BLACK EYES (NL) - Voltooid

Deel 2 - Hoofdstuk 13

Ze tillen hem uit de ambulance en leggen hem in een ziekenhuis bed. Een verpleegster komt aangerend en spreekt in een soort microfoontje. "Mannelijk patiënt, jongvolwassene, instabiel. Inwendige bloedingen, gebroken arm en ribben, hoogstwaarschijnlijk hersenletsel en versplinterde ribben, onmiddellijke operatie in operatiezaal drie," zegt ze. Ik ren achter het ziekenhuis bed aan. "Mevrouw, hou alstublieft afstand van het bed en neem plaats in de wachtkamer. Er komt zo iemand naar u toe." Ik weet dat de verpleegster gelijk heeft maar ik wil hem echt niet achterlaten. Vol tranen blijf ik staan, mijn handen slap naast mijn lichaam. Ik kijk naar boven en maak een snel schietgebedje dat het goed komt. Ik ben niet religieus, maar je weet het maar nooit.
Een man in ziekenhuiskleding komt naar me toe gelopen en snel sta ik op uit de stoel. De wachtkamer ruikt naar ziekenhuis en het doet me alleen maar denken aan de verschrikkelijke tijd dat ik in het ziekenhuis lag. "Mevrouw? Hoort u bij meneer Jackson Knight?" vraag de man. Ik knik en wrijf met mijn handen zenuwachtig over elkaar. "Hij wordt nog steeds geopereerd, maar zijn situatie is stabieler. Ik raad u aan om naar huis te gaan en even te slapen. Het is laat en je zal hem pas over tien uur, of misschien wel meer zelfs, mogen zien," zegt de man nu. Ik knik, maar ik wil niet naar huis. Nick had duidelijk gemaakt dat hij terug zal komen en ik twijfel niet over zijn woorden.
Ik bel mijn moeder. Hij gaat een paar keer over en uiteindelijk krijg ik haar voicemail. Ze slaapt vast en zeker. Ik bel Lucy en die neemt ook niet op. Zelfs Seth, die altijd wakker lijkt te zijn, neemt niet op en uiteindelijk bel ik Wolf. Hij neemt wel op en laat een zachte grom door de telefoon klinken. "Kan ik naar jouw huis komen? Alsjeblieft?"