Endless You

Chapter 24

Good.

Hindi ko maitago ang ngiti ko sa mga nangyayari ngayon. The last man who was dancing me was him. Hindi ko mapigilan kiligin sa kamay niya na nasa bewang ko. Although he kept a straight face, hindi ko maiwasang makaramdam ng saya.

He was indeed taller then me, kaya nilagay ko ang mga kamay ko sa likod ng leeg niya at tinitigan siya.

Pabago-bago siya ng mood. Kanina nagthumbs-up lang siya sakin, pero ngayon, the feeling was different.

"Anong hiling mo para sa 'kin?" Tanong ko. Kanina pa rin kami tahimik na sumasayaw habang tinutugtog ang enchanted ni Taylor.

Your eyes whispered "have we met?"

Across the room your silhouette starts to make it's way to me

"Grow up." Maikling sambit niya.

"I am growing up." Sagot ko. Nagbago yung expression ng mukha niya.

The playful conversation starts

Counter all your quick remarks, like passing notes in secrecy

Umiling siya at tumingin sa ibang direksyon. Yung kaning saya na nararamdaman ko ay napalitan ng lungkot dahil sa ginagawa niya. But at least, dumating si Kayden at sinayaw pa nga ako ngayon

And it was enchanting to meet you

All I can say is I was enchanted to meet you

Nilagay ko ang aking ulo sa balikat niya at bumulong. "Meet me at the garden. 9 p.m. sharp."

Kumunot ang kanyang noo sa binulong ko. "Please?" Pagmamakaawa ko. I wanted him to hear everything I wanted to say. Gusto kong malaman niya ang mga nararamdaman ko.

He nodded as I smiled. Sa simpleng galaw niya ay hindi ko alam pero napapangiti ako. Hindi ko nga rin alam kung bakit ako patay na patay sa kanya.

On this very day, I'm not scared of rejection. Handa ako sa kung ano mang sasabihin niya sa akin.

Ramdam ko ang pagtitig ng mga tao sa amin. Maski ang mga hindi ko kakilala ay nakikita kong ngumimingiti pa dahil sa nangyayari.

They don't know the whole story. Hindi ko nga alam kung bakit sila ininvite dito eh.

Hindi sa ayaw ko sila dito. I wanted our close relatives to be here, not some random people that my parents wanted so that their business would be fine.

Pero hinayaan ko nalang since nandito naman yung hinihiling ko pa kanina na sana ay pumunta. And here he is, in front of me now.

***

Sometimes I hated fate and destiny for making the whole thing messed up for me. I know I was too early at since eight-thirty ay nandito pa ako pero nine-twenty na at wala parin siya.

Sinubukan akong papasukin ni mom at dad sa loob dahil nagsimula na yung totoong party. Hinahanap narin ako ng mga business partners nila dahil gusto nila akong makilala.

Napabuntong-hininga ako at hinawakan ang braso ko. Napakalamig narin tapos pinalo ko yung binti ko dahil sa sobrang daming lamok sa garden. Gabi narin kasi.

Naramdaman kong bumikat ang bench na inuupuan ko. Tumingin ako sa kanan at nakita siyang nakahalukipkip. Nakatingin siya sa langit at masasabi kong sobrang gwapo niya.

"You made it..." hindi makapaniwalang bigkas ko. Humarap siya sakin at pinatong ang kanyang braso sa sandalan. He placed his chin on his palm as we stared in unision.

Tumayo ako at yinakap siya. I felt him stiffened to what I did pero hinayaan ko nalang. Nagulat napang ako nang naramdaman ang kanyang kamay sa likod at at yinakap ako pabalik. Bumitaw ako sa yakap at tumayo siya bigla.

"What were you going to say?" Tanong niya.

Napakagat ako sa aking labi. "Alam kong creep ako-I creep you out sometimes, and I think until now, yeah." pagsisimula ko. "But ever since we all ate ice-cream at the rooftop, and ever since you looked at me and smiled, I felt something. And that thing grew and now- let's just say I like-"

Napalaki ang aking mata.

The next thing I knew is that he suddenly pulls my waist near him and crashed his lips into mine and told me the words I wanted to hear ever since. Hindi ako makapaniwala.

"I like you too." I hugged him so tight.

Damn. It feels so good.

***
  
  
Sorry for the short update!!

Hahabaan ko talaga sa susunod.

Wahhahahahahha