Chapter 20

28 11 0
                                    

Lily.
  
  
"Are you sure?" Denisse asked me in a low voice. Iniwan ko si Brett sa room niya at heto kami ngayon ni Denisse sa kwarto ko. Hinihintay kasi namin yung magaayos sa aming dalawa.

"I've thought about it already." I answered. Sinabi ko narin sa kanya na sasabihin ko ang nararamdaman ko kay Kayden ngayon, sa debut ko. This is a perfect chance for me to finally have that glimpse of hope and confidence to just finally say it all.

"I know it's your decision... and I totally respect that, but may I give you a piece of advice?" Tiningnan ko siya.

I smiled at her sarcastically. "And what advice is that? Baka mamaya biro-biro mo lang ha."

"Whatever's done, can't be changed."

"Ang common." Komento ko.

"Pag nagawa mo na, you can't freaking change what you've done. Nakagawa na siya ng epekto, sayo, sa ibang tao o sa lahat. Pwede mong takasan, pero hindi mo parin mababago ang nangyari... you can't run away like nothing happened." She told me while looking straight into my eyes. Alam ko kung ano ang pinapahiwatig niya. She's trying to change my mind.

"Denisse, tell me... ano bang masama kung sabihin ko lang sa kanya ang nararamdaman ko? Is it a sin? Why are you also trying to change my mind huh?" Hindi ko na kinaya, tinanong ko na rin sa kanya. Kahit noong una, sinabihan na niya ako ng mga ganyan.

"Did my brother tried to?" Tanong niya, na halos bulong nalang. Napahawak ako sa aking ulo.

"Of course! I don't know what's happening at malaking problema yung gagawin ko." Sagot ko. "Just be honest with me, Denisse... anong problema?"

She smiled and hugged me. "I just don't want my bestfriend to get hurt." Hinarap niya ako. "And I don't want to see you cry because of that guy." Umirap siya.

Napatawa ako sa kanya at saktong pumasok ang dalawang makeup artists na magaayos samin.

Nakikita kong masaya si Denisse...

Sa harap ng makeup artists.

Pero parang, may takot sa kanyang mata.

I just don't feel why.

Itinuon ko nalang ang aking pansin sa babaeng nagaayos sakin.

***
  
Tita called me. Kayden's mom that they'll attend my debut. It's just so nice to hear those words that they will be attending my birthday, kahit hindi ko naman siya masyadong ka-close.

Denisse, on the other hand, was back at their house dahil sabay-sabay sila pupunta dito. Gusto ko sana na yung kapatid niya at yung magulang niya nalang ang pumunta rito, dahil kame-makeup niya palang, pero gusto niya talaga sumabay sa kanila. I had no choice to just let her do her business.

Pagkatapos magayos sakin yung babae, which ended from five a.m to 12 p.m, dahil naligo pa muna kami ng pagkahaba-haba at siniguradong walang libag sa mga katawan namin, insert the sarcasm though. Tsaka worth it naman yung seven hours na ayos, nagmukha akong tao, pati narin si Denisse. Although maganda naman talaga siya, I can't help but to say she's has the looks compared to me.

Simple lang naman ako. Pero siya yung tipong maganda talaga.
  
"Can I come in?" I heard mom asked after knocking on my door.

"Yep." Kahit malungkot ako dahil napakaawkward na namin sa isa't-isa, na-amaze ako sa efforts nila, kahit gusto ko na simple lang na birthday party. Yung may konting handaan, konting bisita tsaka yung casual pero comfortable na damit.

Did I mention na kanina pang ala-una akong gising? Sinabi kasi nila sakin na kumain ako ng marami. Dahil aayusan pa raw ako sa umaga.

Patulog-tulog lang ako. Yung pasimple lang naman.

"Ano 'yon, mom?"

"I just wanted to give you something..." her hands were behind her back. She slowly showed me what's behind as I saw a small white box na may puting ribbon narin na nakabalot.

"What's that?" I asked out at her but she just replied me with a smile.

She opened a box at meron pang isang box na kulay silver naman sa loob. Yung puting box ay parang karton habang yung kulay silver naman ay leather.

Then I felt a cold metallic felling on my neck and stared at it in the mirror.

It was a necklace with a pink lily pendant. And it was beautiful.

"Just as I thought it would look." Aniya. "It perfectly fits." 

"Why would you give me this?" Tanong ko sa kanya.

"Youth. Enjoy it." She said before leaving me still in front of the mirror.

I smiled and stared at the necklace she gave me.

I am enjoying it, mom.

Endless YouWhere stories live. Discover now