Bu hikayeyi yayınladıktan sonra uygulamada aynen böyle konuştuğumuz biriyle tanıştım hayırdır inşallah cjaşdıqşrkşwkr
*
Hey! Mektubunu aldığım gibi yazmaya koyuldum. Eğer birbirimizi tanımak ne okuduğumuzu bilmemizle hallolacak bir şeyse, hiçbir şey okumadığımı rahatlıkla söyleyebilirim. Hayatımı nasıl devam ettirdiğimi soracak olursan da, bunu ileriki zamanlara bırakmamızı tercih ederim. Umarım sen de bunu anlayışla karşılayıp bana ne okuduğunu söylersin.
Düşüncelerimi tetikleyen şeyi bilmiyorum. Dalıp gittiğimde ne düşündüğümün farkında bile değilim hatta. Emin olduğum tek şey o anlaşılmaz boşluk. Bundan sonra hissettiğim ilk an sana neler olduğunu yazacağım, birlikte beynimin içinde neler döndüğünü anlamaya çalışır ve koca bir boşlukla karşılaşırız.
Kitaplara başka evrenlere açılan kapılar gözüyle bakman gerçekten hoşuma gitti. Farklı bir bakış açısı. Ancak çok uzun süredir kitap okumadığım için kendimi bu evrene tıkılı kalmış gibi hissetmeme neden olan bir düşünce. Sana da bazen korkunç gelmiyor mu? Eğer evren bu kadarla sınırlıysa ve önümüzdeki kırk yıl da bu kadarını göreceksem yaşamak istemiyorum galiba. İlk başlarda her şey harikaydı. Şöyleydim "Aman Tanrım dünya harika, her şey harika, sonsuza kadar mutlu yaşayacağım!" Sonra gittikçe sıkıcılaşmaya başladı. Evet hayatım güzel ancak problem hayat değil. Evren. Bir süre sonra her şey otomatikleşmiyor mu sence de? En üstün ırkın insan olduğu bir yer burası. Çok sıkıcı. Bazen devler gibi canlıların gerçek olmasını ve tüm insanlığı yok etmesini diliyorum. Aynı insanların kendinden güçsüz bulduğu her canlıya yaptığı gibi.
Ve, gitar çalıyorum. Bass gitarda profesyonel olduğumu bile söyleyebilirim. Galiba müzik zevklerimiz biraz zıt. Sen klasikle ilgilenirken ben rock ile ilgileniyorum. Yine de dinlediğin şarkıcıları öğrenmek isterim. Hatta birkaç şarkı önerisi fena olmaz, yeni şeyler dinlemek istiyorum.
Şimdi gitmem gerek, tam dört saat sonra burada olacağım.
-C.
