One Person, Three Identities [COMPLETED]

Chapter 9

ALEXANDRA HENRIETTE

Katatapos ko lang mag-ayos at magbihis, at ngayon ay kasalukuyang kumakain ng almusal na ako ang nagluto, syempre.

"Pwede ba? If you want to eat, there's a lot. Hindi naman ako ganon ka-manhid para hindi i-pagluto ang mga kasama ko sa bahay." Nararamdaman ko kasi na may nakatitig sa akin, or should I say, sa kinakain ko.

"Alexa, saan ka pupunta at mukhang bihis na bihis ka ata?" Nagtatakang tanong ni Charlotte. Napailing na lang ako sa tanong niyang 'yon. Makikichismis na nga lang kasi, 'di pa inalam lahat-lahat eh.

"Going to meet my fiancé." Simple at walang ganang sagot ko saka ipinagpatuloy ang kain ng makaalis na.

~~

Dad told me that we'll be meeting at a restaurant near the Slade Corp. main quarter. Now here I am standing in front of 'RESTaurant'. Yung halos kakakain ko lang pero nasa isang kainan na naman ako *faceslap*.

Hindi ko alam kung bakit pero nakaramdam ako ng kaba. Ayiiish, whatever. Bahala na nga.

Pagkapasok ko ng resto ay agad din namang may sumalubong sa akin na staff. I asked for dad's reservation at hinatid naman ako nito. Nakita ko na nakaupo na ang mga magulang ko at mukhang kasama na din nila ang pamilya ng fiancé ko.

JARED ASHTON

We're here waiting for my fiancée. Hindi ko alam kung late siya o sadyang napaaga lang talaga kami. Well, you can't blame me. It's been really a long time since I've seen her kaya ganito ako ka-sabik na makita siya.

"Sisiputin ka niya, no need to worry my son. Malapit na siya for sure." May nakaka-asar na ngiti sa mukha ng mom ko nang sabihin niya 'yon.

"Sobrang aga mo naman kasi. Akala mo nakikipagkarera at siya ang premyo." Nakangisi namang sabi ni dad na siyang ikina-tawa nila, pati na ang mga magulang niya.

Argh! Wala ba silang balak na tigilan ang pang-aasar sa akin?! Oo na! Ako na ang excited! You can't blame me! It's just that- *sigh* I missed her so much.

"Hayaan mo na 'yang anak mo. Karaniwan lang na ganyan 'yan. He obviously missed her so much." Narinig ko pa na pang-aasar sa'kin ng papa niya.

"Yes, at halata naman na kanina pa naiinip 'yang si Jared. Just look at him." My dad said. Tsk. Here we go again, wala pa rin silang pinagbago. Sa tuwing magkasama silang dalawa, ang hilig nilang asarin ako. Kung hindi lang talaga- nevermind.

"Sorry, I'm late." I immediately looked at where the voice came from.

"IKAW?!" Napatayong sigaw ko nang makita ko si Alexandra. What is she doing here?

Oh wait, I'm sure na naguguluhan na kayo and thinks that I'm overreacting, but I'm not.

My fiancée is Alexandra Henriette Slade, youngest child of one of the most successful businessmen like my family, ang mag-asawang Alexander at Hariette Slade. But, the one in front of us right now is Alexandra, Alexandra Buenos, the first nerd who actually talked back to Merideth.

"What's the matter, hijo?" Tanong ni mama kaya napalingon ako sa kanya.

"Mom, do you know this girl?" I asked as I pointed at this nerd in front of me.

"What are you talking about? Of course, we know her, she's Alexandra Henriette Slade. Your childhood friend and your fiancée." My mom pointed out. How can this be?! Imposibleng iisa si Xandra and this nerd!

"NO! She's Alexandra Buenos! Siya yung nerd na transferee sa university! SHE CAN'T BE XANDRA!" Mariing pag-tanggi ko.

"Tsk." Napalingon ako sa nerd na 'to dahil sa kanya nanggaling ang narinig kong palatak.

ALEXANDRA HENRIETTE

"Hindi naman halata na galit na galit ka sa akin eh, noh?" Sarkastikong sabi ko.

Wala naman akong natatandaan na may masama kong ginawa sa kaniya. And the only thing I know is that I pretended to be someone else mula nang pumasok ako sa university, not that I'm obligated to tell him dahil hindi ko naman siya kilala kaya nalito din ako sa sinabi ng mama niya na 'childhood friend' ko siya.

"Alexandra, what's the meaning of this?" Uh-oh. Hindi nga pala alam nila dad na nagpanggap akong nerd.

I know they hate it when I try to hide my identity, because they think of it as me hating who I am. It's not like that I hate the life they gave me and that I don't want to be their daughter.

It's just that I don't want people befriending me because I'm their daughter. Gusto kong makilala ako ng tao at kaibiganin ako sa kung anong kaya at nagagawa ko gamit ang sarili kong kakayahan and not because of my family's wealth.

"What's the meaning of what?" I know it's too late to act innocent but, oh well.

"You know what I mean. Now tell me, did you do it, again?" Of course, I know na wala na akong takas. Takot ko lang sa tatay ko.

"You know the reason why I do it though." Tanging sagot ko habang napaiwas na lang ng tingin. Minsan ko na rin kasing ginawa ang ganto noon to keep plastics away, and like now, maaga nilang nalaman kaya 'di natuloy.

Everyone kept silent for a short period of time bago narinig ang munting tanong ng mama ng fiancé ko.

"I don't mean to be rude but, what's going on?" Mukhang natauhan din si Dad sa tanong na 'yon, gaya ko.

"*ehem* Sorry. I think it's best to continue this in a more private setting." Sabi ni Dad, na siyang sinang-ayunan ng lahat.

SLADE'S RESIDENCE...

It's been a long time since I've been here...

We were guided towards my father's study. I don't exactly remember but there's this familiar comfort, *sigh* well, that's a different story for another time.

"So, Alexander? Would you mind telling us what's going on? We're a little confused." Jared's dad asked.

"Well then—"

"Wait!" Okay, why so weird Alexa? Mukhang napalakas ang pagsalita ko kaya sabay-sabay silang lumingon sa akin.

"What is it, Henriette?" Tanong ni Dad.

"I just think that it would be easier if I'll do the explaining." Sabi ko at pasimpleng nag-iwas ng tingin. Eh sa nahiya ako sa pagsigaw ko, bakit bawal?

Tinanguan na lamang nila ang sinabi ko. Kaya nagsalita na lang ulit ako. "Where would you want me to start? Or you can ask a question then I'll start by answering it."

"Are you really Alexandra Buenos, the school nerd, but in reality, Alexandra Henriette Slade?" This guy, Jared, asked. Wala man lang pasintabi, inunahan pa mga magulang niya.

Hindi pa ba proof na kasa-kasama namin ang mga magulang ko? Anyway, since mabait ako sinagot ko naman siya ng maayos. "Yes."

"Bakit?" Huh? Anong 'bakit' ang pinagsasabi nito? 'Di pwedeng kumpletuhin? I can't read minds, you know.

"Anong 'bakit'?" Balik na tanong ko sa kaniya na ikina-singkit ng mata niya, pero sinagot niya pa rin.

"Bakit ka nagpapanggap?" Sarkastikong sabi nito. Hindi naman halatang inis na inis siya sa akin 'no?

"Kasi gusto ko." Walang emosyon na sagot ko na siyang ikinadilim lalo ng tingin niya. Bakit? Sinagot ko lang naman ng totoo yung tanong niya ah.