One Person, Three Identities [COMPLETED]

Chapter 27

ALEXANDRA HENRIETTE

"You've changed." Komento ni EJ. Nandito na kami sa kwarto ko. Pareho kaming nakaupo sa gilid ng kama.

"You're wrong. I'm still me. It's just a bit different on how you knew me." I shrugged.

"Maybe."

"Let's get down to business. Ano yung gusto mong pag-usapan natin?"

"Hindi ka pa nga talaga nagbabago, haha. Still the straightforward type. Anyways, I'd like to clear things between us. I know it's impossible to be mine again, and I'm ok with that as long as you're happy with him. I'll still be right here as the friend you've always had." Lihim akong napangiti sa sinabi niya.

"Oh 'wag ka munang ngumiti diyan." Tsk. KJ talaga kahit kailan.

"Go on." Sabi ko na lang.

"I will leave that boyfriend of yours alone but he has to prove himself to me." Seryosong saad niya. I think I know what he meant.

"You mean kailangang patunayan niya ang sarili niya by going against you in a gang fight?" Paniniguro ko sa hinala ko.

"Exactly." Sagot niya.

"One last question."

"Shoot."

"What was the real reason for our break up?" Nakayukong tanong ko.

"I was scared." I raised my head when I heard his answer.

"Scared of what?"

"Natakot ako na baka pati ikaw ay madamay ulit. Na baka madamay ka na naman sa gulo ng –"

"Mga gangster." Natigilan siya sa pagtuloy ko sa sasabihin niya.

Nung time kasi na nakipag-break siya sa akin ay ang time na sasabihin ko na dapat sa kanya na isa rin akong gangster.

"H-how..." He trailed off.

"How did I know? Simple. Because I, myself is part of the gangster world."

Nang tignan ko ang mukha ni EJ ay parang gusto kong tumawa. Paano ba naman, para kasi siyang nakakita ng kung anong maligno sa laki ng mga mata niya dahil lang sa sinabi ko.

"Like, for real?!" Hindi makapaniwalang tanong niya. Tumango ako bilang sagot.

"Kailan pa?"

"A long time ago. Bago pa man maging tayo." Paliwanag ko.

"Kailan mo pa nalaman na isa akong gangster?"

"A few months after naging tayo. Yung time na hindi mo na ako masyadong sinasamahan. I was curious kung bakit hindi na tayo nakakagimik kaya sinundan kita."

"Hindi mo ba alam na napakadelikado ng ginawa mo?! Paano kung may nangyaring masama sa 'yo that time? Buti na lang at hindi kita nahuli kung hindi, grabeng sermon ang matatanggap mo sa akin." He ranted.

"Will you please calm down? Geez. Nandito ako oh, I'm alive and kicking!"

"Kahit na..."

"I know, I know. You're just worried that's why you kept it from me. Narinig ko ang usapan niyo nung araw na yun. Nung tinanong ka nila Chester na kung bakit hindi mo pa sinasabi sa akin na mga gangster kayo. Little did you know that I was part of the highest ranker."

"Wait. Did you just say 'highest ranker'?"

"Yes. Yes, I did."

"You mean, kayo ang—"

"Phoenix."

ELIEZER JAN

"Phoenix." She said, cutting me off.

So, all this time, I've been worried about nothing?

"You may think that you have worried about nothing but for me, I'm happy to know that you cared for me." How the hell did she know what I was thinking?

"I guess I'm right. If you're wondering how I knew what you were thinking, you're showing it on your face."

"I guess you're right, you hadn't changed at all. Tsk." One of her hobbies is to observe someone. Maybe that's why I'm not so shocked when she broke the news to me that she knew.

"Haha, told you so." Kahit hindi na siya muling mapunta sa akin. As long as masaya siya... and I'm happy that I can make her happy by letting her go.

ALEXANDRA HENRIETTE

*sigh* It feels good to know na bumalik na sa dati yung pakikitungo naming dalawa sa isa't-isa.

Kalalabas lang namin ng kwarto at magkaakbay. Tulad ng dati.

Ano kayang magiging reaksyon ng hubby ko *evil grin*. Sige, ako na 'tong bipolar *pout*.

"Sigurado ka ba na ok lang na nakaakbay ako? Baka mabangasan 'tong gwapong mukha ko, mahirap na." Ang yabang talaga, siniko ko nga.

"Don't worry, wala rin naman siyang magagawa. Besides, wala namang malisya. Don't tell me, hindi ka na sanay, samantalang ang pagkakaalam ko, halos araw-araw ka sa bar." Pangungutya ko sa kanya.

"How the hell did you know that?!"

"As if you don't know, we're similar in that aspect, remember?" I winked after saying that which made him chuckle.

~~

Nang makarating kami sa sala ay nadatnan namin sila na ganun pa rin ang pwesto. The only difference was the expression on their faces.

Mine and EJ's gang is smiling. While Jared and his gang, well, there's this hindi-makapaniwala-look on their faces. Especially, Jared's.

Oh-oh, galit na ang hubby ko.

Instead of shouting his thoughts out, like I was expecting him to do, he stood and walked away. Well, walked up the stairs. Did I go too far? Pati ako naguguluhan na rin sa aming dalawa *faceslap*.

JARED ASHTON

Yung tipong gusto ko na silang sugurin sa kwarto niya? Pero hindi ko ginawa dahil bukod sa may tiwala ako sa wifey ko, I would also like to respect her and the decisions that she makes. Nagkasagutan nga lang kami kanina dahil sa init ng ulo ko.

Ilang minuto pa ay nakarinig kami ng mahihinang yabag. Sa wakas bumaba na rin sila!

Pero sana pala hindi na muna ako nag-angat ng tingin. Dahil nakita kong nakaakbay si EJ sa kanya habang nagtatawanan.

So totoo yung sinabi ng mga kaibigan nila na babalik na sila sa dati. That was fine by me.

Okay lang sa akin na magbati sila, pero yung ganyang super close? Na akala mo sila ang mag-jowa?!

Ako nga na boyfriend, magpapaalam muna tapos siya na ex grabe makakapit sa WIFEY KO?!

I decided na 'wag ibunton sa kanilang dalawa ang init ng ulo ko. Kaya instead na makipagtalo sa kanila because of my jealousy, pumanik na lang ako at tinungo ang kwarto.

Mga ilang minuto rin ang lumipas bago may kumatok sa pinto.

"Jared, open up." Hindi ako umimik.

"Ja-- *sigh* Hubby... Hubby, can I talk to you? please? Unlock the door, hubby." Mahinahong sabi ng babaeng pinakamamahal ko.

Ako naman 'tong si uto-uto, binuksan ang pinto at inilock muli nang makapasok na siya sa loob ng silid ko.

"Anong kailangan mo?" Pagsusungit ko sa kanya.

"Bakit ba nagkakaganyan ka na naman?" Tanong niya. Tsk. Hindi pa ba obvious?!

Hindi ako sumagot at tinalikuran siya. Dumiretso na lang ako sa kama at humiga. Tinakip ko ang kanang braso ko sa nakapikit kong mga mata.

ALEXANDRA HENRIETTE

Nanatili ako sa pwesto ko para isiping mabuti ang gagawin ko.

Maya-maya pa ay naglakad na ako papalapit sa kinaroroonan niya.

This is it! It's now or never!

Whoo! Kaya ko 'to!

Come on Alexandra! You're not a Slade for nothing!