I'm in love with that fiction man (Miyuki Kazuya X Reader) [COMPLETED]

Chapter Eight

Mom?
T

hird Person's POV

Magdidilim na nang makarating sila sa Seidou. Bumaba na ang karamihan at naiwang nakaupo roon si Maeco. Wala siyang maisip na puntahan. Ni wala siyang bahay rito.

Damn it! Pa'no na ako ngayon? Inis na sambit niya sa kanyang isipan. Taimtim siyang nag-iisip ng biglang...

"Hindi ka pa ba bababa?" tanong ng isang lalakeng may nakatagilid na sumbrero at nakataas ang kilay nito sa kanya. Lumakas ang tibok ng puso niya nang makatitigan ang binata.

"Kazuya..." tanging naibulaslas niya. At dahil doon ay may biglang pumasok sa kanyang isipan. Napatayo ito at halata sa mukha nito ang pagkakaroon niya ng plano.

"Nan desuka?" (What?) nabiglang tanong ng binata.

"Kazuya..." panimula ng dalaga at nagpout na mas pinagmuka siyang cute.

Why so cute? Naibulong ng binata sa sarili.

"Kazuya, can I please stay at your place tonight? Please" she pleaded wearing that adorable face on her. Miyuki coudn't help himself. How can he say no with this cute girl in front of him. Nag-iwas muna ng tingin ang binata atsaka sumagot.

"Hai..." hindi mapigilan ang bibig niyang umu-oo sa babaeng ito. Nagtatalon ang babae sa saya.

I regretted it now. He can't believe himself. He just say yes and it's making him feel hilarious. He was in shock when the girl in front of him suddenly appears nearly in him. The gap between them isn't inch away. He can feel his self breathing heavily. The girl make a worried face and suddenly talk.

"Is there something wrong, Kazuya?" the girl asked. He felt uneasiness everytime this girl call him in his first name. Because only one person he knew calls him in that way and that is Narumiya Mei, no one except him. Not even his father. He suddenly go back in reality when the girl snapped and ask him.

"Are you really okay? Is there really something wrong?" nag-aalalang tanong ng babae. Umiling siya at agad na lumayo at tumalikod. Nagsimula siyang maglakad papalayo hawak ang kanyang kaliwang dibdib. Ramdam niya ang tibok ng kanyang puso. Sobrang lakas nito. Naramdaman niya naman ang pagsunod ng babae sa kanyang likuran. Nakababa na sila sa bus at nagsimulang pumunta sa dorm niya. Wala pa ring ni isa man sa kanila ang nagsalita.

It's ackward. He whisper to himself. Nang malapit na sila sa dorm niya ay naramdaman niyang wala ng sumusunod sa kanya kaya agad siyang napalingon at hinanap ang dalaga. Laking tuwa niya ng makita niya ito sa isang vending machine at tila hindi makapag-isip kung ano ang nais. Lumapit siya rito. Naramdaman ito ng dalaga kaya naman ay nag-angat ito ng tingin sa kanya at kaagad siyang nginitian.

"Kazuya, anong gusto mo?" tanong ng dalaga. Napangiti siya rito.

"Soda na lang" saad niya rito.

"Ahh, okay" sagot sa kanya ng dalaga. Inintay niya itong maghulog ng pera hindi ito nangyari.

"Halika na! Tiningnan ko lang naman 'to eh" aya sa kanya ng dalaga. Nagtaka noong mga sandaling 'yon.

"Bakit hindi ka bumili?" nagtatakang tanong niya sa dalaga.

"Ah, eh, ano kasi... Wala akong pera. Hehehe" nahihiyang sabi nito. Napatawa siya sa narinig.

"Pfft. HAHAHA. Ano ba 'yan? HAHAHA" patawa-tawa niyang kumento. Nakitawa sa kanya ang dalaga na nahihiya pa rin. Tumigil na siya sa pagtawa pero hindi pa rin mawala ang ngiti sa labi niya.