It's not over [Book 2]

Πάμε. {31}

ΜΑΡΙΑΣ POV

<< Ο Άλεξ είμαι μωρο μου.>> ακούστηκε η φωνή του

Η ιδέα μου θα είναι, αφού δεν ακούστηκε κουδούνι.

Βγάζω το ένα ακουστικό για να σιγουρευτώ.

<< Άνοιξε,ξέρω πως είμαι μαλακας.>> ακούστηκε ξανά η φωνή του

Τουλάχιστον έχει αυτογνωσία.

Βγάζω τα ακουστικά από τα αυτιά μου και πάω να ανοίξω την πόρτα

<< Φύγε αλλιώς θα φωνάξω τον Νίκο.>> είπα επιθετικά

<< Ο Νίκος έφυγε, θα μείνει στα παιδιά απόψε.>> είπε και μιλάει σοβαρά

Όντως τώρα; Αμάν.

<< Τι θες Άλεξ απο την βαρετή ζωή μου;>> ρώτησα με ειρωνιά

Θα φύγω όταν βρω την ευκαιρία.

<< Ξέρεις πως δεν το εννοούσα.>> είπε μπαίνοντας στο δωμάτιο και κλείδωσε την πόρτα

Βάζει το κλειδί στην τσέπη του παντελονιού του

Με δουλεύει; Το μυαλό μου διαβάζει;

<< Θα μείνεις εδώ μέχρι να το ξεκαθαρίσουμε.>> ανακοίνωσε

Μας κλείδωσε εδώ μέσα, ωραία.

<< Αα με λυπήθηκες; Θες να κάνεις την ζωή μου πιο "διασκεδαστική" κλείνοντας με σε ένα δωμάτιο ;>> ρώτησα σαρκαστικά

<< Ξέρεις πως δεν το εννοούσα γαμωτο!>> ούρλιαξε

<< Άλεξ φύγε, εξάλλου έχω μείνει μόνη μου δεν αλλάζει κάτι.>> είπα και νομίζω πως τον κάνω να νιώθει άσχημα.

<< Μην με διώχνεις. >> είπε κοιτάζοντας με

Προσπαθώ να μην συμβούν όλα όσα συνέβησαν την τελευταία φορά, προσπαθώ να κάνουμε μια νέα αρχή αλλά δεν βοηθάει.

<< Εγω σε διώχνω; Αστείο! Προσπαθώ όλο αυτό να πετύχει, να μην καταλήξουμε σαν την τελευταία φορά αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να συμβεί αυτό.>> είπα χωρίς να τον κοιτάω

<< Φυσικά,φυσικά και μπορεί να συμβεί αυτό. Μαρία θέλουμε ο ένας τον άλλον οπότε τι καθόμαστε και συζητάμε;>> αναρωτήθηκε

<< Το να θες τον άλλον δεν αρκεί!>> είπα σχεδόν φωνάζοντας

Δεν καταλαβαίνει..

<< Σε παρακαλώ δώσε μου το κλειδί για να φύγω.>> είπα ήρεμα

<< Μην φύγεις. Όλοι φεύγουν.>> είπε και μου κράτησε το χέρι