It's not over [Book 2]

Μείνε μακριά μου{12}

ΜΑΡΙΑΣ POV

Βγαίνω από την σχολή και προχωράω προς το σπίτι μου. Ήσυχα και ωραία.

Φτάνω έξω από το σπίτι και υπάρχει μια μηχανή μπροστά,μάλιστα. Προχωράω και στο πεζούλι βλέπω τον Άλεξ.

Τι στο διάολο κάνει εδώ;

<< Τι κάνεις εδώ;>> ειπα φανερά εκνευρισμένη

Αυτός ο άνθρωπος θέλει να με εκνευρίσει!

<< Είπα να περάσω να πω ένα γεια.>> είπε και σηκώθηκε όρθιος

<< Το είπες το γεια άντε φύγε.>> είπα εκνευρισμένη

Έχει πολύ θράσος ο τύπος !

<< Τςτς τι τρόποι!>> είπε και φαίνεται να έχει όρεξη για πλακιτσα

Πώς μπορεί να το κάνει αυτό; Να φέρεται λες και δεν έχει γίνει τίποτα;

<< Μιλάω σοβαρα,φύγε. Δεν θέλω να σε βλέπω μπροστά μου.>> είπα προσπαθώντας να μείνω ήρεμη -ας πούμε πως θέλω λίγη δουλίτσα ακόμα για να πετύχω κάτι τέτοιο-

<< Μα γιατί;>> ειπε και εκείνη την στιγμή ήθελα τόσο πολύ να γελάσω

Μα γιατί; Αλήθεια τώρα;

<< Έχεις καταλάβει πως δεν είμαστε τίποτα εμείς οι δύο; Είμαστε δύο ξένοι, δεν θέλω να σε ξέρω, δεν θέλω να σε ξανά δω μπροστά μου.>> είπα και ξέρω πως όσα λέω δεν τα εννοώ

Είμαι απλά θυμωμένη δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό είμαι. Καλά βέβαια, ποτε βγάζουν νόημα τα συναισθήματα;

<< Ξέρουμε και οι δύο πως δεν είναι αλήθεια αυτό. Άσε με να σου εξηγήσω.>> είπε ήρεμα κάνοντας ένα βήμα προς τα εμένα

Κάνω ένα βήμα προς τα πίσω. Είναι καλύτερα να κρατάμε τις αποστάσεις μας.

<< Τι δεν καταλαβαίνεις από το να μείνεις μακριά μου; Το εννοώ!>> είπα αγανακτισμένη

Τι και καλά τώρα θέλει να μου εξηγήσει; Μετά από δύο γαμημενα χρονια με θυμήθηκε;

Όταν τον χρειαζόμουν δεν ήταν καν εκεί και τώρα τι; Θέλει ξαφνικά να μου εξηγήσει και μαλακιες; Άργησε. Πολύ.

<< Γαμω δεν με αφήνεις καν να σου εξηγήσω, έχεις αλλάξει τόσο πολύ και ούτε να κάτσεις να με ακούσεις δεν μπορείς.>> είπε τραβώντας τα μαλλιά του

<< Άλλαξα γιατί αναγκάστηκα να αλλάξω,βλέπεις όσο ήμουν αυτό το καλο κορίτσι δεν κατάλαβα και τίποτα.>> είπα όλο υπονοούμενα