It's not over [Book 2]

Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως φαίνονται{19}

3:30 πμ

Ήμουν ηλίθια που πίστεψα ότι γίνεται να είμαστε μαζί,ότι μπορεί να με αγαπάει, ότι τα πράγματα ίσως δεν είναι έτσι όπως φαίνονται.

Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως φαίνονται.

Φτάνω σπίτι και ο Νίκος με περιμένει στο σαλόνι με το επικριτικο βλέμμα του αλλά δεν κρατάει πολύ. Έρχεται και με βάζει στην αγκαλιά του,νιώθω έναν πόνο αλλά δεν δίνω σημασία.

<< Δεν πρόκειται να ξανά πάω κάπου χωρίς εσένα.>> του είπα κοιτάζοντας τον

<< Τι έγινε; Ποιός σε χτύπησε;>> είπε βγάζοντας με από την αγκαλιά του

Με όλα αυτά είχα ξεχάσει ότι είμαι χτυπημένη.

<< Τι σημασία έχει;>> είπα γελώντας με πίκρα, αλλα το γέλιο μου κόπηκε μαχαίρι γιατί πόνεσα

<< Μαρία τι στο διάολο συμβαίνει;>> ρώτησε ανήσυχα

Είναι καλός. Ο Νίκος. Είναι πολύ καλός.

<< Δεν θα με αφήσεις, έτσι;>> τον ρώτησα αγνοώντας την ερώτηση του

Έχω ανάγκη να ξέρω

<< Σε παρακαλώ πες μου τι εγινε.>> είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε

Του διηγήθηκα όσα έγιναν.

<< Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν.. Βασικά δεν σκεφτόμουν.>> πρόσθεσα στο τέλος

<< Τι θα κανω με εσένα;>> είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού, με έβαλε στην αγκαλιά του

Και εκείνη την ώρα έσπασα. Λυγισα. Άρχισα να κλαίω, χωρίς να μπορώ να σταματήσω όσο και αν το θέλω.

<< Πήγαινε κανε ένα μπάνιο και μετά ξάπλωσε,εντάξει; Θα μιλήσουμε αύριο.>> είπε μόλις ηρέμησα

Τον βλέπω να παίρνει τα κλειδιά της μηχανής

<< Που πας;>> Τον ρωτάω

<< Να σου φέρω κανα παυσίπονο, γάζες κτλ. Δεν θα αργήσω >> απάντησε

Τον αναστάτωσα κι αυτόν.

Πήγα στο μπάνιο, πέταξα τα ρούχα μου στα σκουπίδια και βουλιαξα στην μπανιέρα.

Ο Νίκος είναι υπέροχος,ξέρει ποτε πρέπει να επιμείνει για να μάθει πράγματα και ποτε όχι. Αν δεν είχα και αυτόν..

ΑΛΕΞ POV

Την έδιωξα.. Ξανά.

<< Την αγαπάς, μεγάλε.>> είπε ο Άρης