It's not over [Book 2]

Άλλαξες..{07}

Οι ματιές μας συναντούνται με αυτόν που μόλις με απομάκρυνε από το μολότοφ, φυσικά και κατάλαβα αμέσως ποιος είναι.

Ο Άλεξ.

Τι στον διάολο; Συνέχεια θα τον βλέπω μπροστά μου;

<< Τι στο διάολο σκεφτόσουν;>> ούρλιαξε

Αα δεν πάμε καλαα. Φταίω κιόλας;

<< Τι εννοείς;>> ρώτησα

<< Τι έκανες εδώ τέτοια ώρα; Έχεις βαλθεί να σε σκοτώσουν;>> ρώτησε με νεύρα

<< Ωωω συγγνώμη που έκανα μια βόλτα και εσύ και τα φιλαράκια σου αρχίσατε να πετάτε σαν μανιακοί μολότοφ. >> είπα με έχθρα

<< Ίσως θα έπρεπε να μείνεις σπίτι σου!>> φώναξε ξανά

<< Τι σε νοιάζει εσένα; Τι κι αν πάθαινα κάτι, τι σημασία θα είχε για εσένα;>> είπα επιθετικά

Δεν θα λυγισω,όχι αυτή την φορά.

<< Ποιος είπε ότι με νοιάζει, εε; Απλά άμα πέθανες εγω θα έφταιγα. >> είπε με ψυχρότητα

Φυσικά.. Τι να σε νοιάζει; Ποτε σε ένοιαζε για να σε νοιάζει τώρα;

Τότε ακούστηκαν πυροβολισμοί και με πήγε πίσω από μια κολώνα

<< Μην με αγγίζεις!>> είπα με νεύρα

<< Μπορείς να σκασεις;>> ούρλιαξε

Σε άλλη περίπτωση θα εσκαγα κατευθείαν και αυτό περιμενει εκείνος να κάνω αλλά όχι.  Δεν με ξερεις καλά Άλεξ,έχω αλλάξει..

<< Μμμ για να σκεφτώ...Όχι δεν μπορώ. >> είπα με ειρωνικό ύφος

<< Όντως τώρα; Θες να τσακωθούμε εδώ;>> ρώτησε νευριασμένος

<< Θέλω να φύγω μακριά σου αλλά απ'οτι φαίνεται λίγο δύσκολο.>> απάντησα με ένα στραβό ειρωνικό χαμόγελο

Είμαι σίγουρη πως αυτή την στιγμή σκέφτεται τρόπους να με σκοτώσει. Το βλέμμα μου πάει στα όμορφα χείλη του και θέλησα να τον φιλήσω αλλά άλλαξα  κατευθείαν το βλέμμα μου.

<< Τι έγινε σου έφαγε η γάτα την γλωσσιτσα;>> ειπε και κατάλαβε πως τον κοιταγα στα χείλη

Δαγκώνω το κάτω χείλος μου από τα νεύρα μου.

Τον απομάκρυνω από κοντά μου και πάω δεν ξέρω που απλά πάω κάπου μακριά του. Τα μολότοφ πέφτουν ακόμα στο πάτωμα,τα ουρλιαχτά ακούγονται ακόμα πιο δυνατά από πριν μαζί με μερικούς πυροβολισμούς.