It's not over [Book 2]

Αν τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται; {17}

Μια βδομάδα μετά

ΜΑΡΙΑΣ POV

Ξυπνάω με έναν δυνατό πονοκέφαλο, κοιτάω την ώρα είναι και είναι 9 το βράδυ.

Ωχ με πήρε ο ύπνος το μεσημέρι..

Πάω στην κουζίνα όπου σε ένα ντουλάπι έχουμε φάρμακα γιατί το κεφάλι μου πάει να σπάσει

Δεν έχει ούτε ένα φάρμακο, υπέροχα αυτό σημαίνει πως πρέπει να πάω να αγοράσω.

Πάω στο δωμάτιο του Νίκου μπας και πάει εκείνος αλλά τον έχει πάρει ο ύπνος.

Τι σκατα έγινε σήμερα και κοιμόμαστε συνέχεια;

Βάζω πρόχειρα ρούχα, παίρνω τηλέφωνο, κλειδιά, κινητό, λεφτά και βγαίνω από το σπίτι με προορισμό το κοντινότερο φαρμακείο που είναι δύο στενά παρακάτω.

Σταματάω στο περίπτερο γιατί έχω ανάγκη να καπνίσω

<< Ένα πακέτο τσιγάρα.>> είπα στον άνθρωπο που δουλεύει εκεί

<< Μικρή μου φαίνεσαι. >> είπε εννοώ του έδινα τα λεφτά

<< Όχι αρκετά μικρή. >> του απάντησα παίρνοντας το πακέτο με τα τσιγάρα και έφυγα

Άναψα ένα.

Θα αναρωτιέστε από ποτε καπνίζω; Λοιπόν, καπνίζω καμία φορά από τότε που πέθαναν οι γονείς μου. Γιατί δεν το ανάφερα; Δεν έτυχε επειδή οι φορές που καπνίζω είναι τόσες που μετριούνται με στα δάχτυλα των χεριών μου.

Αρχίζει να βρέχει, κι γι'αυτό βάζω την κουκούλα μου. Επιταχυνω το βήμα μου και ο πόνος στο κεφάλι μου δυναμώνει.

Σβήνω το τσιγάρο μου

Έτσι όπως προχωράω γλιστρησα αλλά δεν έπεσα. Δύο χέρια έχουν τυλιχτεί τριγύρω μου και με κρατάνε σφικτά.

Σηκώνομαι το βλέμμα μου και όταν βλέπω ποιος με κρατάει πανικοβάλλομαι.

Εκείνος ξανά...

<< Μην με ακουμπάς >> φώναξα και στάθηκα στα πόδια μου

<< Άλλη φορά θα σε αφήνω να πέφτεις κάτω.>> είπε και πέφτοντας η βροχή πάνω του είναι ακόμα πιο ωραίος

Το βλέμμα μου πάει στα χείλη του, το κάτω χείλος του είναι μεγαλύτερο απ'οτι το πάνω. Πρώτη φορά το πρόσεξα τόσο πολυ.

<< Άλλη φορά να μην με πλησιάζεις καν. Έχω κουραστεί να βγαίνω έξω από το σπίτι και να σε πετυχαίνω >> είπα μόλις "ξύπνησα"