"Σου είπα πόσο όμορφη είσαι σήμερα;"μου πιάνει το χέρι και μου το φιλάει

"Ποτέ δεν είναι αργά"απαντάω γελώντας. Τότε μπαίνει μέσα  ο καθηγητής και αρχίζει την παράδοση του μαθήματος. Καθόλη την διάρκεια της ώρας ο Έκτορας συνέχεια με πείραζε και όταν ο καθηγητής κοιτούσε προς το μέρος μας μου έγραφε και μου έδινε σημειώματα με όσα δεν μπορούσε να μου πει.

Στο διάλειμμα εγώ πήγα να αφήσω ένα βιβλίο που είχα δανειστεί από την βιβλιοθήκη και ο Έκτορας πήγε να μου πάρει ζέστη σοκολάτα. Το έχω πει εγώ πως εκεί πάνω ψηλά το οξυγόνο είναι λίγο και χαζεύει αλλά κανείς δεν με ακούει. Φτάνω στην βιβλιοθήκη, δίνω την κάρτα μου ως μέλος και επιστρέφω το βιβλίο που είχα δανειστεί. Βγαίνω έξω για να παω προς τον Έκτορα όμως ένα αγόρι με σταματάει στον διάδρομο.

"Κούκλα μπορείς να μου πεις που είναι το αμφιθέατρο;" Ρωτάει με ένα ύφος γύπα. Μάλιστα... μοιάζει να είναι μικρότερος από μένα σε ηλικία.

"Είναι στον πάνω όροφο"απαντάω και πάω να φύγω γιατί με εκνευρίζει το στυλ μου όμως με κρατάει από τον αγκώνα κάνοντας την φυγή μου αδύνατη.

"Θα ήθελες να με συνοδεύσεις;"

"Όχι"

"Μα γιατί θα περάσουμε πολύ ωραία μαζί" ο τύπος είναι ξεκάθαρα ελεεινός. Ανοίγω το στόμα μου να του απαντήσω όμως τότε ακούω την φωνή του Έκτορα δυνατή και επιθετική.

"Τι είπες ρε καραγκιόζη;!"φωνάζει και ορμάει πάνω του. Με ευκολία τον ρίχνει κάτω και αρχίζει να του δίνει μπουνιές στο πρόσωπο.
"Άκου παλιό μαλακα, ξανά πλησίασε την και πες της παπαριές και θα σε πάρουν τέσσερις από εδώ μέσα το κατάλαβες;!"φωνάζει μέσα στο πρόσωπο του καθώς του κρατάει το σαγόνι Ούνα αυτός γνέφει θετικά ο Έκτορας τον αφήνει στο πάτωμα και φεύγει με γρήγορο περπάτημα προς το πίσω μέρος της αυλής. Δίχως να χάσω χρόνο τον ακολουθώ. Δεν λέω πολύ ρομαντικό αυτό που έκανε γιατί ο τύπος όντως με ενοχλούσε και ήταν αηδιας αλλά δεν θέλω εξαιτίας αυτού του βλάκα να μπλέξουμε ή να αποκαλυφθεί ποιος είναι. Ήδη όταν τον χτυπούσε φάνηκε πως δεν χρησιμοπιουσε ανθρώπινη δύναμη και όταν τον έριξε στο πάτωμα αυτό ράγισε κάτω από σώμα του. Ευτυχώς λίγα παιδιά ειχαν μαζευτεί και ήταν παρόντες στο σκηνικό αυτο.

Τον βλέπω να ακουμπάει σε έναν τοίχο το κεφάλι μου και να έχει κλειστά μάτια

"Μωρό μου σε παρακαλώ ηρέμησε"λέω γλυκά καθως τον πλησιάζω

Hector:Hades Son...Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα