•Gods Of Underworld Series {G.O.U.S.}:Book2•
Ο Έκτορας είναι ο γιος του Άδη, Θεού του κάτω κόσμου.Απόμακρος, μυστήριος και μοναχικός έχοντας κληρονομήσει τις δυνάμεις του πατέρα του ζει ανάμεσα στον κόσμο μας και στον κάτω κόσμο.Προσπαθεί να ερμηνεύ...
Είναι πρωί και εγώ είμαι στην σχολή και περιμένω να βρω εκείνη την κοπέλα για να της δώσω πίσω το τετράδιο της. Όπως είπα χτες πρέπει να το ξεφορτωθώ αυτό το πράγμα. Κοιτάω γύρω μου και την εντοπίζω να κάθετε σε ένα παγκάκι και να διαβάζει ένα βιβλίο. Δίχως να χάσω χρόνο αρχίζω να κατευθύνομαι προς το μέρος της. Όταν φτάνω κοντά της η παρουσία μου είναι επιβλητική δίπλα από την δικιά της και όταν με καταλαβαίνει σηκώνει τα μάτια της από το βιβλίο και μου χαμογελάει.
"Γειά" μου λέει αλλά εγώ δεν απαντάω απλά της δίνω το τετράδιο της
"Ευχαριστώ πολύ το έψαχνα παντού. Πως σε λένε για να ξέρω ποιον πρέπει να ευχαριστήσω;" με ρωτάει αλλά εγώ γυρνάω την πλάτη μου και φεύγω από κοντά της
"Εμένα με λένε Αγάπη."λεει καθως είμαι πέντε περίπου βήματα μακρυά αλλά εγώ δεν δίνω σημασία και συνεχίζω τον δρόμο μου...
Ύστερα πηγαίνω μέσα προς την τάξη που θα γίνει το μάθημα λατινικων... Μπαίνω μέσα όμως για κακή μου τύχη η μόνη κενή θέση είναι δίπλα στην Αγάπη. Τέλεια! Νομίζω καταλάβατε την ειρωνεία
Αναγκαστικά πηγαίνω και κάθομαι δίπλα της και βγάζω έναν τετράδιο και ένα μαύρο στυλό για να σημειώσω αν χρειαστεί... Δίπλα μου βλέπω πως έχει πάνω στο θρανίο μια κασετίνα με διάφορα χρωματιστά στυλό και ένα μοβ τετράδιο...Μάλιστα φοιτήτρια σε πανεπιστήμιο...
Κατά την διάρκεια του μαθήματος την αισθάνομαι να με κοιτάει αλλά δεν δίνω σημασία και παρακολουθώ τον καθηγητή... Μόλις χτυπάει το κουδούνι αμέσως μαζεύω τα πράγματα μου για να φύγω αλλά όχι! Η φωνή της με σταματάει.
"Τελικά θα μου πεις το όνομα σου;" την ακούω να λέει και γυρνάω για να την αντικρισω . Έχει μια μοβ τσάντα για τα βιβλία της και μια κουκουβάγια άσπρη μπρελόκ...δείχνει για πιο μικρή από όσο είναι...
"Όχι!" Λέω και πάω να φύγω αλλά με σταματά
"Γιατί;"της ακούω να λέει και μπροστά να διακρίνω την απογοήτευση στην φωνή της
"Γιατί δεν σε συμπαθώ! Και δεν θέλω καμιά σχέση ή επαφή μαζί σου! Γιατί σου να είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβεις αν ήθελα να σου μιλάω θα το έκανα αλλά για να μην το κάνω κάτι σημαίνει κοπέλα μου!!!"Φωνάζω και ξεσπάω τα νεύρα μου πάνω της. Αυτή η κοπέλα με οδηγεί στα άκρα με βγάζει εκτός ορίων!
Δίχως να πει κάτι άλλο μετά από τον μονόλογο μου και κοιτώντας κάτω παίρνει το σακίδιο της και φεύγει από την τάξη... Σπαστικοι άνθρωποι! Σκέφτομαι και κατευθύνομαι προς την μηχανή μου ανεβαίνω βάζω μπρος και πηγαίνω σπίτι μου... Φτανω εκεί και μόλις μπαίνω στο σαλόνι βλέπω τους γονείς μου να κάθονται στον καναπέ
"Μαμα, μπαμπά." Λέω καθώς μπαίνω μέσα και κλείνω την πόρτα πίσω μου Σηκώνονται, έρχονται να με αγκαλιάσουν και ανταποδίδω την αγκαλιά. Μπορεί να με νομίζεται για σκληρό, που είμαι, αλλά την οικογένεια μου την αγαπώ.
"Η Μαργαρίτα;" λέω καθώς καθόμαστε στον καναπέ του σαλονιού
"Έμεινε σπίτι για να διαβάσει " λέει η μαμά μου
"Πώς και από εδώ καιρό έρχεται να έρθετε συνήθως εγώ έρχομαι κάτω " λέω
" Ήρθαμε για να σου μιλήσουμε Έκτορα" λέει ο πατέρας μου σοβαρά. Ωχ το ξέρω αυτό το ύφος...
"Και τι θέλετε να πούμε;" λέω δυστακτικα
"Για τις δυνάμεις σου και το πως φέρεσαι στον κόσμο γύρω σου."μου λέει ο πατέρας μου κοιτώντας με στα μάτια
"Δεν καταλαβαίνω" λέω αλλά βαθιά μέσα μου νομίζω ξέρω που το πάνε
"Μην ανησυχείς θα μιλήσουμε και θα καταλάβεις " μου λέει και αισθάνομαι το γνωστο κήρυγμα του Θεού Άδη να πλησιάζει...
Τέλεια...
Γειά παιδιά νέο κεφάλαιο 😗😗
Ελπίζω να σας αρέσει καισορρυ για τα ορθογραφικά λάθη 💓👧😽
