Hector:Hades Son...

Κεφάλαιο 11...

Αν και μου αρέσουν τα αρχαία σήμερα το μάθημα είναι βαρετό...

Ίσως το μόνο ενδιαφέρον είναι ένα νέο παιδί που ήρθε σήμερα στην σχολή. Από ότι άκουσα τον λένε Αννίβα. Και ως γνωστόν αμέσως όλες επέσαν με τα μούτρα πάνω του. Σε αντίθεση με εμένα φυσικά που δεν είναι και πολύ ο τύπος μου. Αυτός μου φαίνεται πολύ φυγουρατζής και για κάποιον λόγο το πρόσωπο του με παραπέμπει σε κάτι επικίνδυνο. Εγώ το προτιμώ αλλιώς το αγόρι.

Σαν τον Έκτορα κάπως. Όχι ότι μου αρέσει απλά είναι κοντά στο στιλ αγοριού που προτιμώ αυτό όλο. Μην πάει αμέσως ο νούς σας στο πονηρό.

Μετά από λίγο τελειώνει το μάθημα και είμαι ευγνώμων για αυτό. Καθώς μαζεύω τα πράγματά μου για να φύγω το καινούργιο αγόρι έρχεται προς το μέρος μου.

"Γειά" τον ακούω να λέει με ένα στραβό χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο του

"Γειά" απαντάω κι εγώ αμήχανα 

"Είμαι ο Αννίβας" μου λέει και μου δίνει το χέρι του για χειραψία. Έτσι και εγώ δίνω διστακτικά το δικό μου χέρι. Κάτι δεν μου αρέσει πάνω του αλλά δεν ξέρω τι.

"Εγώ είμαι η Αγάπη χάρηκα" είπα 

"Είμαι καινούργιος εδώ και αναρωτιόμουν αν θα μπορούσες κάποια στιγμή να μου δώσεις τα μαθήματα που έχω χάσει." Σοβαρά τώρα; Κλασσικά πράγματα να μου ζητάν τα μαθήματα αλλά ούτε κάν τον ξέρω τον τύπο.

"Εμ ναι"είπα αβέβαια 

"Τέλεια. Πρέπει να φύγω τα λέμε μετά." Ναι, βέβαια μην χαθούμε...

"Ποιος ήταν αυτός;" ακούω μια φωνή από πίσω μου και γυρνάω τρομαγμένη και αντικρίζω το νευριασμένο πρόσωπο του Έκτορα 

"Με τρόμαξες" λέω και βλέπω πως η έκφραση του προσώπου του αλλάζει

'Συγνώμη. Δεν το ήθελα." Λέει μετανιωμάνος σαν μικρό παιδί
"Απλά ήρθα για να σου θυμίσω οτι σου είχα πεί πως για την ασφάλεια σου πρέπει να μείνεις μακρυά από κάποιο καινούργιο αγόρι."Μου λέει και για μια στιγμή κολλάω για λίγο

"Κάτσε δεν καταλαβαίνω πως ήξερες ότι θα έρθει νέος μαθητής στο πανεπιστήμιο;"λέω σαστισμενη.

Αλλά αυτός αντί να πει κάτι με κοιτάει και γυρνάει και φεύγει. Κλασικά πράγματα ξανά. Αλλά δεν θα το αφήσω έτσι.

Αμέσως πριν φύγει μακρυά του πιάνω το χέρι του, μπλέκω τα δάχτυλα μου στα δικά του και τον γυρνάω προς το μέρος μου...

Για μια στιγμή και οι δύο κοιτάμε τα ενωμένα μας χέρια...

"Έκτορα όσο και αν θέλω δεν μπορώ να σε εμπιστευτώ αν δεν ξέρω τι αλήθεια και από τι θέλεις να με προστατέψεις όπως λες" λέω καθώς τον κοιτάω στα μάτια...

"Αγάπη δεν ήρθε ακόμα η ώρα να σου πω αλλά πίστεψε με αυτή η κουβέντα θα γίνει σύντομα. Απλά δώσε μου λίγο χρόνο." Μου λέει και εγώ γνέφο θετικά...

Έτσι τα χέρια μας χωρίζονται και μου γυρνάει την πλάτη και φεύγει μακρυά μου

Ααχχ λίγο χρόνο...

Νομίζω πως μπορώ να του δώσω λίγο χρόνο...

Γειά παιδιά νέο κεφάλαιο 😊

Ξέρω άργησα πολύ αλλά ήμουν τριήμερη. Η πρώτη εκδρομή από την πρώτη γυμνασίου και τώρα είμαι Δευτέρα λυκείου οπότε καταλάβατε σημαντική στιγμή 😍😮😋

Επίσης να σας πως τι ανακάλυψα. Ξέρω θα με πείτε λίγο ότι νάνε αλλά δοκίμασα να μπω στο wattpad από τον υπολογιστή μου και το μισό κεφάλαιο το έγραψα εκεί και το άλλο μισό εδώ και ήταν πολύ βολικό να πω την αλήθεια. Για αυτό σκέφτηκα να γράφω εκεί τα κεφάλαια και απλά το κινητό να βάζω τις εικόνες που θέλω από τις εφαρμογές που εχω. Απλά για μια ενημέρωση το λέω αυτό

Επιπλέον ξέρω πολύ μικρό κεφάλαιο αλλά το επόμενο που θα το βάλω την τρίτη το υπόσχομαι να το κάνω θα είναι πολύ μεγάλο και πολύ Τζούσι γαι αυτό να είστε έτοιμοι 😉😉

Συγγνώμη για τα ορθογραφικά λάθη  ( πρώτη φορά στον υπολογιστή )😂😅

Ψηφίστε και σχολιάστε γιατί με βοηθάει πολύ 💬💭⭐

Μέχρι το επόμενο...

Φιλάκια Τανια 🐌🐌🐌