Hector:Hades Son...

Κεφάλαιο 12...

Αγάπης pov...

Κάθομαι στο δωμάτιο μου και σκέφτομαι όσα μου έχει πεί ο Έκτορας και γενικά αυτήν την περίεργη συμπεριφορά που έχει τον τελευταίο καιρό. Θέλω να τον εμπιστευτώ, αλήθεια το θέλω πολύ αλλά με φοβίζει το γεγονός πως δεν ξέρω αρκετά πράγματα για αυτόν και όποτε τον ρωτάω να μου πεί τι στο καλό συμβαίνει αυτός δεν μου λέει τίποτα.

Δεν ξέρω, όλα είναι πολύ περίεργα.

Γιατί το άλλο;

Μου είχε πει να μείνω μακρυά από οποιοδήποτε καινούργιο αγόρι με πλησιάσει. Και μετά από αυτό εμφανίζεται αυτός ο καινούργιος ο Αννίβας. Λες και ο Έκτορας ήξερε από πριν ότι θα έρθει ένα νέο άτομο. Αλλά το πώς δεν καταλαβαίνω. Απλά όλο αυτό δεν βγάζει νοήμα. Είναι περίεργο. Αυτός είναι περίεργος και μυστήριος και έχει μυστικά και με μπερδεύει αλλά εγώ θα μάθω τι στο καλό συμβαίνει.

Έκτορας pov...

O αέρας που με φυσάει καθώς οδηγάω την μηχανή μου προς έναν λόφο είναι το μόνο που μπορεί να με χαλαρώσει τώρα.

Αφού φτάνω στο σημείο που θέλω σταματάω και κάθομαι στο παγκάκι δίπλα. Από εδώ έχεις θέα σε όλη την πόλη. Απλά μαγικό. Ακόμα και αν έχω δει τον κάτω κόσμο, το βασίλειο του Ολύμπου, και έχω περάσει περίπου εκατό χρόνια στην γη η θέα αυτής της πόλης πάντα θα μπορεί να με κάνει να ηρεμώ.

Σε αντίθεση με τους κατοίκους της και συγκεκριμένα μία από αυτούς που έχει την δύναμη την μία στιγμή να με νευριάζει και την αμέσως επόμενη με μία ματιά της να με γαληνεύει...

Αχχ όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ αυτό το κορίτσι ασκεί μεγάλη επιρροή πάνω μου.

Όταν έμπλεξε τα χέρια μας μεταξύ τους ένιωσα μία θέρμη , έναν ηλεκτρισμό και δεν ήθελα να φύγω μακρυά της αλλά έπρεπε. Ακόμα δεν μπορεί να μάθει ποιος στα αλήθεια είμαι γιατί αν έχω έστω και μία ευκαιρία να γίνει κάτι καλό μαζί της κάτι τέτοιο μπορεί να καταστρέψει τα πάντα. Έτσι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσέχω μην την πλησιάσει ο Αννίβας και τα υπόλοιπα θα της τα πω όταν πρέπει. Τώρα πότε ακριβός πρέπει για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αλλά θα το βρώ...

Αλλά κοντεύω να τρελαθώ γαμώ την τύχη μου!

Αισθάνομαι λες και είμαι δεμένος με ένα αόρατο σκοινί μαζί της. Δεν μπορώ μακρυά της ακόμα και αν δεν λέμε τίποτα η παρουσία της και μόνο μου αρκεί.