Hector:Hades Son...

Κεφάλαιο 25...

Αγάπης pov...

Κάθομαι στο κρεβάτι μου και σκέφτομαι όλα όσα μου είπε ο Έκτορας το πρωί. Μετά από την εξομολόγηση του ήρθα κατευθυαν σπίτι μου. Σε λίγο κοντεύει μεσημέρι και εγώ ακόμα σκέφτομαι τι θα κάνω. Ένα είναι σίγουρο, πως είμαι πολύ μπερδεμένη. Έτσι δίχως δεύτερη σκέψη πιάνω το κινητό μου στα χέρια μου και στέλνω μήνυμα στην Έλλη να έρθει από το σπίτι μου να μιλήσουμε. Είναι η μόνη που μπορεί να με συμβούλευσει σωστά.

Ύστερα από ένα τέταρτο ακούω το κουδούνι να χτυπάει σημάδι πως ήρθε η Έλλη. Πάω της ανοίγω την πόρτα και πέφτω με δύναμη στον καναπέ.

"Τόσο καλά " την ακούω να λέει αντικριζοντας την κατάσταση μου. Εγώ πεσμένη σαν τσουβάλι στον καναπέ με τρελές μπιτζάμες.

"Έλλη δεν ξέρω τι στο καλό να κάνω, πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο μπερδεμένη " λέω καθώς αυτή βγάζει το μπουφάν της και κάθετε δίπλα μου. Μπήκαν απότομα τα κρύα.

"Βρε γλυκιά μου "με καλεί στην αγκαλιά της και εγώ πέφτω πρόθυμα.
"Όντως το γεγονός ότι έφυγε χωρίς εξηγήσεις δεν ήταν σωστό αλλά σκέψου το γιατί το έκανε. Το έκανε για να είστε και κυρίως εσύ και η αγάπη σας προστατευμενοι. Μην είσαι σκληρή μαζί του ήθελε να σε προστατεύσει όπως αυτός ξέρει, όπως οι θεοί ξέρουν. Επίσης κανένα αγόρι δεν θα το έκανε αυτό για κορίτσι. Αυτή η πράξη από μόνη της δείχνει πως λιώνει για σένα και το εκανε με καλή πρόθεση. Αυτό δείχνει τι είναι ικανός να κάνει, πόσο πολύ θέλει να είστε μαζί και πόσο θα πολεμήσει για να κρατήσει αυτό που έχετε τόσο καιρό." Τελειώνει τον μονόλογο της και την κοιτάω προσπαθώντας με αυτά που μου είπε να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη και μετά από ώρα κουβέντας πάω να ντυθώ.

Έκτορας pov...

Μετά την κουβέντα που έκανα με την Αγάπη και την δήλωση της πως ήθελε χρόνο να σκεφτεί γύρισα σπίτι μου.
Μετά από ένα μήνα τώρα κάθομαι σπίτι μου με τον Λύκο. Τον χαϊδεύω και παίζουμε και μου δείχνει πόσο του έλειψα στην συνέχεια πάει για ύπνο και εγώ κατευθύνομαι προς το γραφείο μου. Γύρω έχει άπειρες ζωγραφιές κολλημένες και πάνω του πόσα βιβλία για ζωγραφική,  χαρτιά και σβηστρες. Η ζωγραφική ήταν σαν φάρμακο για μένα με ηρεμούσε και με αυτήν εξωτερικευα τα συναισθήματα μου. Έτσι κάθομαι στο γραφείο και αρχίζω να σχεδιάζω ένα πορτρέτο της Αγάπης από μνήμης χωρίς να χρειάζεται να βλέπω κάποια φωτογραφία της.