Hector:Hades Son...

Κεφάλαιο 19...

Αγάπης pov...

Εγώ μαζί με τον Άδη, μερικούς άντρες και κάποιες σκιές πηγαίνουμε προς το παλιό κάστρο του Άρη. Η Περσεφόνη έμεινε πίσω στο σπίτι για να μην είναι μόνη η Μαργαρίτα. Μόλις μπούμε μέσα απλά θα σκοτώσουμε όποιον βρούμε μπροστά μας και εγώ θα τρέξω να βρω τον Έκτορα. Ευτυχώς μικρή έκανα μαθήματα τοξοβολίας και έχω ένα τόξο και βέλη για να αμυνθω.

Φτάνουμε εκεί και δεν ακούγεται τίποτα. Μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε μπροστά μας πολεμιστές που αμέσως ορμάνε πάνω μας. Ενώ οι υπόλοιποι παλεύουν μαζί τους εγώ βρίσκω τρόπο και χωρίς να με δει κανείς από τους εχθρούς πάω κάτω προς τα παλιά μπουντρουμια να βρω τον Έκτορα. Φτάνω εκεί και βλέπω τον Αννίβα να είναι μπροστά από μία σφαίρα και ο Έκτορας αναίσθητος και χτυπημένος να κρέμεται από αλυσίδες. Δίχως να χάσω χρόνο παίρνω ένα βέλος στοχεύω και πετυχένω τον Αννίβα στον δεξί του ώμο. Πέφτει κάτω φωνάζοντας από τον πόνο. Μάλλον ξέχασα να αναφέρω ότι τα βέλη έχουν δηλητήριο.

Αμέσως τρέχω προς το μέρος του Έκτορα και πιάνω το πρόσωπο μου στα χέρια του. Τα μάτια του είναι κλειστά και αίμα υπάρχει γύρω του. Ο Αννίβας σηκώνεται σιγά σιγά και πάει να φύγει. Ένα ακόμα βέλος πετάω προς το μέρος του αυτήν την φορά στο πόδι του και πάω κοντά του.

"Είσαι ένας δειλός, γιατί τα κάνεις όλα αυτά;!"Φωνάζω και σηκώνει το κεφάλι του να με δει

"Απλά ήθελα να είμαι δυνατός " λέει σιγανά και εξαφανίζεται από μπροστά μου μέσα σε ένα σύννεφο καπνού

Χωρίς να ασχοληθώ άλλο μαζί του πάω πίσω στον Έκτορα. Είναι λες και οι δυνάμεις έχουν εγκαταλείψει το σώμα του και πάνω όλοι παλεύουν με τους άντρες του Αννίβα και μέχρι να έρθουν ίσως ο Έκτορας δεν αντέξει.

Αμέσως στο μυαλό μου έρχεται το κολιέ που μου έχει κάνει δώρο. Μέσα έχει μερικές από τις δυνάμεις του για να με κρατάνε ασφαλή. Το βγάζω από τον λαιμό μου και το αφήνω κάτω στο κάτω ύστερα το πατάω με το παπούτσι μου και βλέπω φωτινες γραμμές να πηγαίνουν σε αυτόν. Η ανάσα του ακούγετε πιο έντονα και τον λύνω από τις αλυσίδες και τον ξαπλώνω.

Ανοίγει τα μάτια του και ψιθυρίζει το όνομα μου.

"Ήρθα για σένα μωρό μου"
Λέω αλλά πάλι κλείνει τα μάτια του Μετά από μια στιγμή

Σύμμαχοι μας έρχονται και τον μεταφέρουν με την βοήθεια του Άδη και εγώ ακολουθώ. Καθώς γυρνάμε πίσω στον κάτω κόσμο όπου ο Έκτορας θα γίνει πιο γρήγορα καλά ο Άδης γυρνάει προς το μέρος μου.