The past. || jjk

20

Ze staan voor de glanzende, donkere houten deur. De zilveren deurknop glinstert van de regendruppels. Lisa kijkt omhoog naar het reusachtige huis. Het is gemaakt van rode bakstenen en het is zeker drie verdiepingen hoog. Ze ziet dat er voor de ramen witte kanten gordijnen hangen. Onzeker trekt ze haar jurkje recht.

Met een neutrale, maar ook een lichtelijk boze uitdrukking op zijn gezicht drukt Jungkook op de bel. "Je hebt me niet verteld dat je ouders rijk waren." mompelt Lisa in Jungkooks oor.

"Geen zorgen, je ziet er geweldig uit." mompelt die terug. Lisa glimlacht even en dan gaat de deur open.

In de deuropening staan twee mensen van een jaar of 50. Jungkooks moeder heeft een lief gezicht, ze straalt bij het zien van haar zoon. Ze heeft dezelfde ogen als Jungkook. Jungkooks vader lijkt erg op Jungkook, dezelfde neus, dezelfde uitdrukking.

"Hallo Jungkook, hallo!" glimlacht Jungkooks moeder. Ze steekt haar hand uit naar Lisa,

"Ik ben Jeon Jiwoo, Jungkooks moeder!" zegt de vrouw. Lisa glimlacht en schud haar hand.

"Ik ben Lisa," Lisa glimlacht en geeft ook Jungkooks vader een hand.

"Jeon Jeongwin," zegt die, hij werpt een blik op Jungkook. Lisa kijkt vanuit haar ooghoek naar Jungkook, hij heeft zijn ogen strak op de grond gericht. Er ontstaat een ongemakkelijke stilte.

"Jungkook?" zegt Jiwoo zachtjes. Jungkook kijkt op. "Hi eomma. Hi appa." zegt hij toonloos.

Jungkooks moeder slaat haar armen om Jungkook heen.

"Bedankt voor het komen, jij ook Lisa," zegt ze. "kom binnen" vervolgt ze. Jungkook loopt meteen naar de kapstok, en Jiwoo loopt mee. "Mooi meisje," zegt ze met een glimlach. "Weet ik." antwoord Jungkook, met een klein glimlachje door de gedachte aan Lisa.

Even later zit iedereen aan tafel. Op tafel staan schalen en pannen met heerlijk eten.

"Dus jij studeert ook geneeskunde?" vraagt Jeongwin.

"Ja, maar ik ben wat meer gefocust op medische biologie." antwoord Lisa met een klein glimlachje. Jeongwin glimlacht terug. Hij mag zijn zoons vriendinnetje wel. Ze is sympathiek.

"Junghyun wilde ook altijd mensen helpen," zegt Jiwoo. Lisa glimlacht kleintjes en kijkt naar Jungkook. Zijn knokkels zijn wit, hij knijpt hard in zijn bestek, en kijkt strak naar zijn bord.

"weet je nog?" glimlacht Jiwoo naar Jungkook.

"Natuurlijk weet ik dat nog, hij was mijn broer, mijn beste en enige vriend." antwoord Jungkook. "Hij wilde ook geneeskunde gaan studeren, zodat hij nog meer mensen kon redden." vervolgt Jungkook.

Jungkooks ouders luisteren stilletjes naar hun zoon.

"Maar hij kon zichzelf niet redden. En ik kon hem ook niet redden." Jungkooks stem word luider. De spanning aan tafel stijgt. Jungkook knijpt steeds harder in zijn bestek.

"Jammer hè? Dat jullie lievelings zoon... er niet meer is." zegt hij sarcastisch. Jungkook kan het woord dood niet over zijn lippen krijgen.

"Jeongguk, het is gebeurd en je kan het niet terug draaien." zegt Jeongwin met een strenge ondertoon.

Jungkook staat wild op, en zijn stoel valt achterover.

"Missen jullie hem niet? Jullie zoon?" schreeuwt hij. Jungkook heeft tranen in zijn ogen van woede.

"Geen enkele foto van hem in dit huis! Geen enkele herinnering." Lisa pakt zijn hand vast, maar Jungkook schud hem los.

"Jullie vergeten hem." zegt hij nog met een woedende blik als hij de kamer uitloopt.