The past. || jjk

02

2018

Lisa ligt vredig te slapen in haar grote bed. Haar blonde haar ligt over haar kussen verspreid en haar kleine voeten steken onder de deken uit. Kleine snurk geluidjes komen uit haar mond.
5:38 is de tijd die de wekker aangeeft.

"Lisa," zingt Lisa's vader. Lisa opent slaperig haar ogen. De geur van pannenkoeken dringt Lisa's neus binnen, en ze gaat recht in bed zitten.
"Goedemorgen Lalisa!" Lacht hij blij. Lisa's moeder staat glimlachend in de deur opening te kijken naar haar slaperige dochter, en haar vrolijke man. De kleine Irene op haar arm met een pannenkoek in haar vuistje, en stroop over haar hele gezicht.
Vandaag is Lisa jarig, ze word 10. Lisa's mondhoeken krullen omhoog.
"Pannenkoeken!" Roept ze blij als ze naar de keuken rent in haar blauwe pyjama om er een te pakken.
"De jarige jet mag vandaag lekker veel pannenkoeken eten! En we gaan ook naar het nieuwe winkelcentrum." Lacht haar vader als zijn -eigenlijk favoriete- dochter blij een pannenkoek met veel
te veel poedersuiker naar binnen werkt.
Lisa was even vergeten dat ze jarig was, en ze lacht in zichzelf. Ze rent naar boven en kleed zich aan in haar mooiste kleding.

Lisa schrikt wakker en schiet overeind. Zweet loopt over haar rug en in haar ogen staan tranen. Dit is de ochtend van het ongeluk. Hoe hard ze ook nadenkt, de herinneringen van de maand daarna komen niet terug.
Even schokken haar schouders en loopt er een traan over haar wang.
Ze werpt een blik op de foto op haar nachtkastje. Haar vader, haar zusje, haar moeder en zijzelf, ze lijken zo blij, gelukkig. Haar vaders vertrouwde lachrimpeltjes, en de twee staartjes die Irene altijd in had. Haar moeder keek toen ook blij, in tegenstelling tot nu.
Haar moeder wil geen andere man meer, Lisa's vader was de enige waarvan ze hield. Ze waren een gelukkig stel, ze maakte ontbijt voor elkaar, en gingen dan samen wandelen. En Lisa's vader haalde haar moeder op van haar werk op haar mee te nemen naar een restaurant. Toen kregen ze samen hun eerste dochter, Lisa Manoban. En een paar jaar later kregen ze hun tweede kind, Irene Manoban. Irene was lief, levendig, mooi, grappig. Lisa's moeder mist haar man en jongste dochter verschrikkelijk. Ieder uur van de dag is ze op zakenreis, dingen aan het doen wat te maken heeft met haar werk, terwijl Lisa naar school gaat. Eens per maand komt Lisa's moeder thuis, ze is zo vaak weg en focust zich zo op haar werk omdat ze Lisa's vader een beetje wil vergeten, ze heeft afleiding nodig. Lisa ziet haar moeder langzaam weg kwijnen, ze word dunner, stijver en chaggerijniger. Lisa begrijpt het goed, in één middag viel haar gezin uit elkaar.

En Irene was haar lievelings dochter, ik had moeten sterven in plaats van Irene, dacht Lisa op de momenten waarbij ze het bijna opgaf.

Ondanks alles slaan ze zich beide overal doorheen, zonder zich zorgen te hoeven maken om geld, want dat is er genoeg.

Met een zucht laat Lisa zich haar bed uit glijden. Een koude windvlaag laat haar lichaam even trillen. Ze strompelt naar de badkamer en neemt een snelle douche. Ze poetst haar tanden en trekt een zwarte, strakke broek aan, samen met zwarte vans en een zwart-witte croptop. Vandaag zou Lisa naar haar eerste Universiteit  gaan. Lisa loopt de trap af en doet alle boeken in haar tas, ze heeft geen zin in colleges. Ze heeft zich nog nooit ergens thuis gevoelt. Ontbijten doet ze morgen wel weer.

"Stel je maar voor!" Zegt de docent met een neppe glimlach. Lisa staat in de deur opening van de college zaal, en iedereen staart haar aan.
Lisa loopt met een zucht naar de man toe en gaat naast hem staan.

"Ik ben Lisa Manoban, ik ben 18 en ik kom uit Thailand."

Sommige kinderen glimlachen, en op Lisa's gezicht verschijnt een klein glimlachje. Ze kijkt even de zaal rond. Helemaal achterin zitten zeven hotte jongens. Sommige hebben hun haar geverfd en sommige hebben piercings. Ze zitten allemaal onderuit gezakt naar Lisa te kijken met een geïnteresseerde blik.
Ze is hot, denken ze allemaal.

"Dit gaat interresant worden." Fluistert een jongen met grijs-zilverachtig haar in het oor van een jongen met warrig bruin achtig haar en oorpiercings. De bruinharige jongen grijnst en knipoogt naar Lisa.

"Waar kan ik gaan zitten?" Vraagt Lisa ongemakkelijk als de mentor nog steeds dromerig naar haar staart. Hij schrikt wakker uit zijn gedachtes.

"Naast Jisoo." Hij wijst naar een meisje met halflang zwart haar. Ze glimlacht vriendelijk. Lisa loopt naar de lege stoel toe en zet haar tas neer. De twee meisjes die voor hen zitten draaien zich om.
De een heeft lang bruin haar. Haar ogen glinsteren en ze glimlacht met een gummy smile. De ander heeft lang, lichtbruin haar en een intense blik, maar ze lacht ook vriendelijk.
"Ik ben Jennie!" Zegt het meisje met het bruine, lange haar. Lisa glimlacht hartelijk.

"Ik ben Rosé, mijn echte naam is Roseanne en mijn Koreaanse naam is Park Chaeyoung." Glimlacht de ander. Lisa lacht even.
"Ik noem je wel gewoon Rosé."

"En ik ben Jisoo." Jisoo lacht even en haar witte tanden komen tevoorschijn.

"Ik ben Lisa, maar dat wisten jullie al." Lacht Lisa.

Ze voelt dat de ogen van de zeven jongens op haar gericht zijn, maar ze negeert het onveilige ik-word-bekeken gevoel.
De les start en een saai uur loopt traag voorbij. De volgende twee lesuren gaan even traag, maar ze heeft tenminste een paar vriendinnen.

"Kom je met ons lunchen?" Vraagt Jisoo. Lisa word spontaan blij van dat meisje, ze glimlacht altijd.

"Natuurlijk!"

Terwijl ze met z'n vieren door de gangen van de school lopen op weg naar een cafeetje merkt Lisa dat ze erg nagekeken worden door dromerige jongens, maar ook door jaloers kijkende meisjes.

"Jisoo? Zijn jullie erg populair? Iedereen kijkt naar ons." Fluistert Lisa in Jisoo's oor.

"Let er maar niet op, zo is het altijd. Ik weet ook niet waarom, maar alle jongens vinden ons hot." Lacht Jisoo.

Een meisje kijkt Lisa nijdig aan, en als reactie rolt Lisa haar ogen en het meisje loopt beledigd weg.

De bitch.

Lisa glimlacht ongemakkelijk en loopt snel achter Rosé aan de school uit.