The past. || jjk

15

Iedere minuut begint Jungkook Lisa leuker te vinden. Alles wat ze doet fascineert hem. Hoe ze lacht, hoe ze op haar lip bijt als ze probeert niet te lachen, hoe ze het puntje van haar tong uit haar mond laat hangen als ze zich concentreert.
Een paar weken vliegen voorbij gevuld met leren, slapen en leren.

Op een dag loopt Lisa de college zaal uit de straat op. Het is al 6 uur s'avonds. Lisa's maag gromt van de honger. Ze zet haastige grote stappen naar haar fiets. Daar, aan de overkant is de fietsenstalling.
Lisa zet een paar stappen op de straat en- BANG
Lisa valt hard op de grond, en de bestuurder van de auto knalt tegen de voorruit. Lisa's hoofd raakt de straat met een doffe bonk, en in haar shirt zit een bloedvlek. Zwarte vlekken beginnen voor haar ogen te verschijnen.
"Help! Iemand?!" Hoort ze mensen roepen voordat ze buiten bewustzijn raakt.

"Sorry dat ik tegen je aanbotste ik—" ze kijkt op en ziet een jongen met bruin haar en mooie grote bruine ogen staan. Hij doet haar denken aan een konijntje.
"Maakt niet uit" zegt hij.

Stenen vallen omlaag.
"Lisa!"
Lisa kruipt onder een tafeltje.
Denderend gelazer van stenen klinkt oorverdovend in haar oren.
"Help!" klinkt er gedempt.

Wacht, ik kom naar je toe!" Jungkook trekt zijn been los onder een steen, en kruipt naar de plek waar haar stem vandaan komt.
"Blijft tegen me praten, dan weet ik waar je bent!" Roept hij.

"Ik ben Lisa en ik- au- en ik hou van muziek en van-" Bonk.

"Ze ademt nog, geef haar snel een masker" Lisa word op een brancard naar de ambulance gebracht. Haar lichaam zit onder het stof en bloed. Overal worden mensen van onder te puin gehaald en overal klinken sirenes. Iedereen rent door elkaar om zijn of haar geliefde te vinden.

"Liefje..." Lisa's moeder gaat tegenover Lisa zitten.
"Je vader en je zusje zijn er niet meer..."
Lisa kijkt haar moeder met grote ogen aan. "M-maar waar zijn ze dan, wanneer gingen ze weg?" Lisa kijkt verward. Ze heeft geen herinneringen meer.

Lisa opent haar ogen een klein beetje. Haar hoofd bonkt en haar buik doet pijn. Ze ligt in haar bed. Op een krukje naast het bed zit Yoongi, hij leest een boek.

"Y-Yoongi?"

Yoongi kijkt op, en zijn mondhoeken krullen omhoog als hij ziet dat Lisa wakker is.

Dan weet ze het, alle herinneringen die ze verloren is zijn terug. Net alsof al die herinneringen in een laatje met een sleutel zaten, en ze de sleutel kwijt waren. Maar ze de sleutel nu weer gevonden hebben.

Tranen wellen op in Lisa's ogen. Alles is vreselijk. Haar vader, haar zusje. Het ongeluk.
Lisa begint te snikken.

"Ah Lisa, wat is er?" Yoongi pakt haar hand vast en kijkt haar medelijdend aan.

"I-ik weet a-alles weer..."
Yoongi's ogen vergroten zich.

"Door de klap op je hoofd waarschijnlijk." Zegt hij na een paar seconden.

"Ik...ik haal Jungkook even."
Yoongi staat op en loopt Lisa's kamer uit.

Een paar lange secondes later komt Jungkook met een bezorgde blik naar binnen gelopen. Yoongi blijft in de deur opening staan kijken.

"Hee, wat is er?" Jungkooks stem klinkt zacht en bezorgd.

Tranen rollen over Lisa's wangen. Hij heeft alles ook meegemaakt. Hij heeft met al die herinneringen moeten leven. Hij leeft met de littekens die nooit meer weg gaan. En die heeft Lisa nu ook.
Herinneringen.

"De ijssalon," fluistert Lisa.

Jungkooks ogen worden groter.

"ik botste t-tegen je aan,"

Jungkook slaat zijn armen om haar heen.

"j-je zong v-voor me om me wakker te houden..."
Lisa begint weer te snikken.

Jungkooks ogen beginnen te prikken. Hij drukt zijn gezicht in Lisa's nek.

Jennie komt aangelopen, en kijkt Yoongi vragend aan.
Yoongi slaat van achter zijn armen om haar middel en legt zijn kin op haar schouder.

"Lisa heeft haar herinneringen van het ongeluk terug." fluistert Yoongi. Jennies mond valt open.

"Baby rustig maar," sust Jungkook. Hij strijkt over Lisa's haar.

Jungkook gaat naast haar liggen en zorgt dat ze comfortabel in zijn armen ligt.

"We gaan hier samen uitkomen, ja?" fluistert Jungkook terwijl hij haar aankijkt.

Lisa knikt met betraande wangen.

"We gaan het accepteren, we gaan ons enige leven, zo goed leven als we kunnen. Je leeft maar een keer."
Jungkook is even stil, en glimlacht dan.
"Later, als we dan oud en grijs zijn, zeggen we tegen elkaar: 'Wat was ons leven leuk he?' "

Lisa glimlacht en drukt Jungkook tegen zich aan. Hij sluit zijn ogen en drukt zijn neus in haar lekker-ruikende haar.

Jennie heeft tranen in haar ogen.
Yoongi kijkt stilletjes naar de twee mensen op het bed, de een met rode, betraande wangen, maar toch een klein glimlachje. En de ander met zijn ogen dicht, en een tevreden blik op zijn gezicht.

Yoongi en Jennie besluiten ook maar te gaan slapen.

Het was een drukke dag voor iedereen.