#Hemily

#14-Θα τον σκοτωσω

"Εε, σπιτι παω. Που αλλου να πηγαινω εξαλλου;" απανταει νευρικα και κοιταζει τα ποδια της.

Σμιγω τα φρυδια μου και σηκωνω το κεφαλι της προς το μερος μου με το χερι μου.

Παρατηρω οτι τα ματια της ειναι κοκκινα, ομως μονο αυτο προλαβαινω να δω, αφου ρουφαει τα μυτη της και χαμηλωνει τη ματια της ξανα στα παπουτσια της.

"Mad, εισαι καλα; Εσυ εισαι ετοιμη να κλαψεις!" συνηδειτοποιω και σκυβω στο υψος της για να την κοιταξω καλυτερα.

"Μια χαρα ειμαι, Hunter" ψευδεται, με φωνη που παει να σπασει.

Η καρδια μου σφιγγεται.

"Πες μου τι εγινε, μικρη" λεω με απαλη φωνη και οταν με κοιταει ξανα, ενα δακρυ κυλαει στο μαγουλο της.

Παιρνει με το ζορι μια ανασα και δαγκωνει το κατω χειλος της, καθως αλλο ενα δακρυ κυλαει.

"Ολα τα παιδια στο σχολειο μου με κοροϊδευουν" λεει και σκουπιζει τα ματια της.

"Γιατι, μικρη;" συνεχιζω με τον ιδιο τονο.

"Επειδη... εγινε κατι στο παρτυ και-και καταλαθος το εμαθαν ολοι" την πιανει λοξυγκας.

Τι στο καλο. Λοξυγκας την πιανει μονο οταν ειναι πολυ θυμωμενη η πολυ στεναχωρημενη. Πραγμα πολυ σπανιο.

"Τι εγινε;" την ρωταω.

"Εχθες... μπη-μπηκε στο δωματιο μου ο Ryder.." συνεχιζει και σφιγγω το σαγονι μου.

Γιατι νιωθω οτι δεν θα μου αρεσει αυτο που θα μου πει;

"Και-και εγινε κατι, που δεν θα σου πω, ομως μην παει πουθενα το μυαλο σου.." ψελλιζει.

"Οχι Mad, θα μου πεις" η φωνη μου σκληραινει.

"Οχι, Hunt--"

"Madelaine, ειπα θα μου πεις!" την διακοπτω αποτομα.

Με κοιταζει για λιγα δευτερολεπτα, κι οταν βλεπει οτι σοβαρολογω, ξεφυσαει ηττημενα.

"Πη-πηγαμε να φιληθουμε.." τραυλιζει σιγανα και σκυβει το κεφαλι της, αλλα, δυστυχως γι'αυτην, την ακουσα.

Τα ματια μου ανοιγουν διαπλατα κι η ανασα μου κοπηκε στα δυο.

Ωστε γι'αυτο φαινοταν νευρικος χθες. Και γι'αυτο σημερα ηταν μεσα στα νευρα.

Μαλιστα.

Θα τον σκοτωσω.

"Θα τον σκοτωσω!" φωναζω και σηκωνομαι ξανα στα ποδια μου.