#Hemily

#1-Μελια

ΜΟΥ ΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ😢😭

"Hunter, ξυπνα!" ακουω τη μανα μου να φωναζει απο κατω και δυσανασχετω.

"Λιγο ακομα!" φωναζω νυσταγμενος και χωνω το κεφαλι μου στο μαξιλαρι.

"Τωρα ειπαα" λεει πανω απ'το κεφαλι μου και ανοιγει το πατζουρι.

"ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!" φωναζω και πεταγομαι ορθιος, βαζοντας το χερι μου στην καρδια μου.

"Ποτε ηρθες ρε μαμα τοσο γρηγορα, σαν τον Χαρο πανω απ'το κεφαλι μου;" παραπονιεμαι και ξεφυσαω.

Εκεινη γελαει. "Τι να κανω, αφου αλλιως δεν σηκωνεσαι. Βοδι, σαν τον πατερα σου" ξεφυσαει και γελαω δυνατα.

"Τι λες παλι για μενα, παλιο κακουργα;" μπαινει και στο δωματιο ο μπαμπας μου και την πιανει απ'τη μεση, δινοντας της ενα φιλι.

Στριφογυριζω τα ματια μου.

"Ιουυυυ, νταξει παιδες, αρκετα με τα μελια! Ωρα να βγειτε για να ντυθω" λεω και τους σπρωχνω προς τα εξω.

Αυτοι γελανε και βγαινουν, κλεινοντας την πορτα πισω τους.

"Κατι περισσοτερο απο μενα δεν θα χεις παντως, για να δω!" ακουω τον πατερα μου να φωναζει.

"Ρε Aston!" (AAAAA POSO MOY ELEIPSE HDHHHH😭) φωναζει η μανα μου και γελαω.

Αφου τριψω καλα τα ματια μου για να ξυπνησω, παω στη συρταριερα μου κι αρπαζω μια κοντομανικη μπλουζα κι ενα τζιν.

Τα φοραω γρηγορα και παω στο δωματιο της Mad.

"Ξυπνα μικρη!" λεω τραγουδιστα κι αυτη μουγκριζει, αλλαζοντας πλευρο.

"Ψωφα, Hunter!" φωναζει με το κεφαλι της χωμενο στο μαξιλαρι και γελαω.

"Αντεε, ειναι ο αγιασμος σημερα, δεν θες να εισαι μια κουκλα;" την ρωταω πονηρα και δυσανασχετει.

Τι; Συνηθως γι'αυτο κανουν σαν τρελα ολα τα κοριτσια, λες και θα πανε σε πασαρελα.

"Δεν με ενδιαφερει ο αγιασμος, το μονο που θελω ειναι να κοιμηθω!" φωναζει και στριφογυριζω τα ματια μου, χαμογελωντας.

Γιατι να μου μοιαζει τοσο αυτο το κοριτσι;

"Α, καταλαβα, παλι σαν τον λετσο θα πας" την πειραζω και με κοιταει δολοφονικα.

Γελαω ξανα και της στελνω ενα φιλι στον αερα. "Κι εγω σ'αγαπω, αντε ντυσουυ!" φωναζω, καθως φευγω απ'το δωματιο της.