MAHPERİ

30-Sen Yoluna Ben Yoluma

Odamdaki boy aynasına haki rengi kruvaze elbisemin belime tam oturduğundan ve hâlâ bir gram bile fazlalığım olmadığından emin olarak bakıp fönlü saçlarımın dalgalarını ellerimle biraz daha açtım. Gerçekten hazırım; makyajım, duruşum, parfümüm, saçım... Kesinlikle kocasına hamile olduğunu açıklayacak bir kadın benim gibi gözükmeli diye düşünüyorum. Ellerimi dümdüz olan karnımın üstünde birleştirerek gülümsedim ve yeni en yakın arkadaşıma, sırdaşıma fısıldadım.

"Sen de annen gibi heyecanlı mısın kelebeğim? Bugün babanı seninle tanıştıracağım. Sonra da tüm dünyaya haykıracağım. Gerçi o işi muhtemelen baban benim yerime de üstlenecek. Ben çok heyecanlıyım ama sen öyle olma, rahatına bak olur mu bitanem? En azından birimiz havalı ve soğukkanlı olalım."

Bebeğimle beraber geçirdiğim zaman arttıkça bu his içimde farklı bir boyut kazandı sanki. Ben ki bugüne dek ağzında bakla ıslanmamış, asla sır tutamayan, hele ki kendisiyle ilgili olayları utanmasa mahalle muhtarlığından anons ettirecek bir tiptim. Şimdi bebeğimle aramdaki bu sır beni çok farklı duygulara sürüklüyor. Bu bilgiyi paylaşma anının yaşatacağı heyecan ve coşkunun hayali beni ketum birine dönüştürdü. Üstelik öğrenmeyi ilk hak eden insan Ömer olduğu için Pelin'e, anneme, babama yani benim için önemli olan diğer insanlara da bir şey söyleyemedim.

Şimdiyse Ömer'in ofisinde gerçekleşecek kutlamaya sabırsızlıktan iki saat öncesinden hazırlanmış bir halde görünüşümle ilgili onay olmak için mutfağa, Esma ve Pelin'in yanına gittim. Küçük masamızın etrafında kahvelerini yudumlayan iki kız başlarını benden tarafa çevirdikleri an beğenilerini açıkça ifade ettiler. Ofise giderken bana eşlik edecek olan Pelin her zaman bakımlı biri olmasına rağmen bugün kendisini yanımda sönük hissederek biraz huysuzlandı hatta. Gerçi sonra patronun karısı olarak orada herkesten güzel ve özenli bir şekilde salınmanın benim hakkım olduğunu söyleyerek beni takdir de etti arkadaşım. Ben de Ömer'in ilgisi ve beğenisini üstümde tutmanın hedeflediğim tek şey olduğunu söyledim. Sonra sohbetimiz Esma'nın benim her halimle Ömer'in ilgisi, beğenisi ve aşkına zaten sahip olduğumu dile getirmesi üzerine birçok farklı noktaya kaydı.

Bu arada bu saatte evde olmamın sebebi Ayşem Hanım'ın bugün çocuklarından birinin doğum günü sebebiyle derneğe gelmemiş olması. Ben de kendisinin kişisel asistanı olduğum için gitmedim. Zaten hamileliğin ilerleyen aylarının nasıl geçeceğini, çalışmaya devam edip edemeyeceğimi de bilmiyorum. Devam etsem dahi doğumdan sonra ne zaman dönebilirim ki yeniden çalışmaya? Belki de benim yerime başkasıyla devam edecekler, sonuçta henüz deneme süremin başındayım ve hamileyim.

***

Ofisin ortasında yapılan hazırlık ve çevremdeki insanların güler yüzlü, pozitif hali benim de enerjimi tamamen yükseltti. Gerçekten kutlama için güzel bir hazırlık yapılmış, resmen burada bir davet düzenlenmiş. Bunun için Ömer'in asistanını tebrik ettim. Tanıştığımız günden beri bana sıcak ve saygılı davranan birkaç kişiyle Ömer'i beklerken herkesle beraber sohbet ettim. Fakat planlanan vakit geldiğinde Ömer ofise dönmedi. Normalde her zaman ulaşılabilir olan kocam asistanının ne mesajına cevap verdi ne de aramalarına. Başta şüphelenmesin diye ben araya girmedim ancak Ömer'in gecikme süresi yarım saati bulduğunda insanları akşam vakti burada daha fazla bekletmemek adına kocamı aradım. Neyse ki benim telefonumu açtı. Zaten açacağından emindim ama yine de etrafımda bu kadar benden haber bekleyen insan varken açınca derin bir nefes aldım.

"Ömer, aşkım sen neredesin? Asistanın aradı beni, kızcağız panik olmuş. Sana ulaşamamış, işle ilgili bir durum varmış sanırım. Bir uğraman gerekiyormuş. O da seni beklediği için evine gidememiş akşam saati. Hayırdır? Toplantıda bir sorun mu çıktı?"