Seven and Nine (FIN)

Forty Nine

Please check out my new Taming Series entitled "Now Taming: The Good Guy". Please click the external link thanks.

Number Forty Nine

Seven's (Seoul, Korea) (Hangul)

Since I withdrawn myself from Dream Entertainment for the second time around, wala akong ginawa kundi magkulong sa bahay. Gustuhin ko man lumabas di ko magawa dahil araw araw na lang, may reporters sa labas ng bahay ko. Kelan ba sila mapapagod sa pagtunganga sa labas? Napipikon na ko. 

What's more annoying than that is Sujin na tawag ng tawag kahit di ko sinasagot. Ano pa bang gusto nya? Hindi na nga ako nagpapresscon para lang di masira ang pangalan nya. 

I hate myself.

The fact na nagawa ni Sujin yun, hindi ko parin magawang kamuhian sya. Siguro talagang pangarap nya lang maging singer kaya kahit masaktan ako okay lang. Masakit lang isipin that fame overpowers her life than virtues.

Katy, how are you? Why did you stop reaching me? I'm worried.

Napabuntong hininga na lang ako after I sent the email to Katy. Ilang araw na kasi syang di nagpaparamdam sakin. I thought because of the controversy but the following week after the news breakout naman, nag eemail parin sya sakin.

Sorry, Seven. I can no longer send you inspiring messages about music so I thought I should stop the IMs.

Why?

A little busy with work.

I see. It doesn't matter as long as I can still talk to you.I badly need someone to talk to right now.

Five minutes later, wala pa rin akong nareceive na reply. Ten. Fifteen. Half an hour. Two hours. Hanggang sa gumabi na wala na kong nareceive na email from her.

Are you avoiding me too, Katy?

In the end, hindi ko rin natiis na hindi itanong. News travels fast at kahit nasa Pilipinas pa sya, malalaman nya din agad yun lalo pa at napakalaking news nun. Isa pa, she's been my biggest fan sabi nga nya.

I can’t help but feel really disappointed ng hindi man lang sya nagreply.

The next day, wala pa rin.

And the next day after.

Ano na ba ang nangyari sakin? Wala ng natira sa mga taong pinahahalagan ko. Wala ng natira sakin.

I decided to pack my things para lumipat ng bahay. Napapagod na ko sa sitwasyon ko. Hinintay kong gumabi bago ko umalis para wala ng reporter sa labas. Pero san naman ako pupunta kung kilala ko sa buong Korea?

Napili kong pumunta sa temple para makapag-isip. At least dito welcome ako. They allow me to stay kapalit ng konting pagtulong sa paglilinis ng temple which I don't mind kasi wala naman akong ginagawa.

I literally shut my life from the outside world. Para kong gumawa ng tahimik na mundo dito sa temple. Five days na din ako dito at kahit papano, hindi ko kailangang isipin na wala na lahat ng bagay na meron ako dati.

"I found you finally"

Napahinto ako sa pagwawalis sa labas ng makita ko ang di inaasahang bisita. 

"How did you know I'm here?"

"I have connections, Seven"

"Glad to see you again...Lex"

I suddenly felt guilty seeing Lex again since I came back from Cuba. Naalala ko lang si Shan sa kanya and I hated myself for liking Shan. Naupo kami sa gilid ng temple para makapag-usap. He still wears the same suit na madalas kong makita. He didn't change at all. Pormal parin sya kahit wala namang tao. The only thing I specifically noticed was the weary eyes he has. Parang problemado.