" KARA KADERİME BEYAZ GÜL OLUR MUSUN ? "
~~~
Aşk, kitabı okumak istiyorsanız lütfen bu kitabı okumayın!
Aşkı iliklerinize kadar hissetmek istiyorsanız, buyrun birlikte okuyup hissedelim.
♤ Çalınması durumunda gerekli hassasiyet gösterilecektir.
W...
Bu bölüm FatmaevvalApaydnveBurcuKahrmanadlı çok çok çok özel ve değerli Yapma~Karagül okuyucularına ithaf edilmiştir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.............................
Gönderilen:
" Tamam, kabul ediyorum. "
Gelen: Rauf
" Güzel... Yarın saat iki de Zeliş'i benim restoranta getir. Kerim de sana kalsın. "
Gözlerim elimde ki telefonun küçük ekranında donarken aklım okuduklarıma, tembel bir çocuk gibi erişemiyor milim milim idrak etmeye çalışıyordu.
Bu...Bu gerçek miydi, Dilan böyle bir şeyi yapmaya nasıl cürret ederdi? Üstelik böyle bir davranışta bulunmasının sebebi aynı sevdaya düşen iki kardeşin gönlümüydü? Her şeyi beklerdim ama Dilan'ın Kerim'i seveceğini kırık yıl düşünsem yine de beklemezdim. Sevmek, sevdalanmak kalpte oluşan tatlı bir heyecanken büyük bir savaşta olmasını görmek acı vericiydi.
Elimde ki ufak telefonu usluca masaya bırakırken mutfağın ortasında kalas gibi kalmıştım. Zeliş, Kerim'i seviyordu. Dilan'ın onları ayırmak için Rauf'la işbirliği yapması çok yanlıştı, hemde çok. Tamam belki tam anlamıyla öz kardeş olmayabilirlerdi ama babaları birdi. Insan kendi kanından olmayan biri için bile bu adiliği yapmazdı.
Mutfağa doğru gelen adım sesleri yüzünden yönümü oraya çevirince Dilan'ın geldiğini gördüm. Çok rahat bir şekilde gelip telefonu eline aldığında yerimden kıpırdayıp tezgaha koyduğum sürahiyi elime alarak mutfaktan çıkıp tam karşıda ki salona ilerledim ama kimse masada yoktu. Herkes yemeğini yemiş koltuklara geçmişti.
Elimde ki sürahiyle tekrar mutfağa geri gittiğimde Dilan'ın çöpe bir şey attığını gördüm. Bende öyle bir şüphe uyandırmıştı ki... Artık ne yapsa göz hapsime alacaktım davranışlarını.
Tezgaha doğru attığım her adımda biraz daha yaklaşıyordum Dilan'a.
Dilan, elimde ki sürahiyi alıp kendine su doldururken bir şey demeden bekledim sadece. Biran önce gitmesini bekliyordum ki çöpe ne attığına bakayım. Belki pis bir mendil bile olabilirdi ama merakım başka bir şey olma ihtimalinide gözden ırak etmiyordu.
Dilan, mutfaktan çıkar çıkmaz çöp kovasının kapağını açıp içinde pek bir şey olmayan çöplere gözlerimi gezdirdim. Yemek atıkları, pis mendiller ve kullanılmış paketlerden başka bir şey yok gibi duruyordu. En üstte ki temiz mendil dikkatimi çekince ucundan tutup katlanmış yerlerini açtım. Içinde kırılmış bir sim kart vardı. Başka birine de ait olabilirdi ama, nedense Dilan'a ait olmuş olma ihtimali daha yakın geliyordu.
