WİNDOW //don't talk about it (TAMAMLANDI)

☆48☆ FİNAL

'SON,

5 ay sonra...

YAZAR'DAN

Defne heyecandan elindeki Kaya'nın elini sıktı.

ANNESİYLE TANIŞACAKTI BUGÜN!

Kaya Defne'nin üniversitesini kazandığında bu ilişkiyi devam ettirecekleri kesinleşmiş, birbirlerine karşı bir yeni adım daha atmışlardı.

Yaş farkı olsa da bunu hiç sorun etmemişti Defne.

Kaya çok olgun, çok iyi bir insandı.

Ve Rüzgâr'ın dedikleri bir bir olmuştu.

Taparcasına seviyordu kendisini...

Bazen tutarsız davranabiliyor olsa da hiçbir zaman kızı üzmüyordu.

Bu sevgiyi ve korumacılığı fazla abarttığında ise nazikçe uyarıyordu onu Defne. Kaya da kendini dizginliyor; uçuk hislerine hâkim olmaya çalışıyordu.

Eylül'le Defne'nin iyi anlaşmasına sevinmişti tabii bu arada.

Hayatındaki en önemli iki insandı onlar sonuçta... Arada kalmayı hiç istemezdi.

Çaldıkları kapıyı haftada bir gelen evin hizmetlisi açtı.

İçeriden güzel yemek kokuları yükseliyordu. Defne ise gerginlikten dilini yutmuş gibiydi.

Ayakkabılarını çıkarırlarken Kaya rahatlatmak istercesine ona göz kırptı.

Salona girdiklerinde şaşkın bir benzeriyle karşılaştı Defne.

Kaya annesine daha önce Defne'nin fotoğrafını göstermişti ama ilk kez yüz yüze geldiklerinde kadın yine şaşırmasına engel olamamıştı.

Şaşkınlığını üzerinden attığında tebessüm eden yüzüyle kıza sıkıca sarıldı ve bu sırada Kaya'ya onu beğendiğine dair bir mimik yaptı.

Oğlunun hayatına birilerini almasına sevinmişti. Hem kız da gerçekten seviyora benziyordu Kaya'yı.

Cazgır bir kayınvalide olamayacağına bir an üzüldü.

○●○●○●○●

Ilgaz koltuklardan birine uzanmış tavana attığı boş bakışlarla sigarasını içiyordu.

Okulu ne yapacağıyla ilgili pek bir şey düşünmüyordu.

Umrunda değildi.

Demin hocasıyla kavga etmişti ve bu yıl sınıfta kalacaktı ama o da umrunda değildi.

Uzun bir süredir bütün dertlerini bu koltukta tavanla bakışarak atlatmaya çalışıyordu.

Ama bu da umrunda değildi.

Ya da... biraz umrundaydı. Çok az.

Aniden vurulan kapıyla irkilirken bakışlarının odağı bozuldu.

Bir saniye sonra bu sert üst üste vuruşun arkadaşının ,eski arkadaşının, olduğunu fark edip hemen yerinden kalkmıştı.

Kapıyı açmadan önce uzuvlarını saran gerilim uzun süredir hissettiği ilk şey olabilirdi.

Yutkunup kapıyı açtı ve her durumda gözlerine bakmamakta ısrarcı olan arkadaşı şimdi tam da gözlerinin içine bakıyordu işte.

"H-hoşgeldin." dedi hafiften kekeleyerek Ilgaz.

"Eylül hiçbir zaman hiçbir şeyi bilmeyecek." demişti direkt Rüzgâr. Bakışları sert değildi. "Ve biz de aynı onun gibi olanları unutacağız."