"Kelebek öldü." dedim dişlerimi sıkarak.
Adam ürpermedi bile. Omuzlarımdaki ceketinin yakasını düzeltti önce, ardından parmaklarını boynuma yönlendirip işaret parmağını ve orta parmağını tam atan nabzımın üzerine koydu. Gözleri o an verdiğim nefesi...
İlk bölüm. Zamanla önünüzdeki evreni veolayların nasıl geliştiğini kavrayacaksınız. Umarım beğenirsiniz.
İyi okumalar!
------
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
------
2 YIL SONRA - İZLANDA
------
Zihninizden izleri silmeyi nasıl başarabilirdiniz? Anıları gömüp, gölgelerinden köşe bucak kaçarken onlar tarafından tekrar tutulmayacağınızdan emin olabilir miydiniz?
Olamazdınız, eğer bu dünya başkalarının cansız bedenleri hatırına dönüyorsa onların izleri olmadan devam etmekten emin olmak imkansız gibiydi.
En azından Rai için öyleydi. Dondurucu soğukta karlar altında kalmış Reykjavik sokaklarında yürüyor; yaşananları, sembolik bir şekilde intihara sürüklenmiş hayallerini görüyordu her yerde. Savaştan çıkmıştı beden olarak ancak düşüncelerini oradan çıkaramıyordu. Bembeyaz karlar üzerinde kalmış olan ayak izleri de dahildi buna. Aklına yüklenenlerden kaçacaksa bile bunu hala kar yağabilen bir yerde yapmayı tercih ederdi.
En ucuz görünen barlardan birine girdi. Sıkı sardığı atkısını biraz gevşettikten sonra elini cebine attı. İki yıl sonunda gazi ikramiyesinden geriye fazla bir şey kalmamıştı. Sıklıkla kıta ve şehir değiştirdiğinden parasının neredeyse tamamını aniden gündemine girmiş olan ilhamları vesilesiyle yolculuklara, bir de bolca viskiye yatırmıştı. Başka nereye yatırabilirdi ki? Dünya gözlerinin önünde çökerken görebildiği kadar çok yer görmek, o dünyayı nasıl hatırlayacağına kendisi karar vermek istiyordu. İnsanlar kendi kendini yok etmeden önce... Yalnızca dünyayı değil bu dünyayı güzelleştirmeye çalışan herkesi öldürdüklerine bizzat şahit olduğu için son bir nefes uzaktaydı Rai için. Çünkü insanoğlu böyleydi.
Eceli de panzehiri de kendisindeydi. Başka bir türdeşi karşısında durana kadar ikisini de vermeye devam edecek bir yaratılıştı. Nankörden öte içlerindeki daha üstün olma dürtüsü herkesi geri dönülmesi çok zor bir çukura itiyordu.
Fiyatlara baktıktan sonra kafasında üç dört bardak içebileceği ne olduğu üzerine bir bütçe planlaması yaptı. Başka türlü uzak doğuyu da görmesi mümkün olmayacaktı. Acilen bir iş bulmalıydı. Yirmi üç yaşında, boyu posu yerinde, neredeyse her türlü motor işinden anlayabilen bir adamdı. Bu yüzden bu konuda zorlanmayacağını düşünüyordu. Buranın piyasası WDA henüz buraya üs kurmadığı için hâlâ canlıydı. Neden mi daha buranın içine etmemişlerdi? Regembestia ilk olarak sıcak yerleri ele geçirmeye karar vermişti. WDA da onlar neredeyse oradaydı. Haliyle insanlar bulabildiği en soğuk yere kaçmaya niyetlense de kurulan yönetimler bölgelerin savunulmasını emrediyordu. Dünya bizimdi, hiçbir karışını terk etmeyecektik. Sözde... Bunun üstüne şehirler etrafına duvarlar inşa edilmiş ve insanlar gerçekten kafeslere sokulmuştu. Rai önüne koyulan bardak ile beraber hem WDA'nın hem de yönetimin başkanının yüzünü anımsamıştı. Başkan Lonell'in...
