"Kelebek öldü." dedim dişlerimi sıkarak.
Adam ürpermedi bile. Omuzlarımdaki ceketinin yakasını düzeltti önce, ardından parmaklarını boynuma yönlendirip işaret parmağını ve orta parmağını tam atan nabzımın üzerine koydu. Gözleri o an verdiğim nefesi...
Bölüm başlığı şaşırttı biliyorum, açıklama en sonda.
İyi okumalar!
-------------------
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-------------------
"Kalbiyle düşünenler kaybetmeye mahkumdur."
Annesinin belki de en çok kullandığı öğüt buydu. Adam için bu sözü ironik kılan şu ana dek kazandığı her şeyi kalbiyle verdiği bir karar sayesinde elde etmiş olmasıydı. bu yüzden Ronda ona aklıyla düşünemediğini haykırdığında gülmekle yetinmiş, doğru yolda olduğunu bir kez daha hissetmişti. Kelebek olduğunu öğrenmeden önce bile Koza'yı yakalamayı kalbiye istemişti. Bu kadar ustalıkla WDA'yı soyan birinden daha iyi bir asker bulması zordu. Ve onun işe yaramaz bir pislik çıkma ihtimaline rağmen onu yakalayıp kumarında büyük bir kazanç sağlamıştı. Erkek kardeşi ile anlaşıp ebeveynlerini kandırmak hep onun fikri olmuştu. Annesinin ortalığı yıkacağını biliyor olmasına rağmen onun araştırma ekibinden çıkıp orduya katıldığında da kalbiyle düşünmüştü.
Oldu olası karışık bir zihni olmuştu. Şüphelerle ve bilmecelerle dolu... Çoğunlukla mantıklı sayılabilecek bir adamdı, yetiştiriliş tarzı gereği soğuk bir yapısı olsa bile sıradan taklidi yapabilmeyi çok iyi öğrenmişti. Bir ortama adapte olup onlardanmış gibi rahatlıkla yapabilir, rolünün hakkını sonuna kadar verirdi. Ama içten içe riske girmeyi, ateşe atlamayı her zaman sevmişti.
Şu anda kıvranan askerin yalvarışlarını kulak arkası etmek de rolünün büyük bir parçasıydı. Riske giriyordu. Olayı kişiselleştiriyor, fazla içine giriyordu ama biliyordu ki Ömer'i sorgulaması gerekiyordu. Her şeyden daha doğrusu herkesten önce bunu yapmazsa bazı sırlar yanlış zamanda ortaya çıkıp pek çok şeyi mahvedebilirdi. Ordudaki asıl amacının açığa çıkmasına izin veremezdi.
Adam enerjisinin tamamını olmasa da önemli bir kısmını Ömer'in zihninin içine gönderdi. Ömer altında acıyla kıvranırken sinapslarla oynuyor, işine yarayabilecek hatıralara bakıyordu. Biri onun zihnini çoktan zırhlandırmış, Sevilla'daki anılarını derinlere gömmüştü. Simülasyon cihazlarıyla kolayca yapılabilecek olan bu işlemi baltalayan yaptığı tüm hatayı yüzüne vuracak sertlikte çağrışım yapan Bet'in yüzü olmuştu. Ve Darrell o an Ömer'in zihninde her şeyi yaşamış, Bet'i nasıl ölüme terk edip gittiğini izlemişti.
Bunun için bile bu haini öldürebilirdi.
"Bana o günü göster. Sana harekete geçmen için ne söylediler? İşaret neydi? Bitir? Hallet? Şimdi?"
Son kelime ile elinin altındaki hücrelerde bir titreşim olduğunda Adam almak istediği şey için parmaklarını biraz daha oynattığında Ömer acı içinde bir çığlık daha attı. Yaklaşık yarım saattir elinin altında bu şekilde kıvranıyordu ve diğerlerinin buna şahit olmasına gerek yoktu. İlk başta Ömer enerjisi ile karşı koymaya çalışmış olsa da zayıf gücünün Adam karşısında hiçbir şansı olmamıştı. Bet sürekli Altın Yirmi'den beri beraber olduklarını düşünüp durmuştu. Bugünkü konuşmaları zihninden geçtiğinde aklında bir ihtimal canlandı. Bu yüzden zırhı kırmak için başka bir çağrışımı kullanmaya karar verdi. Yine riske girip varsayımsal davranıyordu.
