Κεφάλαιο 22...

Start from the beginning
                                    

{...}

Μια εβδομάδα.

Έχει περάσει μια βδομάδα χωρίς να έχει κανείς μας νέα του. Ούτε ένα μήνυμα, ούτε ένα τηλέφωνο. Στο πανεπιστήμιο και στο σπίτι του δεν έχει πάει.
Εγώ είμαι ένα ράκος. Μετά την πρώτη μέρα άρχισα να ανησυχώ πολύ. Τις επόμενες μέρες έμεινα κλεισμένη στο σπίτι στο κρεβάτι μου όπως τώρα και απλά περίμενα να γίνει κάτι και να έρθει εδώ ίσως με τις δυνάμεις του να με ένιωθε. Βαθιά μέσα μου λέω πως έφυγε για κάτι σοβαρό. Κάτι έγινε και τον ανάγκασε αλλά η αμφιβολία με σκοτώνει ίσως έφυγε επειδή βαρέθηκε και απλά είμαι εγώ αφελής και δεν το έχω  καταλάβει ακόμα.

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ.

Ένα μέρος του εαυτού μου θέλει μόλις τον δει να τρέξει στην αγκαλιά του ένα άλλο όμως θέλει να τον δείρει και μετά να φύγει τρέχοντας. Επίσης, η συμπεριφορά μου σε συνδυασμό με την απουσία του Έκτορα δεν πέρασε απαρατήρητη με αποτέλεσμα να αναγκαστούμε εγώ και ο Ορέστης να πούμε την αλήθεια στην Έλλη. Για το ότι ο Έκτορας είναι γιος του Άδη τα πάντα όλα. Όταν το έμαθε αρχικά δεν μας πίστευε. Μετά μας είπε τρελούς και ύστερα έβρισε που της το  κρατούσαμε κρυφό. Αυτή είναι η Έλλη.

Νιώθω τόσο μόνη που άμα δεν είχα και τα παιδιά δεν ξέρω τι θα έκανα. Εδώ και μια βδομάδα μαθαίνουν τα μαθήματα που χάνω και μου τα φέρνουν για να μην έχω κενά και είναι συνέχεια κοντά μου.

Τώρα είμαστε στο σαλόνι του σπιτιού μου και καθόμαστε

"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έφυγε;"λέω για ακόμα μια φορά αλλά ξέρω πως κανένας από τους δύο δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα μου. Μόνο αυτός θα μπορεί όταν και αν ξαναγυρίσει.

"Αγάπη άκουσε με " λέει ο Ορέστης από τον απέναντι μικρό καναπέ
"Ο Έκτορας για να έφυγε είχε σημαντικό λόγο να είσαι σίγουρη. Κάτι έγινε και τον ανάγκασε να φύγει μακρυά σου αλλά είμαι σίγουρος πως θα ξανά γυρίσει όταν όλα θα έχουν λυθεί " λέει και εγώ τον κοιτάω περίεργα. Τι στο καλό προσπαθεί να μου πει με έμμεσο τρόπο;






Έκτορας pov...

Εδώ και μια βδομάδα είμαι μακρυά από την Αγάπη.  Το κινητό μου είναι γεμάτο μηνύματα και κλείσεις αλλά δεν έχω απαντήσει σε κανένα. Το μόνο που κάνω είναι να διαβάζω τα μηνύματα της. Φοβάται και στεναχωριεται που έφυγα. Λογικό αφού δεν της έδωσα ούτε μια εξήγηση.  Αλλά δεν μπορούσα, αν το έκανα δεν θα με άφηνε να φύγω.

Με τις δυνάμεις μου ακόμα δεν έχω καταφέρει να βρω τον Αννίβα. Επειδή δεν έχει δυνατές δυνάμεις το στίγμα που αφήνει είναι πολύ μικρό και χάνεται γρήγορα.

Γαμωτο. Θέλω να τελειώνω, να γυρίσω πίσω στην αγάπη μου αισθάνομαι κενός χωρίς αυτήν. Τώρα είμαι σε ένα μπαρ και πινω ένα ποτό να χαλαρώσω λιγάκι. Σηκώνομαι από το σκαμπό και πάω προς τις τουαλέτες. Σταματώ μπροστά από τον καθρέφτη και με μια κίνηση του χεριού μου βλέπω στο δωμάτιο της. Κοιμάται στο κρεβάτι της αγκαλιά με τουαλέτες να Άρη το αρκουδάκι της. Πόσο θα ήθελα να είμαι εγώ στην αγκαλιά της.

Μόλις σκοτώσω τον Αννίβα θα γυρίσω κοντά της θα κάνω τα πάντα να με συγχωρέσει και δεν θα την αφήσω ξανά λεπτό να φύγει από κοντά μου.

Δίνω τον λόγο μου και όταν ένα θεός δίνει τον λόγο του τον τηρεί!








Γειά παιδιά νέο κεφάλαιο ελπίζω να σας αρέσει 😋😋

Δείτε την ανακοίνωση που γράφω στην αρχή και απαντήστε μου στα σχολεία αν ενδιαφέρεστε 👧👯🔝⬆⤴

Συγγνώμη για την καθυστέρηση και τα ορθογραφικά λάθη 😣🐱

Ψηφίστε και σχολιάστε γιατί με βοηθάει πολύ ⭐💬💭




Μέχρι το επόμενο...

Φιλάκια Τανια 🎃🎃🎃

Φιλάκια Τανια 🎃🎃🎃

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hector:Hades Son...Where stories live. Discover now