42

735 40 0
                                    

V Pov

Sebaik saja pintu bilik ditutup, Min memusingkan badannya.

Senyuman manis dia hadiahkan. Senyuman yang aku nak tengok sejak aku bangun dari koma.

Min terus memeluk tubuhku. Pelukannya aku balas.

Tanpa perlu aku beritahu, aku pasti Min dah tahu kalau ingatan aku dah kembali.

"Mianhae... " ucapku sambil mencium ubun-ubun Min.

Badan Min aku tarik hingga ke katil.

"Baring" tubuhnya aku baringkan.

Aku turut berbaring disebelah Min.

Perut Min aku pegang.

Min hanya tersenyum melihatku.

"Betul ke kau mengandung? " soalku inginkan jawapan dari mulut Min sendiri.

"Ya, dah 6 minggu....dan ni anak awak! " ujar Min, ada ketegasan di hujung ayatnya.

Memanglah anak aku, takkan anak Jungkook pulak... Kenal pun tak sampai 2 minggu...

"Aku tak kata pun ni bukan anak aku." Sakatku.

Min menarik kedua-dua pipi aku.

Tapi aku hanya biarkan. Nasib dia tak belasah aku.

Sebabtu aku suruh dia baring atas katil. Min akan menjadi baik atas katil.

Pantas bibir Min menjadi sasaran aku. Dah lama aku tunggu peluang ni.

Rindu.....

Ciuman dilepaskan untuk kami mengambil nafas.

"V.... Awak memang lupa ingatan atau pura-pura sebelum ni?" Soal Min.

Haaa... Amik kau....

"Masa hari pertama aku sedar, memang aku tak ingat siapa kau, bahkan semua kenangan kita dan Dragon High. Aku tak ingat pun aku ketua gangster macam kau.

Keesokannya aku terjaga, orang pertama yang aku nak jumpa adalah kau! Isteri aku. Sebab semua ingatan aku dah kembali.

Doktor cakap ingatan terbaru aku disimpan oleh minda separuh sedar. Sebab tu aku boleh ingat dengan cepat. " jujurku.

Menipu pun tak baik dalam kehidupan berumahtangga.

"Owhhh.... Abistu asal tak jujur awal-awal? "

"Aku nampak kau makan dengan Jungkook, bergelak ketawa siap dia tolong lapkan mulut kau lagi! Pastu kau selalu tersenyum depan dia, tapi dengan aku muka kosong je..." Mula lah sesi luahan....

"Hahhahahahahaha.... Dengan biskut tupun awak nak cemburu! Dah.... Awak pandang saya macam musuh, yang tunggu masa saja nak kena baham! Jadi normal lah saya nak senyum pun takut.

Nak cakap dengan awak pun saya rasa seram nikan nak buat lebih.

Silap-silap baru saya pegang tangan sikit pun dah kena lempar ke dinding mungkin. Jadi untuk keselamatan kandungan, saya kenalah buat macam tu.

Lagi pun manalah saya tau awak dah ingat saya, cakap dengan saya pun awak tak nak. Jadi saya bagi ruang supaya awak tak rasa tertekan. " haaa... Amik kau lagi panjang luahan dia.

"Aku takkan buat macam tulah, anyway jangan dekat sangat dengan biskut tu! " kepala aku baringkan diatas paha Min apabila Min bangun bersandar dari pembaringan. Kepalaku dibelainya.

"Tak perlulah cemburu dengan dia, dia tu dah macam adik saya, tak mungkin lebih " memanglah kau anggap dia macam adik... Tapi dia?! 

Aku pun lelaki, jadi aku tau apa yang lelaki lain rasa.

Gangster High (C)Where stories live. Discover now