To Love Again [TSCM series 2]

To Love Again - cHappy seventeen

*Girls screaming at the background*

“OMG!!! Kahit saan pa ‘yan basta ikaw kasama Fafa Ash!”

“ASHLEE FOREVAH!”

“HASHTAG TEAM ASHLEE!”

“WE LOVE YOU FAFA ASH!!!”

“FOREVER ASH FANDOM!”

 “Please like my page! Thanks! Pa-follow na rin sa twiiter!”

“Hoy ang kapal mo!”

Pati fan ni Ash may saltik. Tsk tsk tsk.

Lumitaw sa gilid ko si Arwill. “Tara na?”

Tumango ako. “Uy, mamaya ah.” Tapik ko dun sa dalawa.

“Sige. Hi Arwill.”

Tinanguan niya lang si Mira. "Anong meron mamaya?” taka niyang tanong.

“Mag-oovernight kami, pre. Sama ka?”

Kumunot ang noo ni Arwill. “Nag-oovernight ka sa bahay niya?”

“Uhh... Oo?” parang kinakabahan na sagot ni Jhay. He held his hands up. “Don’t worry! Sa isang kama ako natutulog! Pramis! Saka lagi namang kasama si Mira. ‘Di ba, babe?”

“A-ah! O-oo naman! He-he-he~” tabingi ‘yung ngiti ni Mira. “Alis na kami. Nakakatakot si Arwill. Bye!” bulong niya sakin sabay hila kay Jhay palabas.

Nakakatakot daw? “Huy, bat ganyan ka kung makatingin?” pinitik ko ‘yung lukot niyang noo. “Sige ka, tatanda ka ng maaga niyan.”

“I don’t like it.”

“Ang alin?” niligpit ko ‘yung baon ko.

“You and your ex sleeping.”

“Excuse me po, si Mira ang katabi ko hindi siya. Saka matagal na ‘yun. Wala na ‘yun. Walang nangyari. Wala-wala-wala. Ok?”

“Kahit na.” Hinablot niya ‘yung bag na dala ko sabay labas ng cafeteria.

Napanganga ko. Anyare? Is this our first fight?

“Uy, sorry na.” Habol ko sakanya. “’Wag ka ng magselos. Sila na nga ni Mira oh.”

“Hindi naman ‘yun ‘yon eh.”

“Ano pala?”

“Lau, listen. You and your ex. Under the same roof. May relasyon kayo NOON. I know there is still an attraction between you two THAT TIME. Kahit na sabihing nanjan pa si Mira. Sa tingin mo anong iisipin ko ngayon na natulog na pala siya inyo. F.ck! I’m so insecure right now.”

Napayuko lang ako. Bakit ang hot niya pag nagagalit? Ang sama ko ba na siya ‘yung napapansin ko imbes na ‘yung galit niya? Grabe naman kase.

“Tama na. Naiintindihan ko na. K-kung gusto mo, sumama ka na lang samin mamaya. Para matigil na ‘yung insecurity mo. Saka...” napalunok ako. Dito ko talaga sasabihin sa cafeteria ‘yun? “...ano... mas mahal naman kita kaysa sakanya kaya... ‘w-wag ka ng ma-insecure diyan dahil 'di hamak na mas lamang ka.”

Walang lingon na hinigit niya ko sa kamay at kinakaladkad palayo ng cafeteria. “D.mn girl. You’re making me fall hard. 10 feet more below sea level.”

“Ayoko niyan. Mahina ako sa Math.”

“That’s why I love you.”

Eneber~

--------------------

“Paano nga pala ‘yung activities mo sa school?” tanong ko kay Arwill habang palabas kami ng school. Papunta na kami ngayon ng open court.

“Kanina ko pa natapos. Ganun na lang lagi gagawin ko para ma-train ko si Andrei.”

“Okay. Nakakaabala na yata ‘yun.”

“No. Okay lang sakin. Minsan ka lang naman magrequest. And I think that boy needs a lot of training he can get. He has a great stamina. Like a player.”

Tumango-tango ako. Napapansin niya rin pala ‘yun.

“Lauren.” Tawag niya nang matahimik kami bigla.

“Oh?”

“I’m sorry.”

Napatingin ako sakanya. Nakatagilid siya kaya hindi ko makita ‘yung mukha niya. “Para san?”

“Sa... mga sinasabi nila sa’yo.”

“’Yung mga bumubulong? Hayaan mo na ‘yun.”

He held my waist and pulled me against him. “I’m really pissed off. Kanina. Tapos nadagdagan lang nung sinabi mong nag-oovernight si Jhay sa inyo. Hindi naman talaga ako nagagalit kaagad. Ewan ko ba pagdating sa’yo.”

“Okay lang ‘yun. Saka ‘di ba sabi ko ‘wag tayong papa-apekto sa tsismis? Bahala sila.”

“Yeah.” Dinampian niya ko ng halik sa sentido at humiwalay na dahil nasa open court na kami. Nandun na si Andrei. Sinalubong niya kami.

“Hey, boy.” Ginulo niya ‘yung buhok ni Andrei.

Natawa lang ako sa simpleng gesture na ‘yun. Para na silang mag-ama talaga.

Nakapagpalit naman na ng sando at basketball shorts si Arwill. Pati sapatos. Pinanuod ko silang maglaro. No match si Andrei. Magaling eh. Hanggang sa napansin kong dumadami ‘yung napapahintong babae sa court at parang nagdedaydream habang nakatingin sa dalawang naglalaro. Poknat! Pinagnanasaan pa yata. Bata pa si Andrei! ‘Wag ang anak ko!

Everytime he shoots, he will look at me and then wink. That’s his way of saying na “Para sa’yo ‘yun.”

Paksyet ang sweet niya. Pakagat sa pandesal. Sige na please.

Nang padilim na, nagpaalam na ko sakanya dahil may trabaho pa ko. Nag-insist si Arwill na ihatid ako pero ‘di ko siya pinayagan kasi nga maglalaro pa sila ni Andrei.

Minsan napapaisip ako kung ganito ba si Arwill sa lahat ng naging girlfriend niya. Siguro nga iba dahil hindi naman kami pare-pareho pero syempre hindi naman nawawala ‘yung mga dati niyang habit nung may girlfriend pa siya. Surely, may namimiss siya sa mga ‘yun. Nag-iisip tuloy ako ngayon ng mga bago kong ipapatikim sakanya. ‘Yung hindi pa nagagawa ng mga ex niya sakanya.

Hep! Not the green thing. Naniniwala akong kahit gaano mo pa kamahal ang isang tao, maghihintay at maghihintay kayo ng tamang panahon para dun. Right?

Palabas na ko ng Rocket Coffee nang nakita ko si Arwill na nakasandal sa poste malapit sa back door.

Napa-straight siya ng tayo ng nakita kong lumabas. Automatic na kinuha niya ‘yung bag ko sa balikat. “Bakit hindi mo sinabing naghihintay ka pala? Malamok dito.”

“Ok lang. Ayokong guluhin ka pag nagtatrabaho.”

“Arwill.” nagbabanta kong sabi.

Napangiti siya. Ang weird ng taong ‘to. “Bat ka nakangiti?”

“Wala. Ang sarap lang pakinggan ng pangalan ko sa bibig mo. Let’s go?”

Posible bang maubusan ako ng dugo sa taong ‘to? Lahat na yata napunta sa mukha ko eh. Buti na lang hindi pa ko nagdodonate ng dugo ngayon taon.

“Sira ‘to.”

Huminga ko ng malalim ng nasa tapat na kami ng dormitory. Heto na naman po tayo.

Here goes nothing...