Το τανγκό της Νεφέλης

Κλειώ

~11~

Σταματάει το αυτοκίνητο μπροστά σε μια μονοκατοικία και γυρίζει να με κοιτάξει. Μου χαϊδεύει το μάγουλο και με φιλάει τρυφερά.

Ρίχνω μια μάτια στο σπίτι όταν κατεβαίνω κ φτάνει στη μεριά μου για να με κρατήσει από το χέρι.

«Αυτό είναι το σπίτι της αδερφής σου;» Ρωτάω με γουρλωμένα μάτια από θαυμασμό.

Γελάει δυνατά «Αυτό είναι. Πάντα της άρεσε να τραβάει την προσοχή, μέχρι και στην αρχιτεκτονική του σπιτιού της.»

Στέκομαι μπροστά σε ένα μεγάλο σπίτι βαμμένο σε αποχρώσεις του σωμών και του απαλού ροζ. Η στέγη είναι πιο χαμηλή στην αριστερή πλευρά και υψώνεται βαθμιαία στην δεξιά. Μπορώ να καταλάβω πως κάπου στην μέση υπάρχει μια σοφίτα και πιο χαμηλά κάθε παράθυρο έχει το δικό του μπαλκονάκι. Τα παντζούρια, χρώματος κεραμίδι, θυμίζουν κάτι από άλλη εποχή καθώς ανοίγουν από την εξωτερική πλευρά και είναι πιασμένα δεξιά κι αριστερά του παραθύρου.

Διασχίζουμε ένα μονοπάτι από λείες πέτρες και παρατηρώ τον κήπο που κοσμείται από παράξενα φυτά σε έντονα χρώματα. Μερικά από αυτά μου τραβούν την προσοχή για το σχήμα και το μέγεθος τους. Είναι εξωπραγματικό.

«Τόσο πολύ σου αρέσει;» ρωτάει παιχνιδιάρικα αφού με βλέπει να κοιτάζω γύρω μου με στόμα μισάνοιχτο.

«Είναι τόσο όμορφο σπίτι. Κι ο κήπος είναι το κάτι άλλο.» Λέω συγκλονισμένη.

«Στην πίσω πλευρά έχει κλειστή πισίνα. Μπορούμε να πάμε αν θέλεις, θα ζητήσω ένα μαγιό από την αδερφή μου και έχω αφήσει ένα για μένα εδώ.»

«Αλήθεια το λες;» Ενθουσιάζομαι αμέσως.

«Φυσικά!»

Χτυπάει το κουδούνι μια φορά και σε δευτερόλεπτα ανοίγει και πετάγεται έξω μια πανέμορφη γυναίκα, σαφώς μικρότερη του, αγκαλιάζοντας τον δυνατά.

«Αδερφούλη μου!!!!!! Ποσο μου έλειψες.»

Χαμογελάει σφίγγοντας την πάνω του.

«Κι εμένα μικρή. Πολύ.»

Τα μάτια της πέφτουν πάνω μου και ξαφνιάζεται.

«Η κοπέλα;» Ρωτάει διστακτικά.

«Να σου γνωρίσω την Νεφέλη, την κοπέλα μου.» Λέει κλείνοντας μου το μάτι κρυφά.

«Την ποια;» Τσιρίζει σοκαρισμένη.

Της χαμογελάω δειλά.