Το τανγκό της Νεφέλης

Όλα άλλαξαν

~10~

Ξυπνάω το πρωί και νιώθω το γλυκό μούδιασμα από το προηγούμενο βράδυ. Νιώθω το χέρι του τυλιγμένο σφιχτά γύρω μου και χαμογελάω πριν γυρίσω να τον αντικρίσω. Φαίνεται τόσο νέος και ανέμελος όπως κοιμάται. Πλησιάζω το πρόσωπό μου στο δικό του και αφήνω ένα φιλί στα χείλη του. Τα γλείφει με ευχαρίστηση και ανοίγει αργά τα μάτια του.

«Καλημέρα μωρό μου» λέει με αγουροξυπνημένη φωνή.

«Καλημέρα.» απαντάω και πάω να σηκωθώ.

«Που πας;» λέει παραπονιάρικα.

«Να μας φτιάξω πρωινό. Αυγά;» ρωτάω φορώντας το νυχτικό μου.

«Μμμ χωρίς εσώρουχα. Μη με προκαλείς μικρή.» λέει και ο ανδρισμός του ζητάει να ξαναπέσω στο κρεβάτι.

«Αααα όχι. Σήκω! Πρωινό κύριε!» του πετάω ένα μαξιλάρι στο πρόσωπο.

Γελάει σα μωρό και τα μάτια του λάμπουν. «Με κακομεταχειρίζεσαι μικρή, ακόμα δεν αρχίσαμε.» λέει καθώς σηκώνεται να ντυθεί.

Προχωράω ξυπόλυτη προς την κουζίνα γελώντας και τον ακούω που αναστενάζει τάχαμου εκνευρισμένος. Ανάβω το μάτι της κουζίνας και βάζω το τηγάνι επάνω του. Βγάζω τέσσερα αυγά από το ψυγείο και φρυγανίζω μερικές φέτες ψωμί.

«Πως πίνεις τον καφέ σου;» φωνάζω ώστε να ακουστώ στο άλλο δωμάτιο.

«Σκέτο.» ψιθυρίζει πίσω από το αυτί μου και πετάγομαι.

«Με τρόμαξες.» λέω χαμηλόφωνα αφού γυρίσω να τον κοιτάξω. Δεν έχει ντυθεί. Φοράει μόνο το μποξεράκι του και είναι πανέμορφος.

«Συγνώμη, δεν το ήθελα.» λέει στον ίδιο τόνο και με φιλάει διψασμένα. Το ένα χέρι του με κρατάει σφιχτά πάνω του ενώ το άλλο με χαϊδεύει απαλά από την κοιλιά έως τη μέση.

Απομακρύνομαι όταν νιώθω την ανάσα μου να κόβεται και μιλάω με δυσκολία.

«Κάθισε.»

Μοιάζει δέκα χρόνια νεότερος όπως χαμογελάει ευτυχισμένα καθισμένος στην μια καρέκλα, κοιτάζοντας το κινητό του.

«Μάλλον με ψάχνουν» λέει διασκεδάζοντας, αφού εκείνο χτυπά σαν τρελό από την στιγμή που το ενεργοποίησε.

Σερβίρω τα αυγά στα πιάτα μας και στη μέση αφήνω το ψωμί. Βάζω καφέ στις κούπες και κάθομαι στην θέση δίπλα του.

«Πρέπει να κάνω ένα τηλεφώνημα, σε πειράζει;» ρωτάει διστακτικά.

«Όχι βέβαια..»