Death Valley | Malik

17

Bir anlık boşluğuna gelmişti. Odasından kaçıp yattığımız odaya girmiş ve kendimi kilitlemiştim. Elbette bu da yetmezdi, odanın banyosuna da kendimi kilitledim ve nefeslerimi düzene sokmaya çalıştım. Ben, babasından kaçmaya çalışırken en tehlikeli olanın kendi olduğunu fark etmemiştim. Onu severken, hüzünlü yanına dokunmak isterken bana verebileceği zararı kestirememiştim. Ben onun yüzünden defalarca kez ölmeye çalışmıştım. Ne içindi? Değmiş miydi? Belki de ondan kaçmam gerekiyordu, belki de esas düşmanım kocamdı..

"Lena!" Yatak odasının kilitli kapısının arkasından yükselmişti sesi. "Benimle oyun oynama!" Kalbim deli gibi çarpıyordu. Gidecek hiçbir yerim yoktu. Arkamda soğuk duvar vardı, Kanlı Göl'e atladığım gün gibi hissettiren soğuk bir duvar. Bir gün beni de öldürecekti, emindim bundan. Korkumu bastırmaya çalıştım, bebek bile karnında tepiniyordu ve korkudan delirecek gibiydim. "BENİMLE OYUN OYNAMA!" Devasa bir gürültü koptu yatak odasında, kapı kırılma sesleri eşliğinde yere düşerken etrafta dolanan adım seslerini duyuyordum. Terden sırılsıklam olmuştum, korkudan aklımı kaybedecektim ve sancım vardı. Elime geçen ilk şeyle birlikte sindiğim köşede beklerken banyonun kapısının altında gölgesini gördüm. "Bu evin her taşından haberim var, Lena. Cehenneme bile gitsen seni bulurum!" Ellerini kapıya yasladı. "Şimdi söz dinle ve kapıyı aç, tesoro." Sesi uyuşmuş birinin sesi kadar sakinleşmişti, elimdeki vazoyu daha sıkı kavradım. Ona güvenmiyordum. "Lena, hayatım." Ellerini kapının üzerinde gezdirdikçe dokunduğu her noktadan garip tıkırtılar yükseliyordu. "Sana en iyi halimle söylüyorum tatlım, eğer bu kapıyı ben açarsam.. sonuçlarına katlanırsın güzelim, tamam mı?"

"Yalvarırım git buradan!" Kendimi geçeli bir hayli zaman olmuştu zaten, tek derdim bebeğimdi. "Sana yalvarıyorum beni rahat bırak." Elini kapının tam ortasına yerleştirdi. "Sana en başından beri anlatmaya çalışıyorum Lena ama anlamıyorsun.." Tok bir sesle birlikte kapı kendiliğinden ardına kadar açıldı. Odadan gelen ışık heybetini arttırmıştı sanki bir anda omuzları büyümüştü, alnından ter damlıyordu ve nefes nefeseydi. Ellerindeki kandan bahsetmiyordum, belki de kapıyı zorlarken ellerini kesmişti. "Lena," bir adım atıp bana biraz daha yaklaştı. "Sana asla zarar vermem, asla." Ellerini göğsünün hizasına kaldırıp temkinli bir adım attı. "Şimdi sakinleş, hiçbir şey yok tamam mı?"

"Dur orada!" Elimdeki vazoyu ona doğru savurdum, geriye yatıp hamlemi geçiştirdi. "Orada dur! Sakın bir adım daha atma!" Göğsüm körük gibi inip kalkıyordu, ben ne yapmıştım böyle? Nasıl bir canavarla evlenmiştim? "Benim hayatımın öğrenilecek bir tarafı yoktu ama sen ısrarla üstüne gittin!" Gözlerindeki siyah renk ansızın değişmiş, yerini daha dingin birine bırakmıştı. "Ben buyum Lena ve değişemem. Bu yüzümü görmemen için elimden geleni yaptım ama sen-"

"Beni de öldüreceksin.." Gözleri büyüdü, ellerini indirdi ve savunmaya geçti. "Sana asla dokunmam dedim Lena, sana hiçbir şey yapmayacağım yemin ederim." Gözümden akan bir damlayı koluma sildim. "Sana inanmıyorum!" Üzerime doğru bir adım attı, bana yaklaşmasını istemiyordum. Elimdeki vazoyu korkuyla ona fırlattım. Birkaç adım sendeledi ama düşmedi. Sadece, başını tuttu. Kaşının üzerinden, parmaklarının arasından kan boşalıyordu. Pişman olmuştum, kalbimde onun başındaki çizginin binlerce katı kadar acı vardı şimdi. Korkum gözümü kör etmişti ama artık ona biraz bile güvenmiyordum. Sadece, mırıldanarak bana, "Lena," dedi. "Sana asla kötü bir şey yapmam çünkü sen beni seviyorsun." Banyodan çıktığında sendeliyordu, yatak odasının ortasına kadar gidip ayakta duramadığını ve bu yüzden yalpalayarak uzaklaşmasını seyrettim. Karanlıkta kaybolmuştu ama sesi hala duvarlardaydı. İnliyordu, belki de ağlıyordu emin değildim ama, benim hareket edecek gücüm kalmamıştı. Bacaklarım dağılan adrenalin yüzünden titriyordu, kollarımı hissetmiyordum, pelte gibi yığılmıştım sanki. Ama içerde bir yerde canımın canı yanıyordu, onun yanına gidip gitmeme konusunda endişeliydim, kırdığı kapının parçalarını oturduğum yerden bile görebiliyordum.