Innocent Love - MONSTA X

08

"Nee sorry Kihyun, maar ik begrijp er helemaal niks van. Die uitleg van jou maakt alles alleen nog maar waziger. Al die woorden die je gebruikt, ik heb geen idee wat je net allemaal gezegd hebt, de helft van de woorden die jij gebruikt staat niet eens in mijn woordenboek." Jooheon klapt zijn tekst boek dicht, hij leunt naar achteren zijn armen slaat hij over elkaar heen.
"Jooheon, zo moeilijk is het niet. Kijk, als je di-" "Echt ik waardeer het dat je me wilt helpen, maar het heeft echt geen zin. Het is beter als je je kostbare tijd niet langer aan mij verspilt." Jooheon kijkt zijn vriend kort aan waarna hij opstaat, zijn spullen van de tafel pakt en de school bibliotheek uitloopt.
De jongen zet een zelfverzekerde glimlach op zijn gezicht terwijl hij door de gangen van het schoolgebouw loopt. Hij vind zijn weg naar buiten waar hij plaats neemt op de tribunes die naast het grote groene sportveld staan. Jooheon gaat liggen, hij drukt zijn tas onder zijn hoofd zodat het als een soort kussen werkt. Het is natuurlijk niet zo zacht als een echt kussen, maar het is beter dan niks. De jongen sluit zijn ogen, hij geniet van de warme zonnestralen op zijn gezicht.
"Take it, take all of me, take it
Everything baby you will gonna make it. When I dream, you’re always in front of me. Like a fool, I’m only thinking of you right now."  de woorden rollen zachtjes over zijn lippen, het is een stukje tekst van een liedje dat hij een tijdje geleden zelf heeft geschreven. Muziek dat is waar zijn passie ligt, hij is veel beter in het schrijven van nummers dan in het schrijven van essays. Het kost hem slechts een middagje om een liedje te leren te bespelen terwijl hij over een wiskunde som waar hij minder dan vijf minuten over hoort te doen vaak meer dan twee uur doet en hem dan alsnog fout heeft.
School is gewoon totaal niet zijn ding, maar helaas is hij verplicht er heen te gaan. Kihyun heeft hem vele malen zijn hulp anageboden maar de meeste keren wijst Jooheon hem af. Het helpt toch niet, meestal begrijpt hij er alleen maar minder van na Kihyun zijn uitleg. Het is niet dat Kihyun niet goed kan uitleggen, maar die jongen is gewoon net iets te slim voor Jooheon waardoor de uitleg een net iets te hoog niveau heeft.
Jooheon zijn gedachten flitsen terug naar gisteren toen hij tegen Hye-jin opgebotst was, haar notitieboekje viel open op de grond. Hij had gezien wat er in stond, het leken wel op aantekeningen van de laatste natuurkunde les die ze hadden gehad. Hij had een klein stukje gelezen en opeens leek het allemaal heel logisch, dat wat de leraar in de les had staan vertellen.

"Misschien had Lí Húa gelijk en moeten we Hoseok een kans geven?" merkt Hye-jin op, ze kijkt het meisje dat naast haar in het gras zit even aan. Soo Yun zucht diep. "Ik weet het niet." mompelt ze. "Ik snap dat ze hem een kans wil geven, ze is zo verblind door de liefde dat ze niet in ziet wie hij echt is. Ik bedoel, ik ben niet de enige toch die hem steeds weer met meiden ziet praten en flirten." Soo Yun laat zich naar achteren vallen, ze komt neer in het zachte groene gras.
"Dat hij naar mensen glimlacht betekent niet dat hij met ze flirt, hij wil gewoon aardig zijn. En dat is logisch toch?" Hye-jin gaat naast haar vriendin liggen. "Soo Yun, misschien moet je het idee dat je iedereen wil helpen eens los laten. Lí Húa is oud genoeg om voor zichzelf keuzes te maken en als het uiteindelijk blijkt dat jij gelijk had komt ze er wel achter en ja dat zal wel even pijn doen, maar uiteindelijk maakt het haar alleen maar sterker. Wacht maar af, alles komt uiteindelijk wel weer goed." Hye-jin legt een arm om haar vriendin heen en trekt haar in een soort knuffel.
"En trouwens, jij mag niet zoveel zeggen. Jou relatie met Minhyuk lijkt ook wel de goede kant op te gaan." Hye-jin geeft haar vriendin een knipoog. Soo Yun drukt de brunette opzij. "Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat er helemaal niks gaande is tussen hem en mij. Ik kan die jongen zo niet uitstaan."
"Misschien moet je hem een kans geven. Het lijkt me geen rare jongen hoor." met een serieuze blik kijk de brunette haar vriendin aan. Soo Yun rolt haar ogen. "Ik heb helemaal geen tijd voor jongens." mompelt ze.
"Nu je het er zo over hebt, hoe is het met je vader?" Hye-jin gaat weer met haar rug in het gras liggen, haar ogen sluit ze zodat ze niet in de felle zon hoeft te kijken. Een van de docenten was ziek en dus viel er een les uit waardoor de hele klas een tussenuur heeft en kan genieten van het mooie, warme weer.
"Nog altijd hetzelfde, hij komt 's avonds laat thuis, helemaal lam, soms komt hij niet verder dan de bank in de woonkamer waar ik hem dan de volgende ochtend slapend vind. Als ik weer terug kom van school is hij alweer weg, naar het café om de hoek of zoiets. 's Avonds wacht ik dan tot hij weer thuis komt zodat ik de deuren opslot kan doen en zovoort. Het duurt niet lang meer en Jisung en Eun-jung geloven het verhaal dat hij altijd werkt niet meer." legt het meisje uit. Een diepe zucht rolt over haar lippen, ze heeft op het moment zoveel zorgen aan haar hoofd hangen. Zoveel verantwoordelijkheid op haar schouders rusten. Daar komt dan ook nog bij dat ze zich moet gaan voorbereiden op een van de grootste toetsen van dit jaar, een toets waar ze beslist een voldoende op moet halen wil ze haar examens kunnen maken aan het einde van dit school jaar.