Innocent Love - MONSTA X

02

"Pfff, waarom is die rij altijd zo lang." mompelt Soo Yun, het meisje gaat op haar tenen staan en probeert over de rij heen te kijken, maar er staan een aantal lange jongens voor haar waardoor ze niet zoveel zien kan. Een diepe zucht rolt over haar lippen terwijl ze de kantine in kijkt, haar vriendinnen zitten aan het tafeltje waar ze altijd aan zitten. De twee meiden lijken haar echter niet op te merken.
Soo Yun zucht weer eens diep. Er komt eindelijk een beetje beweging in de lange rij, ze zet een paar stappen naar voren en komt dan weer tot stilstand.
"Die rij is altijd zo vreselijk lang, straks zijn we aan de beurt en dan is onze lunchpauze alweer voorbij." hoort het meisje achter zich, met opgetrokken wenkbrauwen draait ze zich om. Soo Yun komt oog in oog te staan met een blondharige jongen die haar met een glimlach aankijkt. Iedereen hier op school weet wel wie het is, de een waardeert hem iets meer dan de ander. Maar het feit dat hij vrienden is met jongens als Jooheon en Changkyun zegt Soo Yun al genoeg.

"Hoe kun je zien dat een stotteraar spaghetti heeft besteld?" vraagt de jongen vanuit het niks. Soo Yun kijkt hem verward aan. "Waar heeft die gozer het nu weer over?" vraagt ze zichzelf af. Minhyuk wacht niet langer op haar antwoord omdat hij wel weet dat het niet gaat komen. "Zijn tafeltje staat vol met flesjes spa!" zegt hij waarna hij in lachen uitbarst. "Snap je hem? Spaghetti, spa?" vraagt Minhyuk lachend. "Echt deze was te grappig. Wacht, ik heb er nog een. Waarom i-" de jongen stopt midden in zijn zin als hij merkt dat het meisje weg is. "Huh, waar is ze opeens gebleven?" mompelt hij tegen zichzelf, met opgetrokken wenkbrauw kijkt hij om zich heen, verward omdat het donker harige meisje als stof verdwenen lijkt. "Is ze er nu gewoon vandoor gegaan zonder dat ik het door had?"

"Okay, hij is dus echt zo vreemd als de verhalen die ik gehoord heb." Soo Yun haalt opgelucht adem, blij dat ze van hem wist te ontsnappen, terwijl ze snel richting haar twee beste vriendinnen loopt. "Hey Soo Yun, waarom duurde dat zo lang?" het licht harige meisje kijkt met opgetrokken wenkbrauw naar het meisje dat naast haar plaats neemt. "En waarom heb je geen eten?" Lí Húa schuift een klein stukje op zodat ze tegenover beide meiden zit en het makkelijker is om met beide tegelijk te praten. "Okay, lang verhaal kort..." Soo Yun kijkt beide meiden een voor een aan waarna ze haar zin afmaakt.
"...Minhyuk."
Lí Húa en Hye-jin hebben meteen door wat haar vriendin bedoelt. "Praatte hij tegen je?" vraagt de oudste van de drie, die jongen staat er wel om bekend dat hij altijd willekeurig met mensen begint te praten, maar hij had nog nooit een woord tegen die drie meiden gezegd. "Ja, ik schrok me kapot want ik had eerst niet door dat hij achter me stond. Dan vertelt hij me een of andere rare grap die hij zelf iets te grappig vond terwijl ik er niks van snapte, of nou ja ik begreep de grap wel maar hij was dus totaal niet grappig als je het mij vraagt." antwoordt het donker harige meisje, ze pakt de eetstokjes uit Hye-jin haar handen en neemt een hapje van haar vriendin haar eten.
"Hey! Haal je eigen eten op jij!" roept Hye-jin die de stokjes terug pakt en haar eten bij haar vriendin weg schuift. "Alsjeblieft, ik kan niet terug die rij in. Wat als hij er nog staat en me weer aanspreekt?" smekend kijkt het meisje haar vriendinnen aan. "Ik ben echt uitgehongerd, door alle omstandigheden had ik vanochtend geen tijd om te ontbijten. Alsjeblieft, maar een paar kleine hapjes." Soo Yun zet een pruillipje op en kijkt van het oudste meisje naar het wat jongere meisje.
Lí Húa zucht eens diep. "Goed, je krijgt een beetje. Maar alleen omdat ik wil dat je goed voor jezelf zorgt." Lí Húa neemt een laatste hapje van haar lunch en schuift de rest dan over de tafel naar haar vriendin. Soo Yun glimlacht naar het meisje en schenkt haar een hand kusje. "Dankejwel."
Hye-jin zucht eens diep en zet een van de schaaltjes met eten op het dienblad van haar vriendin waarna ze verder gaat met haar eigen lunch eten. "Dankjewel Hye-jin." Soo Yun geeft het meisje naast haar een knuffel en begint dan met het eten wat ze bij elkaar heeft gesprokkeld.

"Zeg Lí Húa, wanneer krijgen wij dat vriendje van je te zien? Na al die verhalen ben ik zo benieuwd geworden naar wie het nu is." merkt Soo Yun op als ze het laatste beetje eten door heeft geslikt, ze kijkt haar vriendin met een nieuwsgierige blik aan. "Ik zat er net ook al even aan te denken. Het wordt echt eens tijd dat je hem aan ons voorstelt. Of ben je bang dat wij hem afschrikken?" Hye-jin kijkt het jongere meisje aan, ze lijkt minstens net zo nieuwsgierig als haar vriendin.
Lí Húa haar wangen kleuren helemaal rood, verlegen richt ze haar blik naar beneden.
"Ik snap het niet, hij zit hier op school en je zegt dat wij hem wel kennen. Maar toch zou ik niet kunnen bedenken wie het is, je hebt het nooit tegen ons gehad over een jongen op school die je leuk vind." Soo Yun denkt eens diep na, alle jongens die ze kent flitsen in haar hoofd voorbij maar bij niemand licht er een lichtje op.
"Jullie gaan hem binnenkort ontmoeten. Dat beloof ik jullie."

"Trouwens," begint Hye-jin, haar ogen gericht op een groepje jongens dat iets verderop in de kantine zit, de andere twee meiden volgen haar blik. "Waarom zit Changkyun opeens bij ons in de klas? Ik bedoel dat verhaal van de leraar geloof ik echt niet."
"Volgens mij is er niemand in de klas die dat verhaal gelooft. We weten allemaal wat voor soort jongen het is."