Innocent Love - MONSTA X

13

"Wow, deze film is echt beter dan ik had gedacht." merkt Soo Yun op die de laatste stukjes popcorn in haar mond stopt, de lichten in de zaal gaan weer aan, het grote scherm gaat op zwart. Iedereen in de zaal staat op, allemaal willen ze zo snel mogelijk de zaal verlaten. De drie meiden wachten tot het grootste gedeelte van de mensen weg is voordat ook zij opstaan en de zaal verlaten. "Ik had er eerlijk gezegd ook niet zo veel van verwacht. Maar hij was echt super leuk en dat terwijl het niet eens een film is onder het genre romantiek." Hye-jin gooir haar lege flesje drinken en zakje waar haar popcorn inzat in de prullenbak, de andere meiden doen hetzelfde. Lí Húa had haar flesje nog niet helemaal leeg gedronken dus die neemt ze nog mee.
Buiten is het meteen een stuk frisser dan in de bioscoop maar eerlijk gezegd is dat ook wel fijn, zo kunnen ze even lekker afkoelen. "Ik had jullie toch gezegd dat het een goede film zou zijn! Ik bedoel alleen al door te kijken naar de cast kon je dat al weten." roept Lí Húa enthousiast, zij was degene die had voorgesteld om samen de film te gaan kijken en aangezien de andere twee geen andere film konden vinden die ze leuk leken en niet al tientallen keren hadden gezien hadden ze maar met hun vriendin ingestemd om deze te gaan kijken.
"De verhaal lijn was ook zo onverwacht. Het einde was echt goed, dat moet ik echt toegeven." merkt Hye-jin op waar de andere twee mee instemmen. Het is al wat laat in de avond, de zon heeft plaats gemaakt voor de maan die de donkere straten met een zwak licht verlicht. De straatlataarns die aan de kant van de weg staan doen niet allemaal even goed hun werk meer. De ene schijnt nog maar heel zwakjes, de andere knippert voortdurend en dan zijn er ook nog een aantal die helemaal niet meer branden of alleen als ze er zelf zin in hebben.
"Soo Yun, kan je echt niet blijven slapen?" vraagt het jongste meisje, met een pruillipje kijkt ze haar vriendin aan. "Nee sorry, ik had gevraagd of mijn tante kon komen om voor de tweeling te zorgen maar die wil ons huis niet meer inkomen vanwege mijn vader. Ik had geen tijd ze daar heen te brengen. De volgende keer zal het me wel lukken okay? Dat beloof ik jullie. "
"Daar houden we je aan." Hye-jin, die in het midden loopt, slaat haar armen om de schouders van haar twee vriendinnen. "Laten we jou maar naar huis brengen, hoef je ook niet alleen in het donker te lopen."

"Meiden, hebben jullie ook het gevoel dat we gevolgd worden?" mompelt Soo Yun die even over haar schouder kijkt, maar ze ziet niemand. "Waarschijnlijk beeld je het je gewoon in. Maak je geen zorgen, niemand zal ons volgen." wuift Lí Húa het weg die helemaal niet het gevoel heeft dat iemand ze volgt, ze zit met haar hoofd nog helemaal in de wereld van de film die ze een paar weken terug voor het eerst had gezien met Hoseok. Nu ze hem met haar vriendinnen terug heeft gekeken kan ze niks anders dan terug denken aan die avond, wat een voor een glimlach rond haar lippen zorgt. Ze pakt haar flesje water goed vast en draait de dop er af  om een slokje van het water te nemen. "Mag ik ook wat? Ik heb zoveel dorst." Vraagt Hye-jin, het jongere meisje geeft haar het flesje. "Zal wel door die popcorn komen, van al dat zout krijg ik altijd zoveel dorst." vertelt het meisje waarna ze een slok van het drinken neemt. Het volgende wat er gebeurd gebeurd allemaal snel, zo snel dat het meisje het bijna niet kan bevatten. Lí Húa en Soo Yun worden van achteren vast gepakt en krijgen een witdoekje waar een sterke geur van afkomt in hun gezicht gedrukt, de meiden hun ogen vallen dicht en niet veel later vallen ze neer. Geschrokken draait Hye-jin zich om, iemand gekleed in donkere kleding staat voor haar. De man heeft een groot litteken op zijn gezicht wat hem een eng uiterlijk geeft. Het beetje licht dat in het steegje schijnt zorgt voor enge schaduwen die vanuit zichzelf lijken te bewegen. De man wil ook haar een doekje in haar gezicht drukken maar ze deinst naar achteren waardoor zijn eerste poging mislukt, Hye-jin zet nog een stap naar achteren. Ze struikelt ergens over en valt dan op de grond, met grote ogen kijkt ze naar de man die met grijns dichter naar haar toe loopt, achter de man staan nog een aantal van dezelfde figuren allemaal hun eigen, unieke maar vooral enge uitstraling. Twee van de personen hebben haar vriendinnen vast. Wat zijn ze van plan met hun?
Ze hoort een aantal van hen wat zeggen, maar het klinkt niet als Koreaans. Als ze even goed luistert hoort ze dat het Chinees is. Waarom zou een groep Chinese mensen die er allemaal stuk voor stuk eng uitzien haar en haar vriendinnen aanvallen? Net als de man het meisje vast wil pakken komt er iemand vanuit de shaduw naar voren, aan het postuur te zien is het een jongen. Hij is helemaal  gekleed in het zwart, met een zwarte capuchon over zijn hoofd en een mondkapje dat een groot gedeelte van zijn gezicht bedekt. Hij trapt de man in zijn zij, de man laat het doekje op de grond vallen, bijna verliest hij zijn evenwicht. De jongen in het zwart balt zijn handen tot vuisten en haalt een aantal keren uit naar de man die de klappen vol in zijn gezicht opvangt. Er komen nog een aantal van dezelfde soort personen tevoorschijn uit het niks, allemaal gekleed in zwarte kleding met een pet, muts of capuchon die hun haren bedekken en een mondkapje voor hun lippen en neus. De andere jongens richten zich op de overige mannen en vrouwen. Met gemak weten ze ze neer te halen en Hye-jin haar vriendinnen te bevrijden die langzaam weer bij te lijken komen.
"Gaat het?" klinkt een zware stem, de jongen die Hye-jin gered had van de enge man staat voor haar, hij trekt zonder moeite het meisje omhoog. Hye-jin kijkt de jongen in zijn ogen aan, die ogen komen haar zo bekent voor.

"Guys, we moeten gaan!" roept een van de jongens. De jongen geeft Hye-jin nog een knipoog voordat hij zich omdraait en met zijn vrienden in de schaduwen verdwijnt.