Innocent Love - MONSTA X

09

"Hey Minhyuk, gaat het weer een beetje? Je bent sinds vanmiddag echt niet te genieten man." Hoseok kijkt zijn vriend aan, een niet te plaatsen grijns siert zijn lippen. Minhyuk rolt zijn ogen. "Ik had gedacht dat het makkelijker zou zijn, ik moet mijn hele plan om gooien. Op deze manier gaat het me echt niet lukken." zucht de jongen, hij haalt een hand door zijn lichte haren. "Ik snap ook niet waarom je dacht dat je plan zou gaan werken. Ik bedoel, bij die flauwe grappen haakt iedereen af." lacht Hyungwon. Minhyuk slaat de jongen tegen zijn schouder. "Alsof jij wel succes hebt." gromt hij.
"Eigenlijk wel, meer dan jou in ieder geval." Hyungwon pakt zijn glas water van de tafel en neemt een slok, met een grijns kijkt hij de jongen naast hem aan die niet snapt waar hij het over heeft.
"Wat mij opviel vanmiddag." begint Hyunwoo die zijn groepje vriendin even rond kijkt. De andere zes kijken hem met opgetrokken wenkbrauw aan, nieuwsgierig naar waar hun vriend het opeens over heeft. "Lí Húa keek wel verdacht veel naar Hosoek, ik bedoel tijdens de pauze toen we bij ze aan tafel gingen zitten." gaat de jongen verder. Zijn vrienden richten meteen hun aandacht op de zwart harige jongen die verlegen weg kijkt. "Het is je gelukt of niet soms?" grijnst Hyungwon, hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. "Je hebt haar vertrouwen weten te winnen, of niet soms? Jullie zijn vrienden?" Vraagt Jooheon.
"Jongens, jullie begrijpen er ook werkelijk niks van of wel soms? Zien jullie dan niet dat die twee meer zijn dan vrienden?" Merkt Kihyun op, hij kijkt even op van zijn lesboek.
"Hosoek, dat meen je niet!" roept Minhyuk uit. "Hoe kan je n-"
De jongen wordt onderbroken door de voordeur die met een harde klap in het slot valt. De jongste van het groepje jongens komt de woonkamer ingelopen, hij draagt een zwarte hoodie waarvan de capuchon over zijn hoofd zit. "Changkyun, waar kom jij nog zo laat vandaan?" vraagt Jooheon. De jongere jongen trekt de capuchon van zijn hoofd, zijn gezicht bedekt met een aantal wonden.

"Ben je nu alweer bezig geweest? Hoe vaak hebben we je nu wel niet gezegd dat je moet stoppen met die straat gevechten. Het is niet goed voor je re-" "Ik ga naar mijn kamer." mompelt Changkyun die de woonkamer weer uitloopt, de jongen loopt zijn kamer in en sluit de deur achter zich. Hij haalt eens diep adem, zijn blik gaat naar de spiegel die aan de muur hangt, er zitten een aantal grote scheuren in maar echt veel kan de jongen het niet schelen. Met de mouw van zijn trui veegt hij het beetje bloed onder zijn neus vandaan.
De jongen laat zichzelf op zijn bed vallen, een diepe zucht verlaat zijn lippen. Hij hoort de deur van zijn kamer open gaan maar doet de moeite niet om recht op te gaan zitten, naast hem deukt het bed een beetje in wat aangeeft dat iemand naast hem is gaan zitten. De geur van de parfum van de jongen verraad al wie het is. "Jooheon, ik heb geen zin in een hele preek van je." mompelt Changkyun, hij sluit zijn ogen. Een beetje rust zal de hoofdpijn misschien wel verminderen. "Ik ga je geen preek geven, ik maak me alleen zorgen om je. Changkyun, heb je wel gezien hoe je gezicht er uit ziet? Je moet echt beter voor jezelf gaan zorgen. Stra-" "Jooheon, je zou me geen preek geven." onderbreekt Changkyun de oudere jongen. "Sorry." mompelt Jooheon. Even blijft het stil tussen de twee. Vanuit het niks slaat Jooheon zijn armen om de jongere jongen heen, hij trekt hem dicht tegen zich aan. "Groepsknuffel!" klinkt de stem van Minhyuk waarop de andere vijf de kamer in rennen en zich op de twee jongens gooien.
Ze barsten in lachen uit, ook Changkyun kan zijn lach niet inhouden. "Jongens, jullie pletten me!" lacht hij, hij probeert de jongens van hem af te drukken maar veel succes heeft het niet.

"Hye-jin, heb je nu al geleerd voor die belangrijke toets van binnenkort?" klinkt de stem van het meisje haar moeder. Hye-jin kijkt op van het boek in haar handen. "Mam, i-" "De toets is al zo snel, denk jij dat je het je kan veroorloven om nu van die stripboeken te lezen? Hoe vaak heb ik je wel niet gezegd dat dat soort boeken alleen maar onzin bevatten, je kan er helemaal niks van leren. Je had deze kostbare tijd veel beter kunnen besteden met leren, leren voor je examens want daar kan je maar niet vroeg genoeg mee beginnen." de vrouw klinkt een beetje geërgerd. Hye-jin zucht eens diep, ze klapt haar boekje dicht een staat op van haar bed. "Ik zal nog even naar de badkamer en dan ga ik slapen." Het meisje drukt een kus op haar moeder haar wang en loopt dan langs de oudere vrouw haar kamer uit. In de badkamer zet ze de kraan aan, ze maakt een kommetje van haar handen en laat hem vol lopen waarna ze het water in haar gezicht gooit. Met een handdoek droogt ze haar gezicht vervolgens weer af, ze richt haar blik in de spiegel. Kritisch bekijkt ze haar eigen spiegelbeeld.
"Kon ik maar de dochter zijn waar mijn ouders altijd van gedroomd hadden..."