Innocent Love - MONSTA X

10

De hele groep leerlingen barst in lachen uit, in het midden van de groep staat Jooheon, een trotse grijns rond zijn lippen. Het verhaal dat hij vertelde over een grap die hij had uitgehaald met een leraar die ochtend was helemaal niet zo grappig, maar het feit dat hij degene is die het vertelt maakt het tien keer zo lachwekkend. Het is een soort kracht die hij uitstraalt, alles wat hij vertelt vinden zijn medeleeringen super interessant of lachwekkend. Het maakt de jongen niet zo heel veel uit, hij geniet wel van de aandacht die hij krijgt.
Zijn blik valt op de brunette die langs het groepje loopt, het lijkt wel of ze op weg is naar de bibliotheek.
"Sorry guys, maar ik moet er van door." Jooheon drukt zich door de groep heen en loopt het meisje achterna dat de hoek al om gelopen was. "Hye-jin, wacht even!" roept hij als hij het meisje ziet, ze wil net de deur van de bibliotheek opendrukken maar stopt bij het horen van haar naam. Met opgetrokken wenkbrauwen draait ze zich naar de jongen om, zich afvragend wat hij van haar wilt.
"Ik had een klein vraagje voor je..." Jooheon krabt even achter zijn hoofd, een glimlachje siert zijn lippen. "Ee-een vraag? Aan mij?" vraagt Hye-jin zacht, ze klinkt verbaasd.  "Ja, uhm, de laatste keer toen ik tegen je opliep. Toen uhm... Zie, wat ik wou vragen is... Uhm hoe zeg ik dat? Ik eh..." Jooheon lijkt opeens niet meer zo zelfverzekerd als anders. Hye-jin kan een klein glimlachje niet onderdrukken, nu hij niet meer zo'n zelfverzekerde glimlach op zijn gezicht heeft staan ziet hij er meteen veel schattiger uit.
"Zou je me het een en ander kunnen uitleggen? Ik bedoel van het huiswerk en zo?" mompelt Jooheon uiteindelijk. "Ik?" vraagt het meisje, ze wijst zichzelf aan terwijl ze even om zich heen kijkt maar er staat niemand anders achter haar die hij zou kunnen bedoelen. "Ja Hye-jin, het was een vraag aan jou." lacht Jooheon die zijn zelfverzekerdheid weer terug lijkt te krijgen.
"Waarom zou hij haar vragen om uitleg terwijl Kihyun, de slimste jongen van de hele school, een van zijn beste vrienden is?" denkt het bruin harige meisje bij zichzelf.
"Dus wat denk je? Wil je me helpen?" vraagt Jooheon, hij wiebelt even met zijn wenkbrauwen wat er erg grappig uitziet. Hye-jin kan nog maar net haar lach inhouden, een glimlach siert haar lippen. "Jawel, ik bedoel ik kan het altijd proberen. Met welk vak heb je problemen?" Hye-jin kijkt de jongen vragend aan. "Om eerlijk te zijn, met alle vakken. Behalve muziek." antwoordt de Jooheon, de kuiltjes in zijn wangen worden zichtbaar door de brede glimlach die zijn lippen siert.
"Hye-jin, daar ben je!" klinkt de stem van Soo Yun door de gang. Het meisje loopt naar haar vriendin toe. "Kom je?" Soo Yun pakt haar bij haar pols vast en trekt haar van de jongen weg. "Ik bel je wel!" roept Jooheon het meisje achterna.

"Wat is het ook weer warm." mompelt Lí Húa, ze kijkt even omhoog naar de licht blauwe hemel. Een diepe zucht rolt over haar lippen, het was een lange saaie dag zonder haar vriendinnen. Maar ze kan ze niet zomaar vergeven, het raakte haar best wel toen ze niet blij voor haar reageerde maar juist heel negatief. Ze hadden meteen een vooroordeel klaar staan over hem en als er iets is wat Lí Húa haat dan zijn dat wel vooroordelen. Zelf probeert ze altijd zo neutraal mogelijk naar mensen te kijken, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn. Het meisje snapt natuurlijk wel waar die zorgen van haar vriendinnen vandaan komen, ze heeft echt wel door dat Hoseok nogal geliefd is bij een groot deel van de meiden, maar ze weet dat hij haar nooit pijn zal doen. Dat is gewoon niet hoe hij is, al die verhalen over hem zijn allemaal leugens, bedachte verhalen door jaloerze meiden of wat dan ook.
Als Lí Húa het schoolplein afloopt voelt ze opeens twee armen die zich aan de hare haken. Als ze opzij kijkt kijkt ze recht in de glimlachende gezichten van haar twee beste vriendinnen. "Laten we een ijsje gaan halen, wij trakteren!" stelt Soo Yun voor die het meisje met zich mee trekt. Alle drie weten ze hoe erg Lí Húa van ijs houdt en al helemaal met dit warme weer kan ze er geen nee tegen zeggen.

"Meiden, ik ben nog steeds boos op jullie. Dat weten jullie wel toch?" vraagt Lí Húa, ze neemt een likje van haar ijsje, ze krijgt het meteen een stukje koeler wanneer haar tong de koude substantie aanraakt.
"Ja, even daar over..." begint Hye-jin. "Het spijt ons super erg! We zullen nooit meer zo doen, je had gelijk. We hadden blij voor je moeten zijn. En dat zijn we natuurlijk ook, echt waar. Als jij gelukkig bent zijn wij dat ook." gaat Soo Yun verder.
"Wees alsjeblieft niet meer boos, we hebben je nodig Lí Húa. Met zijn tweeën zijn we niet compleet." de twee kijken het meisje vol hoop aan. De brunette zucht eens diep, ze denkt even na maar komt dan toch tot de conclusie dat ze niet zonder haar twee beste vriendinnen kan.
"Goed, ik zal het jullie vergeven. Maar alleen onder de voorwaarde dat jullie Hoseok een kans geven. Geloof me het is een goede jongen." streng kijkt ze de twee oudere meiden aan. "Dat zullen we doen. Vanaf nu hebben we geen vooroordelen meer over hem. Maar hey, dan moet je hem snel nog eens aan ons voorstellen." knipoogt Hye-jin die het meisje in een knuffel trekt, Soo Yun voegt zich ook bij de knuffel. "Inderdaad, nu ben ik ook wel nieuwsgierig geworden naar hoe de jongen die jouw hart heeft gestolen echt is."