Innocent Love - MONSTA X

19

"We moeten nog heel even wachten voordat we weg kunnen, mijn tante komt de tweeling ophalen, die verblijven dit weekend bij haar." Soo Yun laat de jongen binnen, hij glimlacht naar het meisje en kijkt even om zich heen, het huis goed in zich opnemend.
"Unnie, Jisung heeft mijn koekje opgeten!" klinkt de stem van Eun-jung vanuit de keuken. Soo Yun zucht eens diep. "Dit meen je niet." mompelt ze waarna ze richting de keuken loopt, Minhyuk volgt haar, nieuwsgierig kijkt hij om zich heen.
"Jisung, je kan niet zomaar het koekje van je zusje stelen en hem opeten." streng kijkt Soo Yun de jongen aan. "Maar zij had gisteren de mijne opgegeten!" roept hij ter verdediging van zichzelf, hij wijst het meisje tegen over hem aan. Eun-jung haar aandacht is echter gestolen door de onbekende jongen die achter Soo Yun staat. "Wie is dat Soo Yun?" vraagt ze. Soo Yun kijkt even over haar schouder, ze had niet verwacht dat Minhyuk haar naar de keuken zou volgen. "Dat is een vriend van me, hij gaat mij gezelschap houden als jullie straks weg zijn." legt Soo Yun uit, ze knielt voor Eun-jung neer en maakt een staartje van het meisje haar lange haren die ze vervolgens met een elastiekje vastbindt. Ze weet dat haar tante liever niet heeft dat ze hun haren los hebben omdat het veel te onhandig en niet netjes genoeg is.
"Is hij je vriendje?" vraagt Eun-jung, typisch een vraag die je van haar kant kon verwachten. "Je zus en ik zijn voor nu gewoon vrienden." antwoordt Minhyuk die het meisje een lieve glimlach schenkt. "Is dat niet een vriend van papa?" merkt Jisung op. "Hij is toch veel te knap om een vriend van papa te zijn! Jisung denk eens een beetje na." Eun-jung schudt afkeurend haar hoofd. "Ik zag hem laatst met papa praten, echt waar!" roept Jisung die de oudere jongen nog eens goed bekijkt. "Ik denk dat je je vergist hebt, dit is de eerste keer dat je hem ziet." Soo Yun kijkt de jongere jongen even aan, maar hij lijkt erg overtuigd van zijn bewering. "Nee, ik vergis me niet! Dat doe ik nooit." eigenwijs slaat de jongen zijn armen over elkaar."

"Het zijn twee eigenwijze tien jarigen." merkt Minhyuk op als de twee toekijken naar hoe de auto van Soo Yun haar tante aan het einde van de straat de hoek om rijdt waarna hij uit het zicht verdwijnt. "Ja dat zeker." lacht Soo Yun. "Maar wacht, hoe weet je dat ze tien zijn?" Soo Yun trekt een wenkbrauw op. "Wat?" Minhyuk kijkt kort omzich heen, alsof hij een antwoord op die vraag zoekt in de omgeving. "Dat heb je me eens vertelt. Weet je dat niet meer?" een lachje rolt over de jongen zijn lippen, hij slaat zijn arm over het meisje haar schouder. "Goed, zullen we gaan? Het begint al laat te worden en ik denk dat jij wel zin hebt in wat te eten." Minhyuk kijkt het meisje aan. "Dat heb je goed geraden, laten we gaan. Maar wacht, ik pak eerst even mijn tas en jas van binnen. Ben zo terug." het meisje loopt snel naar binnen waar ze haar spullen pakt, vervolgens loopt ze weer naar buiten, doet de deur opslot en loopt dan weer naar Minhyuk toe die geduldig op haar staat te wachten.

"Wow, deze ramen zijn de beste die ik ooit heb gehad." merkt Soo Yun op als ze de laatste hap door geslikt heeft. Minhyuk die al iets eerder klaar was met eten kijkt haar met een glimlach aan, blij te horen dat zij het net zo lekker vond als dat hij het vond.
"Ik had je toch gezegd dat dit het beste restaurant is hier in de buurt. De volgende keer als we hier heen gaan moet je echt de bibimbap proberen, die is nog beter dan de ramen die je zonet gegeten hebt." Minhyuk drinkt het laatste beetje water uit zijn glas.
"Zullen we gaan? Het is al laat en ik denk dat je vader wel wilt dat je optijd thuis bent." Minhyuk staat op, hij legt geld op de tafel neer. Soo Yun staat op. "Het kan mijn vader maar vrij weinig schelen, ik heb echt geen haast om naar huis te gaan." antwoordt Soo Yun. "Dat komt dan mooi uit, want ik wil je ook helemaal nog niet gedag zeggen." Minhyuk pakt het meisje haar hand vast en trekt haar het restaurant uit, buiten is het al donker. De straatlataarns langs de weg verlichten de donkere straten, vrolijke lichtjes die aan de gevels van de huizen hangen geven het een gezellige sfeer. De twee lopen een parkje in waar het, ondanks dat het al zo laat is, nog best wel druk is. Midden op het plein staat een koppel, de jongen is gitaar aan het spelen en het meisje zingt. Soo Yun glimlacht en trekt Minhyuk mee richting het koppel zodat ze er van dichter bij wat beter naar kan luisteren. Als het liedje klaar is begint iedereen te klappen. Al snel begint het koppel aan hun volgende liedje, dit keer een mooie ballad.
Minhyuk pakt Soo Yun haar hand vast, zijn andere arm legt hij op haar rug. De twee bewegen langzaam met de muziek mee.
Soo Yun glimlacht naar de jongen, ze legt haar hoofd tegen zijn borst en sluit haar ogen terwijl ze geniet van de muziek en de jongen tegenover haar. Halverwege het liedje kijkt ze op naar de jongen die haar met een lieve blik aankijkt.
Minhyuk legt zijn handen op haar wangen, hij leunt dichter naar het meisje toe totdat zijn lippen zachtjes de hare raken. De kus duurt niet lang, maar lang genoeg om een bom in Soo Yun haar maag te laten ontploffen. Haar aller eerste kus.
Soo Yun haar wangen kleuren rood, een verlegen glimlachje siert haar lippen terwijl ze de jongen die zijn armen om haar heen heeft geslagen aankijkt.