Innocent Love - MONSTA X

14

"Waar kom jij nog zo laat vandaan?" klinkt een zware stem zodra Soo Yun de voordeur zo zachtjes mogelijk achter zich sluit. Het meisje draait zich om en staat oog in oog met haar vader. "Pap, ik was naar de film met mijn vriendinnen. Dat had ik je gezegd." legt het meisje kort uit, zo probeert zo normaal mogelijk te doen, maar na wat er net gebeurd is is het wel moeilijk voor haar. Haar stem klinkt een beetje shor en haar handen zijn klam en trillen. De jongens in het zwart komen steeds weer in haar gedachten tevoorschijn, ze had nog net gezien hoe ze weg renden en in de donkere schaduwen leken te verdwijnen. Hye-jin, die alles gezien had, had vertelt dat zij degene waren die ze gered hadden van die enge mensen. De politie kwam slechts enkele seconden nadat de jongens verdwenen waren en aangezien de meiden verder niet gewond waren of zo mochten ze naar huis gaan. "Hoe vaak heb ik je wel niet gezegd dat ik niet wil dat je 's avonds in het donker alleen over straat loopt!" de geur van alcohol komt Soo Yun tegemoet het moment dat haar vader zijn mond opent. "Pap, je bent weer dronken. Het is beter als je even gaat liggen en wat rust neemt." Soo Yun legt haar hand op de man zijn schouder en wil hem mee nemen naar zijn kamer maar hij weigert. De man slaat de arm van zijn dochter van zijn schouder af. Soo Yun zucht eens diep. "Ik was niet alleen pap, ik was samen met Lí Húa en Hye-jin."
"Jullie hadden me moeten bellen dan was ik jullie komen halen. Drie van die kwestbare meiden zo laat op straat, dat is vra-" "Alsof jij met je bezopen kop überhaupt in staat was geweest ons te komen halen! Je bent de afgelopen jaren de slechtste vader geweest die ik me kon wensen, nooit heb je ook maar een beetje om mij of de tweeling gegeven en nu beweer je dat je ongerust was?!" roept Soo Yun uit, ze kan zich niet meer inhouden. Na alles wat er is gebeurd wil ze graag naar haar kamer om alleen te kunnen zijn en haar tranen de vrije loop te laten gaan. De mening van haar vader heeft ze op het moment echt niet nodig.
De oudere man heft zijn hand en slaat zijn dochter tegen haar wang. "Jij ondankbare meid! Hoe durf je zo tegen me te praten na alles wat ik voor je gedaan heb! Ik spendeer het laatste beetje geld wat ik bezit om er voor te zorgen dat jij een veilig leven kan leiden en dan bedank je me zo?!" roept de man uit. Soo Yun legt een hand op haar wang die brand door de harde klap van haar vader, tranen prikken in haar ogen maar ze knippert ze snel weg. Wat zou haar vader bedoelen met dat laatste? Wat voor geld en bescherming, waar heeft hij het over? Maar voordat ze er naar kan vragen gaat de man verder. "Ik weet dat ik veel dingen fout heb gedaan, maar ik probeer het recht te zetten met het laatste beetje bezit wat ik heb." de man valt tegen de muur aan waarna hij door zijn benen zakt. Zijn ogen sluiten al snel. "Dat meen je niet..." mompelt Soo Yun, ze hoort wat geluid van boven zich, als ze opkijkt ziet ze Jisung en Eun-jung staan boven aan de trap, beiden grote ogen. "Hey, liggen jullie niet al te slapen?"
"N-noona..." Jisung klinkt alsof hij op het punt staat om te huilen. "Jongens, ga maar naar jullie kamer. Ik kom er zo aan okay?" Soo Yun wacht totdat de twee uit het beeld zijn verdwenen voordat ze zich naar de man richt. Ze pakt de man bij zijn armen vast en sleept hem richting de woonkamer waar ze hem op de bank tilt. Ze legt een deken over hem heen, even blijft ze staan en kijkt ze naar de oudere man. "Ik kan niet geloven dat hij me echt geslagen heeft." mompelt het meisje die haar hand voorzichtig op haar wang neer legt. Een traan rolt over haar wang die ze snel weg veegt.
Soo Yun werpt snel een blik op de klok die boven de deur hangt, het is inmiddels al één uur geweest. Het meisje doet alle lichten in de woonkamer, keuken en gang uit en loopt dan de trap op naar boven. De deur naar de kamer van de tweeling staat op een kiertje, zachtjes drukt ze de deur open. De twee kijken meteen naar haar op. "Hey, liggen jullie nog niet te slapen? Het is al super laat." Soo Yun gaat naast de twee op het bed zitten, ze slaat een arm om beide hun schouders heen. "Unni, w-waarom sloeg pa-papa je..?" vraagt Eun-jung zachtjes. Soo Yun bijt op haar lip, hebben ze dat echt gezien? "Maak je geen zorgen, hij zal jullie nooit wat aan doen." verzekerd ze de twee. "Ga nu maar slapen, anders zijn jullie morgen hartstikke moe. Ik ga ook naar bed." Soo Yun staat op en tilt Eun-jung op het bovenste bed, over beide legt ze een deken. "Welterusten." ze drukt een kus op de tweeling hun wangen en verlaat dan de kamer. Ze loopt de trap op naar haar eigen kamer waar ze meteen op haar bed neer ploft. Een diepe zucht rolt over haar lippen en niet lang daarna weten de eerste tranen uit haar ooghoeken te ontsnappen. Er is zoveel gebeurd deze dag dat ze het maar amper bevatten. Opeens voelen haar ogen erg zwaar aan, het duurt dan ook niet lang voordat ze dicht vallen en Soo Yun in een diepe slaap valt.