Innocent Love - MONSTA X

04

De lange school dag is eindelijk ten einde gekomen met het geluid van de laatste bel. Alle kinderen staan op, pakken hun spullen en lopen het lokaal uit. Soo Yun is hier echter een uitzondering van, zij had samen met nog iemand uit haar klas de taak aangewezen gekregen vandaag na schooltijd het lokaal schoon te maken. Als iedereen verder het lokaal verlaten heeft staat ook het donker harige meisje op dat met een diepe zucht een bezem uit de kast pakt die achter in de klas tegen de muur staat. Het meisje begint de vloer te vegen, haar blik valt op de jongen die nog altijd op zijn plek zit, mobiele telefoon in zijn handen. Soo Yun zucht eens diep, ze loopt naar de jongen toe en komt tot stilstand voor zijn tafeltje. De jongen kijkt met opgetrokken wenkbrauw op van zijn telefoon.

Hij kijkt het meisje aan alsof hij haar wil vragen wat ze van hem wilt en of ze niks beters te doen heeft dan daar te staan.
"Je moet me helpen met schoonmaken, voor het geval je dat nog niet door had." merkt Soo Yun op, de jongen lijkt er even over na te denken. Hij zucht eens diep en legt zijn telefoon dan neer op zijn tafel. "Goed, maar ik veeg de vloer. Jij doet de ramen." de jongen staat op en pakt de bezem uit het meisje haar handen waarna hij begint met de vloer aan vegen. Soo Yun kijkt naar de jongen, haar wenkbrauw opgetrokken. Eerlijk gezegd had ze niet verwacht dat hij zo makkelijk mee zou werken. Een kleine glimlach vormt zich rond het meisje haar lippen terwijl ze naar de kast loopt waar ze een doekje voor de ramen uit haalt. Ze spuit de vele ramen van het lokaal vol met schoonmaakmiddel dat speciaal daar voor is bedoelt en veegt ze vervolgens af met een doekje. "Zeg, jij bent wel goed met cijfers toch?" vraagt Hyungwon vanuit het niks, Soo Yun kijkt over haar schouder naar de jongen die met zijn rug naar haar toe staat, hij is nog altijd bezig met het beetje stof wat er is neer gekomen die dag van de vloer te vegen. "Redelijk. Ik ben er geen ster mee, maar ik haal wel voldoendes op wiskunde en zo." antwoordt het meisje dat weer verder gaat met de ramen schoonmaken, ze is net niet groot genoeg om bij het bovenste gedeelte van de ramen te komen. Soo Yun wil op een stoel gaan staan zodat ze er bij kan, maar Hyungwon pakt het doekje uit haar handen. De jongen is bijna vijftien centimeter groter dan het meisje en kan met gemak bij het bovenste gedeelte van de ramen. De jongen maakt de ramen schoon zonder verder nog iets te zeggen. Als hij klaar is geeft hij het doekje terug aan Soo Yun. "Dankjewel." het meisje glimlacht naar hem.
"Cijfers zijn mijn grootste vijand. Je hebt er vast geen problemen mee om mij je aantekeningen te sturen van de afgelopen wiskunde les. Ik probeerde op te letten, maar het verhaal was me veel te wazig dus veel begrijp ik er niet van." legt de jongen uit die de bezem terug in de kast zet.
"Uh ja, geen probleem. Ik zal ze je zo mijn schrift ander wel even geven, dat is wat duidelijker dan foto's ervan." het meisje loopt naar het grote bord toe dat voor in de klas aan de muur hangt en haalt met een bordenwisser de vele krijtstrepen van het donker groene oppervlak. De school was nog niet heel modern en ze hadden niet voldoende geld om whiteboards aan te schaffen dus moeten ze het nog maar even doen met deze vreselijke krijtborden.
Hyungwon neemt plaats op een van de tafeltjes en wacht tot het meisje klaar is met het bord schoonmaken.
Zodra Soo Yun klaar is legt ze de spullen die ze gebruikt had weer terug in de kast en drukt ze de deuren er van weer dicht. Het meisje haalt een schrift uit haar tas en overhandigt hem aan de jongen.  "Dit zijn alle aantekeningen van wiskunde van het afgelopen jaar. Ik hoop dat ze je een beetje helpen." Hyungwon pakt het schrift aan, een lieve glimlach verschijnt rond zijn lippen. "Dankjewel, ik zal je het schrift morgen terug geven." hij stopt het in zijn rugzak en staat dan op van de tafel, de jongen slaat het hengsel van zijn rugzak over zijn schouder en verlaat dan het lokaal. Soo Yun kijkt de jongen even na. "Okay, hij is dus zo niet hoe ik verwacht had dat hij zou zijn..." mompelt het meisje tegen zichzelf, ze pakt haar tas en loopt het lokaal uit. De gangen zijn leeg, inmiddels hadden alle leerlingen het gebouw al verlaten, blij dat ze eindelijk vrij waren om naar huis te gaan.
Soo Yun loopt nog even snel langs haar kluisje waar ze het een en ander uithaalt voordat ook zij het schoolgebouw kan verlaten. Op het plein voor de school is nog een groepje jongens dat aan het voetballen is. Een van de jongens geeft de bal een harde trap, maar hij gaat niet helemaal de kant op die hij gewilt had. De bal raakt Soo Yun en beland voor haar op de grond.
"Hey! Paas de bal eens terug!" roept de jongen die de bal ook geschopt had. Soo Yun kijkt naar het groepje jongens. "Natuurlijk was hij het." mompelt het meisje als ze de jongen uit haar klas herkent.
De zwart harige jongen zucht eens diep als hij door begint te krijgen dat het meisje hem de bal niet gaat geven, op een rustige tempo rent hij naar haar toe. Hij kijkt het meisje kort aan en pakt dan de bal van de grond.

"De volgende keer kan je de bal wel gewoon onze kant op schoppen, zo moeilijk is dat niet hoor." zegt de jongen, een afkeurende blik op zijn gezicht te vinden. "De volgende keer kan jij eerst wel even 'sorry' zeggen als je een bal tegen iemand aan schopt, dan willen ze hem misschien nog terug schoppen ook." Soo Yun kijkt de jongen met een ijzige blik aan. "Het is niet mijn schuld dat jij in de weg liep." Hyun-woo laat de bal op de grond vallen en schopt hem richting het groepje jongens dat verder op staat te wachten op hem, zelf rent hij er achter aan. "Niet te geloven, hoe kan iemand zo vol van zichzelf zijn dat hij niet eens kan toegeven dat hij degene was die fout zat." mompelt Soo Yun tegen zichzelf, ze schudt lichtjes haar hoofd en loopt dan het plein af.