Memory Series ¦¦¦Boku No Hero Academia¦¦¦

1.3 Nowy Współlokator

Tydzień po egzaminach

- Mei? - Słyszę cichy głos Aname w drzwiach. Jestem właśnie zajęta rysowaniem, więc całkowicie się skupiam na rysunku. Słyszę stłumione przez dywan kroki wychowawczyni. - Ładnie. - komentuje, śledząc ruchy mojej ręki.

- Taa, dzięki. - odpowiadam, przyglądając się na wpół narysowanym zmrużonym męskim oczom. Mogłam się bardziej postarać.

Coraz bardziej nurtuje mnie, po co przyszła Aname. Opiekunki częściej chodzą do młodszych dzieci, do starszych zaglądają tylko każdego ranka i wieczorem, albo gdy mają coś ważnego do przekazania. Czyli coś jest na rzeczy... Po chwili jednak dowiaduję się, o co chodzi.

- Przyszedł list do ciebie. - gdy słyszę te słowa, wszystkie moje myśli odchodzą na drugi plan. To list z U.A.! No tak, dosłownie o tym zapomniałam! Minął już tydzień od egzaminu, więc znane już są wyniki. Szybko zabieram, a raczej wyrywam list z rąk Aname i otwieram go bez tchu.

U.A. HIGH SCHOOL

Uprzejmie mamy obowiązek poinformować zdającą numer 2568, Mei Aisakę, iż zostaje ona przyjęta do U.A. High School na profil bohaterski do klasy 1A. Prosimy o wysłanie opisu stroju bohaterskiego oraz wszystkich potrzebnych dokumentów (podane poniżej). Rok szkolny rozpoczyna się 1 kwietnia o godzinie ósmej trzydzieści. (...) Poniżej przedstawiamy tabelę wyników.

U.A. High School

Przeglądam wykaz potrzebnych dokumentów, aż docieram do tabeli wyników.

Na. All. Might'a. Mam pierwsze miejsce! Zdobyłam siedemdziesiąt siedem punktów! Dopiero po chwili widzę, że dzielę z kimś pierwsze miejsce. Katsuki Bakugo, ciekawe który to. Patrzę na resztę wyników pierwszej dziesiątki i zatrzymuję się na siódmym miejscu, Izuku Midoriya, zero punktów za złoczyńców i sześćdziesiąt za ratunek. Niesamowite... Rozmyślam tak nad nową szkołą, gdy do głowy przychodzi mi pewna niepokojąca myśl.

- Aname? A gdzie ja zamieszkam? - Mówiąc te słowa czuję dziwną pustkę. Przywiązałam się do tego miejsca i nie wyobrażam sobie przeprowadzki do nowego domu dziecka. Jednak nie mogę codziennie dojeżdżać do szkoły, jadąc przez cztery godziny pociągiem z samego rana i później wracać późnym wieczorem.

- Spokojnie, kochanie, wszystko jest już załatwione. - Wychowawczyni uśmiecha się pokrzepiająco. - Zamieszkasz z rodziną mojej przyjaciółki z gimnazjum. Ona i jej rodzina mieszka niedaleko od szkoły. Mają duży dom i wolny pokój, dodatkowo jej syn też dostał się do U.A., więc powinniście się zakolegować. Myślę, że będziesz mogła przeprowadzić się już na początku przerwy, żeby się zaklimatyzować.

***

W poniedziałek, pierwszy dzień przerwy, jadę razem z Aname pociągiem do Masutafu. Przyznaję szczerze, trochę się denerwuję. Nie chodzi mi, że nie polubię nowej rodziny, ani że będę źle się czuć w nowym otoczeniu. Bardziej chodzi o to, że boję się co stanie się z moim życiem. Boję się, że nie podołam nauce w U.A.. W słuchawkach leci moja ulubiona piosenka, zaczynam nucić pod nosem. Zawsze, gdy się denerwuję, włączam ją sobie i nucę, ta piosenka mnie uspokaja. Aname chyba wyczuwa moje zaniepokojenie, ponieważ bierze mnie za rękę, lecz nic nie mówi.

Po czterogodzinnej podróży udajemy się do mojego nowego domu. Idąc krętymi uliczkami czuję, że zacznę swoją historię od nowa. Postaram się nie robić większych problemów dla nowej rodziny, spróbuję się dogadać z tym chłopakiem.