To Love Again [TSCM series 2]

To Love Again - cHappy sixteen

Hindi ko na natapos ang pagmomonologue ko dahil bigla niya kong sinunggaban ng halik. I can feel him smiling against my lips.

He hug me so tight to the point na hindi na ko nakahinga. “I can’t believe I have you as my girlfriend now. God! Thank you. Thank you!”

I chuckled. Ang lalaking ‘to talaga, wala pa nga, ang saya-saya na. Grabe.

Tiningala ko siya. “Pakainin mo muna ko.” I pout. He kiss me again.

He chuckled. “Alright, your highness.”

Napailing na lang ako. Masyado yatang mabilis ang mga pangyayari pero ang gaan ng pakiramdam ko. Haay.

-------------------

Limang pares ng mga mata ang nakatingin saming dalawa ni Arwill. Umayos ako ng upo at umiwas sa mga tingin nilang mapanuri. Wala dito si Ash kasi daw nagshu-shoot ng bagong music video.

I sighed. Ang awkward. Nakaka-conscious ‘yung mga tingin nila.

ZAION: Kayo na?

Biglang akyat ng dugo ko sa mukha ko. Grabeng straightforward naman ‘yan?! ‘Di ba pwedeng tanungin muna nila kung anong nangyari?

Suddenly, Arwill held my hand and raise it infront of them. “Oo, kami na.”

FREED: Yes! Wooo! Congrats pare! Dalawa na tayong taken woooo!

ZAION: Ay! Badtrip! Yoko na! Ganyan naman kayo eh! Dadaya!

LOCUS: *just rolled his eyes*

KEN: *sipping his lollipop* This calls for a celebration.

LESTER: Congrats, Ar. Yabaaaaang, naunahan pa ko.

Inirapan siya ni Arwill. “Bagal mo kase.”

LOCUS: Let’s eat.

And with that holy two words of Locus, sumunggab na sila sa pagkaing nasa harap. Boset! ‘De sana kumain na lang muna sila bago magtanong. Mahalaga pa ba ‘yung status namin ni Arwill kesa sa pagkain nila? Mga sira-ulo.

Mabuti na lang at apat na oras lang akong tulog. Maaabutan ko pa ‘yung part-time job ko at si Nikko. Si Andrei, tinext ko na kanina. Nasa bahay lang daw siya at nag-aaral. Sipag eh? Weh? Syempre joke lang daw.

Pagkatapos kumain, nagkanya-kanya na silang lahat. Ako naman, nagbihis na ng pantalon na baon ko. Pero ayaw akong pabihisin ni Arwill ng t-shirt.

“Ang laki-laki ng t-shirt mo eh.”

“And you look good with my t-shirt on. Just leave it. Tara na, hatid na kita.”

Tinignan ko siya ng matagal. Ganun din siya sakin. Hindi niya ko tinigilan sa pagtitig. Habang tumatagal, nako-conscious na ko kaya ako rin unang sumuko. Poknat!

“Tara na nga.”

Hinatid niya ko sa ospital. Nagpakilala siyang boyfriend ko sa harap ng kapatid ko. Parang tanga lang. Siya na nagpakilala sa sarili niya. Ni hindi man lang ako pinagsalita. Masama tuloy tingin sakin ni Nikko. Blame it to my one-hell-of-a-crazy boyfriend.

“Dito ka na lang. ‘Wag ka ng pumasok.”

“Sa sulok lang ako, ‘di ako mag-iingay.” Pakiusap niya.

“Eh ayoko ngang makita mo kong nagtatrabaho.”

“Eh gusto ko eh.”

“Nababaliw ka na.”