Aşk Rengi

Bir

Gevende - Gözağrı

Merhabalaaaaar!

Gecenin bir köründe geldik bu sefer ama sizi daha fazla bekletmek istemedim. Çok da uykum varken yazdım umarım çok saçmalamamışımdır. Bir minik not, bir sonraki bölüm kaldığımız yerden devam edecek. Merak etmeyiniz:))

Bölüme başlamadan önce bir tatlı duyuru yapmak istiyorum. Malum Elçin'in doğum günü yaklaşmakta. Üç tatlı kardeşim Elçin'in doğum günü için kanser rahatsızlığı olan çocuklara yardım etmesek mi diyerek çıkmışlar yola, ben de elimden geldiğince destek oluyorum onlara. Yardımı sadece orada bırakmayıp Doğu illerindeki okullar ve daha ilerisine taşımaya karar verdik sonrasında. Siz de destek olmak isterseniz DMlere beklerim:)

İyi okumalar diliyorum♥️

Telaşlı Defne'yi her zaman bir başka sevdiğimi söyleyebilirdim sanırım. Telaş minik bir tatlı huysuzluk katıyordu benim tatlı Defnem'e. Bir de bolca şapşallık. Asla o anlarda söyleyemezdim ama öyle sevimli ve komik gözükürdü ki bu anlarda çekip içime sokmaya çalışırdım sürekli. Azar yiyerek biteceğini bilsem de vazgeçemiyordum asla bundan.

Tabi sadece sevmiyordum böyle anlarda. Defne bir çalışıyorsa ben beş çalışmaya çalışıyordum. Gerginliğini, üstündeki yükleri almak çok önemliydi böyle anlarda çünkü. Ama Defne için yardım etmeye çalışmam ya da her şeyin yolunda olması pek de önemli olmuyordu. Eğer paniklediyse bir kere paniğine sebep olan şey geçene kadar öyle kalıyordu. Aynı şu an olduğu gibi...

Bir mutfaktaydı bir salonda. "Yemekler yeter mi acaba?" derken bir anda salonun ortasındaki oturma alanını düzeltmeye başlıyordu. Anladığım kadarıyla sorularına cevap vermem için sormuyordu. O yüzden susuyordum ben de. Elimdeki işe devam ediyordum. Salona geçip yardım edeyim derken Defne yukarı koşturuyordu bu sefer de. "Çocukların odası önemli." demişti birçok kez. Sanırım yukarıdaki işi de buydu.

Her şey tam istediği gibiydi aslında. Salon duvarlarında rengarenk balonlar, yerlerde bir iki tane balon, kocaman masa üstünde günlerdir aklında yaptığı listenin yapılmış hali, günün en önemlileri Masal ve Deniz'in keyifli halleri... Gerçekten her şey daha düzgün gidemezdi ama Defne'ydi işte bu, telaş yapmıştı bir kez.

Ben Defne'nin haline gülerken "Ömer bey" diyerek yanıma geldi Narin. Bakışımla birlikte gülüp "Ömer abi" diye düzeltti kendini. "Şimdi oldu. Söyle Narin." dedim elimdeki tabağı arkamdaki masaya bırakıp. Kolundaki saati bir kez daha kontrol edip "Acaba diyorum" dedi ama korkak bir hali vardı. "Söyle Narin." diyerek gülümsedim rahatlatmak ister gibi. Yutkunup salonda bir gezinen bir Masal'la Deniz'i öpen Defne'ye baktı. Tabi daha benim gibi bağışıklık kazanmamıştı Defne'nin telaşlı hallerine. O yüzden "Misafirler gelmeden" diye fısıldadı sanki Defne duymasın ister gibi, "Uyutsam mı biraz Masal'la Deniz'i? Sonra huysuzlanacaklar çünkü.".

Defne'nin yanında oyuncaklarıyla sakin sakin oynayan Deniz'e ve Zeytin'i yakalayıp yoğuran deli kızıma baktım. Hiç uyuyacak gibi durmuyorlardı ama Narin de haklıydı. Muhtemelen misafirler geldiğinde uykuları gelecekti ve huysuzlanacaklardı. Tekrar Narin'e dönüp göz kırptım, "Tamam ben konuşayım bir Defne'yle. Haklısın uyutmak lazım.". Rahatlamış bir gülümsemeyle başını sallayıp "Yollayayım mı buraya?" diye sordu. Gözlerimle onaylayıp Narin'in mutfaktan çıkmasıyla fırındakilere bakmak için eğildim. "Olmuş onlar." diyerek girdi Defne mutfaktan içeri. "Kapatıyordum ben de zaten sevgilim." deyip telaşla kapadım fırını.

Gözü içeride "Bir şey mi oldu?" dedi biraz tedirgin, "Narin Ömer abi seni çağırıyor dedi.". Bir türlü yerinde durmayan ellerini tutup "Sakinleş." dedim riski göze alıp, "Her şey çok güzel sevgilim. Zaten önemli olan şu iki sıpanın mutluluğu. Bak onlar da gülücükler saçıyorlar. Sakinleş hadi biraz.". Bir süre dediklerim çok manasızmış gibi baktı yüzüme. Ama gardının düşmesi uzun sürmedi. Derin bir nefes verip kollarımın arasına sığındı her sakinleşmek istediğinde yaptığı gibi. Gözü Narin'le oynayan çocuklarda "Güzel olsun istiyorum her şey. Biliyorum hatırlamayacaklar ama güzel olsun istiyorum." diye mırıldandı.