Aşk Rengi

Gizem

Duman - Senden Daha Güzel

*

Merhabalar!

Yeni hikayeye başladım, adı Capella. Bir göz atmak isterseniz profilimde bulabilirsiniz. Sonra görmedim duymadım olmasın:) 

İyi okumalar ve iyi bayramlar herkese:)

Alkışlar sürerken kapanan perdeyle derin bir nefes alıp bir oyunu daha bitirmenin gururuyla birbirimizi tebrik ettik. Kulise gittiğimiz gibi telefonumu çıkarıp saati kontrol ettiğimde "Özlemden kurudun gözümüzün önünde Ömer." dedi Murat gülerek etrafına bakmayı ihmal etmeden. Bana tam olarak söylemese de bu hareketleri 'Birileri senden etkileniyor gibi hissediyorum'dan öte bir durum olduğunu gösteriyordu. Gülerek 'Öyle' dediğimde telefonu kulağıma götürüp açılmasını bekledim. Uzun bir bekleyişin ardından Defne nefes nefese açtığında kaşlarım çatıldı.

-Sevgilim?

-Ömer! Nasıldı oyun?

-Sen niye nefes nefesesin? Bir şey mi oldu?

-After parti var malum. Gürültüde duyamam diye dışarı koştum da.

-Hmm anladım. İyisin değil mi?

-İyiyim sevgilim. Sen nasılsın? Ankara nasıl? Oyunlar nasıl gidiyor?

-İyiyiz hepimiz. Şimdi bitti oyun arayayım hemen dedim. Defile nasıldı?

-İyiydi. Mankenlerden biri dengesini kaybetti ama sanırım kimse fark etmedi, o yüzden sıkıntı yok.

-Kız yaşıyor mu?

-Bak ya!

Gülerek "Tamam tamam demedim bir şey." dediğimde o da telefonun diğer ucundan güldü. "Ömer" dedi kısık bir sesle. Etrafıma bakınıp kalabalıktan uzaklaşmak için odadan çıktığımda "Defnem." dedim.

-Ben seni çok özledim.

-Ben de seni sevgilim.

-Bütün gece yatakta dönüp duruyorum. Kediler bile özledi. Yastığının kavgasını yapıyoruz.

Küçük bir kahkaha attım, "O nasıl oluyor?". Telefonun ucundan güzel gülüşünü duyduğumda içime yayılan sıcaklığı karşıladım gülümseyerek.

-Onlar da özlediler. Senin yastığında uyumak istiyorlar. Ama bende yastığını kaptıracak göz var mı?

-Kaptırmaz benim güzel karım.

Kıkırdadı, "Kaptırmıyorum, sarılıyorum. Ama geceleri savaşıyoruz biraz bu yüzden.".

-Bıcırıkların gözü senden başkasını görmezdi aslında ama demek özlenmişiz.

"Özlendin." dedi titrek bir sesle. "Sen de özlendin sevgilim. Çok özlendin hem de. Ama yarısı bitti sayılır." dedim ondan çok kendimi teselli etmek ister gibi. Bir süre sessiz durduk öylece. Ofladığını duyduğumda "Kapatman lazım değil mi?" dedim yüzüm asılarak.

-Evet sevgilim, içeri dönmem gerekiyor. Eve gidince bir ararım seni uyumadıysan tamam mı?

-Tamam. Öpüyorum Defnem.

Telefonu kapattığımda Murat kapıdan başını uzattı, "Bir şeyler içmeye gidelim dedik 7. caddeye. Gelir misin?". "Olur aslında ya." diyerek ayaklandığımda "Bekliyoruz kapıda." diyerek gitti. Eşyalarımı toplayıp üstümü değiştirdiğimde adımlarımı hızlandırıp kapıya çıktım.

-Çok bekletmedim değil mi?

-Yok yok. Hadi.

Ayça üniversiteyi Ankara'da okuduğu için gidilebilecek her yeri biliyordu, o yüzden kendimizi ona bıraktık. Küçük, sakin bir bara geldiğimizde de doğru yaptığımıza karar verdik. Cam kenarındaki masaya yerleştiğimizde Ayça barın arkasına geçmiş barmenle konuşuyordu. "Bira?" diye bize seslendiğinde herkesten onaylayan sesler çıkınca tepsiye hazırlamaya başladı.