Opowieści nowej ery

+ Opowieść dwudziesta czwarta +

Kalina nieporadnie czekała właśnie na swojego ojczulka Hrapka, którego to nie jest imię lecz pseudonim, bo właśnie wracał z delegacji, a chciała usłyszeć od niego ciekawe historyjki i opowiastki z dniów upalnych, albo trochę mniej upalnych. Usiedli na sofie w salonie i tata zaczyna opowiastkę.

Kiedy spacerowałem drogami natknąłem się raz wielki kamień. Wziąłem go do ręki, bo myślałem, iż jest to ów kamień, co zamienia galaretkę na taką, co ma se smak dżinsów. Wtedy usłyszełem szmer i zza drzew wyłonił się jakiś człowiek trzymający węża. Widząc mnie, chyba strachł się i go wypuścił. W tejże dziedzinie nazwałem go Ten, co wypuścił wężą

-Ale panie ty wiesz, że ów kamień to se mój jest i on  jest zwyczajny - ostrzegł mnie zaborczo gostek

-A jak zwyczajny to mogę go? - zapytałem ochoczo i uśmiechłem się dryfująco

-No, za zapłatę platonikiem

-Dobra, panie-panie, ale co to?

-Konserwa. Tak właściwie nazwa konserwy, której ten głupek Sandra nie chce mi sprzedać

-O starulku, a to czemu?

-Zapowiedział mi, żem za dużo tego takiego jadam i sie o mnie martwi. Wolne żarty. Jak wejdziesz do sklepu, nie wspominaj o mnie Kłodeczko

-A dobra

Wtem wyruszyłem kilka ulic dalej i znalazłem się w sklepie, trzymając już zapakowaną w reklamówkę konserwę Platonik. Wracałam i ujrzałem machającego skrzata, ale to jednak nie był skrzat tylk ten człowiek. Wtedy pogratulował mi kamienia i zgodnie z prawdą podziękował za platonik. Poszłem wtedy do przodka Feliksa, co z tym Feliksem spotkał się Gondfryd, co mama mu zrobiła kaszę manne po tym jak kamień okazał się zwykły, nie magiczny, i zarzekłem mu

- Czy ów kamień ma moc przejrzystą jak noc i umie zamienić galarecię w dzinsową?

Popatrzył na mnie chwilę i zapowiedział:

-Nie, to zwykły kamień. Ale podaruje Ci 30kg zapas ów posiłku

Tata i Kalina już nic nie mówili, bo mama właśnie weszła do pomieszczenia i przyniosła każdemu pyszną dżinsówkę, co śmiali się i radowali z niej

jak hipokryta