III | 02 - Jeep Experience

29 7 0
                                    

•• JUSTIN PoV ••

"JEEP TAYO." Aya ni Yshi pagkalabas ng conference room.

Nagulat ako dun at huminto sa harap niya. I look at her from head to foot.

"Baby, it's dangerous. Naka-skirt ka pa." Malumanay na sagot ko sa kanya.

"Eh, mahaba naman yung skirt ko." Sagot niya at pinasadahan ang suot niya.

True enough, hanggang tuhod niya naman at di masyadong hapit sa kanya.

She's wearing an old-fashioned office attire with all tucked in, a high waist, and below-the-knee length. But that doesn't cover her gorgeousness. Even the old married employees gave her a second look. I can't risk her and never will.

"Bee, no." Ayoko talagang nagko-commute. It's not safe for her. I know how crowded and dangerous it is. Ayoko.

"Try naman natin, bee." Ungot niya.

Umiling ako. "We'll take a cab."

"No, bee. How can we check their own point on understanding our clients if we can't blend with them?" She even rant words na dapat daw malaman namin ang taste ng madla pagdating sa fashion, sa work. Sa—sa dami ng sinabi niya, kaya wala akong magawa kundi umoo.

I can't argue when her decision is fixed.

"Grabe ka bee, magko-commute lang nagpahatid pa tayo sa sakayan." Reklamo niya habang nakatayo kami sa gilid ng kalsada at nag-aabang ng jeep.

I asked a driver to take us to this place. I won't take Yshi in a long walk wearing corporate attire with her killer heels. Mahihirapan lang siya.

"You are wearing heels, Love. It'll be painful if we'll walk that long." Sagot ko habang inalalayan siya. She can lean on me if she wants her legs to rest.

She smiled a little and kissed my cheek. "Thank you, Mahal."

I melted at her words, but I won't show it to her.

"Ah, now she understands me," I muttered sarcastically.

Tinginan niya lang ako ng masama at tumingin sa kalsada.

Habang nag-aabang, hindi ko alam kung aling jeep yung sasakyan namin sa dami ng dumaan. Nung tinangka kong pumara tulad nung ginawa nung ilan, mabilis na ibinaba niya ang kamay ko kaya nagtatakang napatingin ako sa kanya.

"Ako na." She volunteered.

"Akala ko ba gusto mong sumakay ng jeep?" Kunot-noong tanong ko. "What's the sense of standing here if we just let those empty jeeps passed by?"

"Opo, Mahal. Kaso iba iba ang route nila kaya ako na ang bahalang maghanap, okay?" Paliwanag niya. "We can't ride on the wrong destination."

I sighed and nodded.

Hawak ko ng mahigpit ang kamay niya habang busy siya sa paghahanap ng masasakyan. Binabantayan ko siya ng maigi at baka may mga siraulong biglang manulak o may nagtutulakang mga tao at mahagip siya ng jeep. Ang dami pa namang dumadaang sasakyan at ang dami na ring tao.

Every passing second of standing on the side of the busy road, made me shiver with fear. Paano kapag may aksidenteng mangyari? Paano kung may holdaper? Paano kapag may biglang tumakbo nga at manulak sa amin? I can't pin the possible accidents that will happened here.

"Have you tried this?" I asked her to distract myself. Kasi parang alam na alam niya ang gagawin at parang alam niya din yung rules ng pagpara ng jeep tulad ng mga kasabayan naming nag-aantay.

She blinked her eyes and smiled shyly at me. I hit the right button.

"A-Ah, minsan... sabay kasi kaming umuuwi ng officemate ko dati." She admit sheepishly.

Queen Bee's DiaryWhere stories live. Discover now