Κεφάλαιο 9...

Start from the beginning
                                    

Σελιδοδικτες σε τέσσερα διαφορετικά σχέδια. Ουράνιο τόξο, κομφετι,  μονοκερους και αρκουδάκια πάντα. Είναι τέλειοι χτες τους ανακάλυψα. Και ίσως πάρω και έναν στυλό κοαλα που είδα δεν ξέρω...

Ναι ξέρω τι σκέφτεστε κοπέλα 19 χρονών και έχεις τέτοια ναι έχω γιατί έχουν πλάκα και είναι γλυκούλια...

Καθώς τα σκέφτομαι αυτά ο Έκτορας μπαίνει μέσα στην τάξη και έρχεται και κάθετε δίπλα μου.

"Γειά " λέω πρώτη

"Γειά. Ωραίοι  οι σελιδοδικτες" μου λέει χαμογελώντας

"Α εμ ευχαριστώ δεν έχουν πολύ πλάκα;"

"Ναι. Κάτι τέτοια περίεργα ξέρεις αρέσουν στην μικρή μου αδελφή."λεει

"Αλήθεια; πως την λένε;"

Στην αρχή διστάζει να απαντήσει αλλά μετά από λίγο καθώς μπαίνει ο καθηγητής στο αίθουσα απαντάει

"Μαργαρίτα " λέει καθώς ανοίγει το βιβλίο του

"Πολύ ωραίο όνομα " λέω και αυτός μου χαμογελάει στραβά

Ο καθηγητής αρχίζει το μάθημα και εγώ βαριέμαι πολύ. Κρατώ σημειώσεις με τους χρωματιστούς μου στυλους και συνέχεια κοιτάω το μοβ ρολόι στο χέρι μου να σώσει πότε θα τελειώσει η ώρα.
Μετά από σαράντα ολόκληρα λεπτά επιτέλους η ώρα τελειώνει.
Ο Έκτορας πάμε να φύγει όμως η ερώτηση βγαίνει από το στόμα μου πριν προλάβω να την σκεφτώ δεύτερη φορά

"Έκτορα να σε ρωτήσω;"λέω και γυρνάει και με κοιτάει

"Ναι ότι θέλεις "λέει και πλησιάζει κοντά μου

"Μήπως χτες ησουν κάτω από το σπίτι μου;"ρωτάω και ξέρω ότι θα με περάσει για τρελή

"Όχι" λέει και βλέπω το σαγόνι και οι μπουνιές των χεριών του να σφίγγουν

Πάω να φύγω αλλά με σταματάει

"Αγάπη."μου λέει και εγώ τον κοιτάω στο μάτια
"Αν σε πλησιάσει κάποιο άγνωστο αγόρι να μείνεις μακρυά του."μου λέει σοβαρά

"Έκτορα δεν καταλαβαίνω " λέω μπερδεμένα

Τότε έρχεται και παίρνει τα χέρια μου μέσα στα δικά του. Αχ πόσο ζεστά χέρια έχει. Είναι πολύ μεγάλα σε σύγκριση με τα δικά μου. Το δέρμα του απαλό, περιποιημένο και μελαχρινό. Χέρια δυνατά και αντρικά...

"Ότι κάνω το κάνω γιατί θέλω να είσαι ασφαλής. Απλά θέλω να κάνεις αυτό που σου είπα. Να προσέχεις και υπόσχομαι πως θα σου εξηγήσω ότι θέλεις " μου λέει γλυκά και εγώ κοιτάω τα χέρια μας που είναι μπλεγμενα μεταξύ τους

Όμως ένα παιδί περνάει από πίσω μου και με σκουνταει με αποτέλεσμα να βρεθώ στην δυνατή ζέστη αγκαλιά του

"Είσαι καλά;" με ρωτάει ανήσυχα και βάζει το δεξί του χέρι στο μάγουλο μου

Για μια στιγμή κλείνω τα μάτια και γέρνο το κεφάλι μου στο χέρι του. Το έχω πάθει; γιατί εύχομαι αυτή η  στιγμή να κράταγε για πάντα.

Ανοίγω τα μάτια και του γνέφο θετικά στην ερώτηση του αλλά καθώς κοιτάω τα μάτια του χάνομαι μέσα τους

"Μην με κοιτάς με αυτά τα μάτια Αγάπη με τρελενουν" μου λέει με βραχνή φωνή

Αμέσως όμως και οι δύο μας ξυπνάμε από το λήθαργο στον οποίο βρισκόμασταν και απομακρινομαστε ο ένας από τον άλλον

"Θα προσέχω " λέω καθώς φεύγω και τον αφήνω πίσω μου










Γειά παιδιά νέο κεφάλαιο ☺😘

Ελπίζωνα σας αρέσει και σορρυ για τα ορθογραφικά λάθη 😢🐄🐄🐄

Ψηφίστε και σχολιάστε γιατίμε βοηθάει πολύ ⭐💬💭




Μέχρι το επόμενο...

Φιλάκια Τανια ♍♍♍

Φιλάκια Τανια ♍♍♍

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hector:Hades Son...Where stories live. Discover now